Ελεγεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Interwikis |
μ Προσθ. |
||
Γραμμή 2:
Αρχικά ο όρος σήμαινε μορφή ποιήματος σε δίστιχα. Αργότερα σήμαινε (ειδικότερα) εκείνα των οποίων ο πρώτος στίχος ήταν εξάμετρος και ο δεύτερος πεντάμετρος, λεγόμενα έτσι "ελεγειακά ποιήματα". Οι ελεγείες εξέφραζαν διάφορα συναισθήματα, από την καθημερινή ζωή των αρχαίων Ελλήνων, έτσι ώστε και διακρίνονταν, ανάλογα αυτών, σε:
# Πολεμικές ελεγείες, που αποτελούσαν και θούρια, όπως π.χ. έγραψαν ο [[Τυρταίος]] και ο [[Καλλίνος]].
# Ελεγείες αγάπης, όπως π.χ. έγραψε ο [[Μίμνερμος]]
# Ελεγείες λύπης
# Ελεγείες διδακτικές, με τις οποίες μεταδίδονταν φιλοσοφικές ιδέες όπως τέτοιες έγραψε ο [[Ξενοφάνης]]
# Ελεγείες σοφιστικές, που περιείχαν αποφθέγματα όπως π.χ. έγραψε ο [[Φωκυλίδης]].
# Ελεγείες θριαμβικές, όπως π.χ. έγραψαν ο [[Σόλων]] και ο [[Θέογνις ο Μεγαρεύς]] με έντονο πολιτικό χαρακτήρα κ.ά.
Γενικά οι ελεγείες στην αρχαία Ελλάδα απαγγέλονταν με συνοδεία αυλητών.
Στην [[Ελληνιστική περίοδος|ελληνιστική περίοδο]] οι ελεγείες αν και διατήρησαν την μορφή τους, εμπλουτίστηκαν έντονα, ιδίως από τους Αλεξανδρινούς ποιητές, με θέματα από την [[Ελληνική Μυθολογία]], χάνοντας έτσι τον παλαιότερο χαρακτήρα τους. Στη Ρωμαϊκή περίοδο οι ελεγείες συνεχίστηκαν από εξαίρετους Λατίνους ποιητές οι οποίοι επανέφεραν το είδος αυτό στον αρχικό του χαρακτήρα.<br />
Κατά τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] η ελεγεία έχει ήδη λάβει τον χαρακτήρα της έκφρασης του ερωτικού πάθους και περισσότερο της ερωτικής απογοήτευσης. Πολλοί θεωρούν τον μεσαιωνικό θρήνο ως συνέχεια της ελεγείας. Με την εμφάνιση όμως του [[ουμανισμός|ουμανισμού]] που εμπνεόταν από την αρχαία ποίηση, η ελεγεία αρχίζει μια έντονη αρχαιοπρεπή παρουσία με την επιστροφή της στον αρχαίο λυρισμό.<br />
Έργα σπουδαίων ποιητών αποτελούν σταθμούς της εξέλιξης της ελεγείας στους νεότερους αιώνες, ειδικότερα στη γαλλική και περισσότερο στην αγγλική και γερμανική λογοτεχνία όπου άρχισε να δίνει τη θέση της στο σύγχρονο λυρισμό.
Στη νεότερη Ελλάδα διαπιστώνεται με έκπληξη η διατήρηση της ελεγείας μέσα στο [[δημοτικό τραγούδι]]. Στη νεοελληνική λογοτεχνία - ποίηση, του 19ου και του 20ου αιώνα την ελεγεία εκπροσώπησαν με τα έργα τους οι [[Διονύσιος Σολωμός]], [[Βαλαωρίτης]], [[Κωστής Παλαμάς]], [[Λάμπρος Πορφύρας]], [[Καρυωτάκης]] κ.ά. ενώ ο [[Καβάφης]] ακολούθησε μάλλον τους απόηχους του ποιητικού αυτού είδους.
[[Κατηγορία: Ποίηση]]
| |||