Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (ποδόσφαιρο): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 2623331 από τον 178.128.230.117 (Συζήτηση χρήστη:178.128.230.117) |
|||
Γραμμή 100:
Η έναρξη της [[Α' Εθνική|Ά Εθνικής]] κατηγορίας σηματοδότησε αλλαγή σελίδας για τον Ολυμπιακό. Μετά από έξι άκρος επιτυχημένες περιόδους, από το 1959-60 έως το 1964-65, δεν κατάφερε να κατακτήσει κάποιο πρωτάθλημα, τερματίζοντας δεύτερος ή τρίτος. Είχε ποιοτικούς παίκτες στις γραμμές του όπως οι [[Ηλίας Υφαντής]], [[Σάββας Θεοδωρίδης]], [[Θανάσης Μπέμπης]] ενώ πρόσθεσε και νέους όπως οι [[Κώστας Πολυχρονίου]], [[Γιώργος Σιδέρης]] και [[Κώστας Παπάζογλου]]{{παραπομπή}}. Δεν κατάφερε όμως να πρωταγωνιστήσει στο πρωτάθλημα σε μια περίοδο που θεωρείται από τις πιο επιτυχημένες του μεγάλου αντιπάλου, του [[Παναθηναϊκός (ποδόσφαιρο)|Παναθηναϊκού]]. Αντίθετα, στο [[Κύπελλο Ελλάδος]], έφτασε πέντε φορές στον τελικό κατακτώντας τέσσερις φορές το τρόπαιο. Χαρακτηριστικές είναι οι νίκες στους τελικούς, 3-0 τον Παναθηναϊκό το '60 στον επαναληπτικό, 3-0 τον Πανιώνιο στο '61, 3-0 τον Πιερικό το '63, 1-0 τον Παναθηναϊκό το '65. Στον τελικό βρέθηκε και το '62 με αντίπαλο ξανά τους πράσινους αλλά το παιχνίδι διεκόπη λόγω σκότους, ενώ το σκορ ήταν 0-0 στην παράταση.{{παραπομπή}}
Ξανά πρωταθλητής στέφθηκε την περίοδο 1965-66, μια επιτυχία που χρεώνεται πρωτίστως στον προπονητή της ομάδας, [[Μάρτον Μπούκοβι]]. Με τον [[Ουγγαρία|Ούγγρο]] προπονητή να εφαρμόζει πρωτοποριακές μεθόδους και τακτικές για την εποχή, οι ερυθρόλευκοι δημιούργησαν ένα πολύ ισχυρό σύνολο{{παραπομπή}}. Αποδίδοντας κατά διαστήματα εκπληκτικό ποδόσφαιρο, έκαναν 23 νίκες και 4 ισοπαλίες σε 30 αγώνες, βάζοντας τέλος στην εξαετή ανομβρία τίτλων. Ιστορικός έχει μείνει ο αγώνας στα [[Τρίκαλα]] το 1966, με τον τοπικό [[ΑΟ Τρίκαλα|ΑΟ Τρικάλων]] όπου 15.000 φίλαθλοι του Ολυμπιακού είχαν φτάσει με κάθε μέσο στην πόλη από την προηγούμενη μέρα, κάτι πολύ δύσκολο την εποχή εκείνη, για να πανηγυρίσουν την νίκη-τίτλο (0-5) ύστερα
Με τον Ολυμπιακό να διαμαρτύρεται για σωρεία διαιτητικών λαθών εις βάρος του τα επόμενα χρόνια, αλλά και με τον Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού Ασλανίδη να επεμβαίνει διαρκώς στα του ποδοσφαίρου{{παραπομπή}}, μοναδικό τρόπαιο της επόμενης τριετίας ήταν το κύπελλο επί του ΠΑΟΚ το '71 με 3-1. Όλα άλλαξαν το 1972, όταν πρόεδρος του Ολυμπιακού ανέλαβε ο [[Νίκος Γουλανδρής]]. Ξοδεύοντας μεγάλα ποσά για μεταγραφές, συγκέντρωσε πολλά αστέρια στην ομάδα του Πειραιά. Πρωτοκλασάτοι παίκτες όπως οι Νίκος Γιούτσος, [[Γιώργος Δεληκάρης]], [[Παναγιώτης Κελεσίδης]], [[Γιάννης Κυράστας]], [[Ρομαίν Αργυρούδης]], [[Μίλτον Βιέρα]], [[Μάικ Γαλάκος]], [[Χούλιο Λοσάντα]], [[Υβ Τριαντάφυλλος]], [[Θανάσης Αγγελής]], [[Γιάννης Γκαϊτατζής]], [[Απόστολος Γκλέζος]], [[Πέτρος Καραβίτης]], [[Μιχάλης Κρητικόπουλος]], [[Μιγκέλ Νικολάου]], [[Βασίλης Σιώκος]], [[Μπάμπης Σταυρόπουλος]], και [[Δημήτρης Περσίδης]] πάσχιζαν για μια θέση στην ενδεκάδα{{παραπομπή}}. Η ομάδα του Γουλανδρή, υπό τις οδηγίες του προπονητή Λάκη Πετρόπουλου κατέκτησε την τριετία 1972-75 τρία πρωταθλήματα και δύο νταμπλ. Οι ερυθρόλευκοι, έχοντας υπεροπλία στην επίθεση, απέδωσαν 102 τέρματα την περίοδο 1973-74, σημειώνοντας ρεκόρ{{παραπομπή}}.
| |||