Ιωάννης Δεληγιάννης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 29:
Η στάση του γενικά χαρακτηρίζεται για τα φιλικά αισθήματα προς τους Τούρκους, οι οποίοι άλλωστε ευνοούσαν συχνά τους προεστούς. Κυνήγησε άγρια μαζί με τους Τούρκους και τους υπόλοιπους κοτζαμπάσηδες, τους ληστές και τους αρματολούς (όπως τον [[Θεόδωρος Κολοκοτρώνης|Θεόδωρο Κολοκοτρώνη]] και τον [[Αθανάσιος Πετιμεζάς|Αθανάσιο Πετιμεζά]]), που πλέον γίνονταν επικίνδυνοι για την οθωμανική εξουσία, αλλά και για τα συμφέροντα των προεστών.<ref> Κολοκοτρώνης Θεόδωρος, ''Απομνημονεύματα''</ref>
Ακόμη, οι Τούρκοι αντίπαλοι του έστησαν ψευδές μαρτυρίες για να τον ξεφορτωθουν,οτι αυτός όπως και οι υπόλοιποι προεστοί, προκειμένου να αυξήσουν την περιουσία τους και την επιρροή τους, καταπίεζαν τους ντόπιους πληθυσμούς.
Η αλήθεια ελιναι ότι έχτιζε εκκλησίες και σχολεία για να επαναφέρει τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και αυτό δεν άρεσε στους μουσουλμάνους που ήθελαν να τουρκέψουν το ελληνικό πληθυσμό
Μετά την επανάσταση η οικογένεια Δεληγιάννη έχασε τα προνόμιά της και ο γιος του Ιωάννη, [[Κανέλλος Δεληγιάννης]] στα απομνημονεύματά του προσπαθεί οργισμένος να παρουσιάσει τη φιλοτουρκική στάση του πατέρα του ως ευεργετική για τους Έλληνες, πέφτοντας όμως σε πολλές και αναπόφευκτες αντιφάσεις.▼
▲Μετά την επανάσταση που οργάνωσε και χριματοδώτησε, η οικογένεια Δεληγιάννη έχασε τα προνόμιά της και ο γιος του Ιωάννη, [[Κανέλλος Δεληγιάννης]] στα απομνημονεύματά του προσπαθεί οργισμένος να παρουσιάσει τη φιλοτουρκική στάση του πατέρα του ως ευεργετική για τους Έλληνες
Η δολοφονία του Ιωάννη Δεληγιάννη περιγράφεται στο παρακάτω αρκαδικό [[δημοτικό τραγούδι]]:
| |||