Φρύνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

▲ Οι φρύνοι είναι νυχτόβιοι και περνούν όλη τους τη μέρα, κρυμμένοι σε τρύπες στους τοίχους, σωλήνες αποχεύτευσης ή παρόμοια μέρη. Εμφανίζονται τη νύχτα και τρέφονται με οποιοδήποτε μικρό ζώο, που θα συναντήσουν. Μερικές φορές καραδοκούν κοντά σ' ένα φωτισμένο παράθυρο ή λάμπα, αρπάζοντας τα έντομα που έλκει το φως. Όπως άλλα άνουρα, είναι ικανοί να αναγνωρίζουν την τροφή, μόνο αν κινείται, αλλά ο τρόπος που τρώει ο φρύνος, είναι πιο υπολογισμένος από μερικών άλλων άνουρων. Εάν ένα σκουλήκι βρίσκεται λίγες ίντσες μακρυά από το(ν) φρύνο, ο φρύνος στρέφεται προς το μέρος του και το παρατηρεί για λίγα δευτερόλεπτα, σε κατάσταση νευρικής υπερδιέγερσης, που φαίνεται και από μια σύσπαση των δαχτύλων. Αρπάζει έπειτα το σκουλήκι, το οποίο και καραβροχθίζει.

▲ Οι φρύνοι διαχειμάζουν, σε κατάσταση νάρκης, μέσα σε μαλακό χώμα, μόνοι τους ή σε ομάδες. Βγαίνοντας από τη χειμέρια νάρκη, συνήθως το(ν) Μάρτη, αποδημούν σε κάποια λίμνη όπου και θα πολλαπλασιαστούν. Οι αρσενικοί ελκύουν τις θηλυκές, φωνάζοντας, ενώ στηρίζονται στα μπροστινά τους πόδια. Ο αρσενικός αγκαλιάζει τη θηλυκιά και το ζευγάρι κολυμπά, έως ότου το θηλυκό να ρθεί σε επαφή με μερικά φύκια. Αρχίζει τότε η ωοτοκία. Η θηλυκιά βγάζει τα αυγά σε μορφή ενός μακριού κορδονιού, ενώ το αρσενικό εκτοξεύει το σπέρμα πάνω τους. Αυτό συνεχίζεται, κατά διαστήματα, για αρκετές ώρες. Το θηλυκό κολυμπά, ταυτόχρονα, γύρω - γύρω, έτσι ώστε το κορδόνι των αυγών που φτάνει τα 2 έως 3 μέτρα περίπου, να τυλιχτεί γύρω από τα φύκια. Αποθέτει, έτσι συνολικά, 4.000 ως 5.000 αυγά.

▲ Οι γυρίνοι εκκολάπτονται μετά από 12 μέρες, αλλά ο χρόνος που χρειάζονται για να αναπτυχθούν και να ενηλικιωθούν, ποικίλλει αξιόλογα, ανάλογα με τη θερμοκρασία. Μία, κατά μέσο όρο περίοδος, διαρκεί περίπου τρεις μήνες, και σε θερμές περιοχές μπορεί να επαρκέσουν μόνο δύο. Σε μερικές πάλι κρύες περιοχές, οι γυρίνοι πέφτουν σε χειμέρια νάρκη και μεταμορφώνονται τον επόμενο χρόνο.

▲ Ο αμερικανικός φρύνος ο θαλάσσιος βρίσκεται στο ανατολικό ήμισι της Βόρειας Αμερικής, σε οποιαδήποτε σχεδόν περιοχή, από τους κήπους ως τα βουνά, αν και συνήθως αρκούν οι ρηχές λίμνες για τον πολλαπλασιασμό και γενικά οι υγρές περιοχές.

▲ Ο νότιος φρύνος, γνωστός και ως φρύνος ο χερσαίος, είναι ολιγάριθμος και ζει στη νοτιοανατολική παράκτια πεδιάδα, από τη Βόρεια Καρολίνα ως τον ποταμό Μισισιπή. Είναι 3,7 ως 8,7 εκατοστά μακρύς και τα οστεώδη λοφία του αποτελούνται από δυο κόμπους πίσω από τα μάτια, που του δίνουν εμφάνιση κερασφόρου. Βρίσκεται σε πιο ανοιχτές τοποθεσίες, αλλά είναι ιδιαίτερα άφθονος σε αμμώδεις περιοχές. Υπάρχουν περίπου 16 είδη θαλάσσιων φρύνων στη Β. Αμερική, παρόλο που ο αριθμός των υποειδών είναι ακαθόριστος.

▲ Διαφέρει από τον [[βάτραχος|βάτραχο]] μόνο επιφανειακά, έχοντας τραχύ στεγνό δέρμα σε σύγκριση με του βατράχου. Επίσης ο χρωματισμός του φρύνου τείνει προς το καφέ σε αντιδιαστολή με το πράσινο χρώμα του βατράχου. Ο φρύνος, από την άποψης της ταξινομίας, δε διακρίνεται από το(ν) βάτραχο, καθώς τον βρίσκουμε και σε άλλες οικογένειες πέρα από την Bufonidae (πχ. στις Discoglossidae, Pelobatidae, Scaphiopodidae). Τα κοινά χαρακτηριστικά των φρύνων των διάφορων τόπων της γης είναι αποτέλεσμα της [[Συγκλίνουσα εξέλιση|συγκλίνουσας εξέλιξης]] σε ξηρό περιβάλλον.

▲ Ο φρύνος φέρει μικρές αδένες που προεξέχουν από το δέρμα του και παράγουν τοξικές ουσίες για άμυνα από τους ενδεχόμενους εχθρούς του. Οι ουσίες των περισσότερων ειδών όμως δεν προκαλούν σοβαρά συμπτώματα στους ανθρώπους. Άλλο μέσο άμυνας που διαθέτει ο φρύνος είναι το [[καμουφλάζ]], στο οποίο συμβάλλουν και το χρώμα του και η εμφάνιση των αδένων στο δέρμα, αφού κάνουν το περίγραμμά του να μην είναι τόσο εμφανές.