Λοριάν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[File:Lorient.jpg|right|thumb|300px|Άποψη του Λοριάν]]

Το '''Λοριάν''' (γαλλ. Lorient ή L'Orient, Βρετονικά An Oriant) είναι πόλη και σημαντικός λιμένας στη βορειοδυτική [[Γαλλία]] στο διαμέρισμα (département) Μορμπι(χ)άν (Morbihan) της περιοχής της [[Βρετάνη|Βρετάνης]]. Βρίσκεται σε ένα μεγάλο φυσικό όρμο στον οποίο οι ποταμοί Μπλαβέ (Blavet) και Σκορφ (Scorff) εκβάλλουν στον [[Ατλαντικός ωκεανός|Ατλαντικό ωκεανό]].

 

ΤΟ 15ο αιώνα και ενώ η Λοριάν ως πόλη δεν υφίσταται ακόμη, στις όχθες του Σκορφ κτίζεται η μικρή εκκλησία του St. Christophe. Λίγο αργότερα, το 1590, κατά τη διάρκεια των θρησκευτικών πολέμων, οι Ισπανοί κατασκευάζουν κατά μήκος της ακτής της Βρετάνης πολυάριθμα οχυρά. Ένα από αυτά, το Οχυρό του Αετού (fort de l’Aigle) θα αποτελέσει το κάστρο του παρακείμενου Πορ Λουΐ (Port-Louis) στην είσοδο του όρμου του Λοριάν.<ref name=lfr/>

Στα 1664 η γαλλική «Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών», δημιουργημα του [[Ζαν-Μπατίστ Κολμπέρ]] (Jean-Baptiste Colbert) κατασκευάζει στο Πορ Λουΐ αποθήκες και άλλες εγκαταστάσεις.<ref>[http://france-for-visitors.com/brittany/south/lorient.html France for visitors]</ref> Η στενότητα του χώρου στο Πορ Λουΐ αναγκάζει την εταιρεία να κατασκευάσει τα ναυπηγεία της σε μια ως τότε έρημη περιοχή με την ονομασία ''Faouëdic''. Το 1666 δημιουργείται το Λοριάν, για να ανταποκριθεί στις ανάγκες της Εταιρείας: Τα ναυπηγεία φέρνουν κόσμο να εργαστεί σε αυτά και το εμπόριο γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη. Επιπλέον, τόσο ο Λουδοβίκος ο 14ος όσο και ο Κολμπέρ ήθελαν να δημιουργήσουν μια βάση - ναύσταθμο και για εμπορικά αλλά και για πολεμικά σκάφη. Από τα ναυπηγεία που κατασκευάστηκαν στην περιοχή, το 1669 βγήκε το πρώτο ναυπηγημένο πλοίο, το οποίο ονομάστηκε «Soleil d’Orient» (Ήλιος της Ανατολής). Το 1737 κατασκευάστηκε μια σειρά από ναυτικές σημάνσεις (φάρους) για τη διευκόλυνση της ναυσιπλοΐας. Το 1746 οι Βρετανοί πραγματοποίησαν επιδρομή για την καταστροφή του γαλλικού ναυστάθμου.

 

===Β' Παγκόσμιος Πόλεμος===

Το καλό λιμάνι και η γειτνίασή του με τον Ατλαντικό ώθησαν το [[Kriegsmarine|Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό]] να κατασκευάσει εκεί βάση για τα υποβρύχιά του. Οι βάσεις των γερμανικών υποβρυχίων βρίσκονταν στη Βόρεια θάλασσα, γεγονός που τα υποχρέωνε να διανύουν μεγάλη απόσταση προκειμένου να συμμετάσχουν στη [[μάχη του Ατλαντικού]]. Έτσι το 1940, ύστερα από την κατάληψη της Γαλλίας από τους [[Ναζί]], στήθηκαν "ανοικτές" βάσεις στο Λοριάν και άλλους γαλλικούς λιμένες. Η [[RAF]] όμως πραγματοποίησε επιδρομή κατά του Λοριάν στις 27 Σεπτεμβρίου 1940<ref name=ub>[http://www.uboat.net/flotillas/bases/lorient_bunkers.htm U-Boat Net]</ref> και καταστροφή που επακολούθησε έπεισε τους Ναζί ότι ήταν απαραίτητη η δημιουργία οχυρωμένης βάσης. Η [[Οργάνωση Τοτ]] απέστειλε μια ομάδα για να αναζητήσει κατάλληλο μέρος για τη δημιουργία μιας βάσης κάτω από προσταταυτικό μπετόν, στην οποία τα υποβρύχια θα μπορούσαν να ελλιμενίζονται, να υφίστανται επισκευές και να ανεφοδιάζονται. Ύστερα από διερεύνηση αρκετών περιοχών, η ομάδα μελέτης κατέληξε στην επιλογή της χερσονήσου Κερομάν (Keroman), στην οποία επίταξαν έκταση 20 εκταρίων. Οι εργασίες άρχισαν στις 2 Φεβρουαρίου 1941 με την κατασκευή του υποστέγου Κ1 (Keroman I, διαστάσεις 119,5 m μήκος 85 m πλάτος and 18,5 m ύψος με πάχος οροφής 3,5 m), ενώ τρεις μήνες αργότερα άρχισε η κατασκευή του δεύτερου υποστέγου (Keroman II, διαστάσεις 128 m μήκος, 138 m πλάτος και 18,5 m ύψος με πάχος οροφής 3,5 m) και του τρίτου (Keroman III, διαστάσεις 138 m μήκος, 170 m πλάτος και 20 m ύψος, με πάχος οροφής κυμαινόμενο από 6,5 ως 7,4 m) τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Το τελευταίο υπόστεγο άρχισε να χρησιμοποιείται το 1943.<ref name=ub/> Για την κατασκευή των υποστέγων χρησιμοποιήθηκαν 15.000 άνδρες από σχεδόν όλες τις χώρες της Ευρώπης και περίπου 2.000 φορτηγά. Λόγω του σκληρού πετρώματος δεν ήταν δυνατή η εκσκαφή υγρής δεξαμενής επισκευών κι έτσι επιλέχθηκε η ξηρή δεξαμενή (dry dock).<ref>[http://www.uboat-bases.com/en/Lorient/history.html U-boat Bases]</ref>

Το υπόστεγο ΙΙΙ ήταν άμεσα προσβάσιμο μέσω του ποταμού. Στα άλλα δύο τα υποβρύχια εισέρχονταν μέσω ενός συστήματος από ράγες, πάνω στις οποίες ολίσθαιναν. Πλάι στα υπόστεγα κατασκευάστηκαν έξι οχυρά, στα οποία αποθηκεύονταν οι [[τορπίλη|τορπίλες]] και γύρω από την ευρύτερη περιοχή κατασκευάστηκαν πολλές "φωλεές" αντιαεροπορικών σε σημείο που οι Γερμανοί να κάνουν λόγο για το "φρούριο Λοριάν" (Festung Lorient). Η δημιουργία τόσο σημαντικής βάσης οδήγησε το Ναύαρχο [[Καρλ Ντένιτς]] να μεταφέρει στο Λοριάν το αρχηγείο διοίκησης των υποβρυχίων επί 17 μήνες (το αρχηγείο μεταφέρθηκε στο Παρίσι ύστερα από επιδρομές στο Λοριάν και κρίθηκε ότι δεν υπήρχε η απαιτούμενη ασφάλεια). Η πόλη σχεδόν ισοπεδώθηκε από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς το 1944 και ανοικοδομήθηκε μετά τη λήξη του Πολέμου.

 

Τα υπόστεγα χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα από το Γαλλικό Ναυτικό, αν και υπάρχει σκέψη πώλησής τους με άγνωστο το μέλλον τους.

 

 

 

==Παραπομπές==

{{παραπομπές|2}}

 

[[af:Lorient]]