Δομισμός (ψυχολογία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 28:
Ο Titchener συμφώνησε και αποδέχθηκε μόνο τη διάσταση "ευχάριστο-δυσάρεστο". Η προσέγγιση αυτή τον οδήγησε στο να εξηγήσει τα συναισθήματα με βάση τις βιολογικές αντιδράσεις τους στο άτομο. Ο Tichener προτείνει μια θεωρία νοήματος, προτείνοντας ότι κάθε συντελούμενη αίσθηση καθορίζει το νόημα της συνείδησης. Ως εκ τούτου, η απλή αίσθηση δεν έχει νόημα από μόνη της, αλλά αποκτά νόημα από τη σύνδεση της με άλλες αισθήσεις και εικόνες. Με αυτό τον τρόπο περιγράφει το μυαλό στο πλαίσιο τυπικών στοιχείων με τις ιδότητες τους και σε συνδυασμό με το μηχανισμό των ενώσεων.
Ως δομικός ψυχολόγος ο Tichener στην προσπάθειά του να τηρήσει αυστηρά το φυσικό μοντέλο της επιστήμης, εύκολα θυσίασε ψυχολογικές διεργασίες και δρατσηριότητες που δεν εντάσσονται στο μεθοδολογικό του πλαίσιο. Επιπλέον, η υπερβολική του εμμονή με την αμφισβητήσιμη, αυστηρή μεθοδολογία της ενδοσκόπησης οδήγησε τον Tichnener και άλλους δομικούς ψυχολόγους σε μια στείρα αδιέξοδο. Κατά μία έννοια, ο δομισμός εγκλωβίστηκε κάπου ανάμεσα στον "εμπειρισμό της βρετανικής παράδοσης" και τον "φυσιολογισμό της γερμανικής παράδοσης". O Tichener και άλλοι δομικοί ψυχολόγοι κάνουν κατανοητή την άποψή τους για το νου ως καθορισμένο από τα στοιχεία της αίσθησης, την ίδια στιγμή που αναγνωρίζουν την πνευματική δραστηριότητα και επιχειρεί να ασχοληθεί με δραστηριότητες μέσω των εν λόγω δομών της "συναίσθησης". Σε συνδυασμό με τις ανεπάρκειες της ενδοσκόπησης, ο δομισμός παρέλειψε να φιλοξενήσει αντικρουόμενες φιλοσοφικές υποθέσεις για τη φύση του νου.
| |||