Γεώργιος Ακροπολίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μιας και σήμερα έχει "την τιμητική του", μια μικρή επέκταση |
||
Γραμμή 1:
Ο '''Γεώργιος Ακροπολίτης''' (1217 ή 1220 - 1282) ήταν σημαντικός Έλληνας λόγιος του 13ου αιώνα.
Γεννήθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] από γονείς ευγενείς το 1217 (κατ' άλλους το 1220). Ο πατέρας του, Κωνσταντίνος, κατείχε τη θέση του [[Μέγας Λογοθέτης|Μέγα Λογοθέτη]]. Σε ηλικία δεκαέξι χρονών αποδήμησε στην [[Νίκαια]] όπου διδάχτηκε φιλοσοφία από τον [[Νικηφόρος Βλεμμύδης|Βλεμμύδη]]. Τιμήθηκε από τον αυτοκράτορα [[Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης|Ιωάννη Δούκα Βατάτζη]] με το αξίωμα του μεγάλου Λογοθέτη.
Το 1257 αιχμαλωτίστηκε από τον [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσπότη της Ηπείρου]] [[Μιχαήλ Β' Κομνηνός Δούκας|Μιχαήλ Β' Κομνηνό Δούκα]], όταν ως στρατηγός του στρατού του αυτοκράτορα της Νίκαιας [[Θεόδωρος Β' Λάσκαρης|Θεοδώρου Β' Λάσκαρη]] αντιμετώπισε τον στρατό του εξεγερμένου Μιχαήλ, με αφορμή την αντίρρησή του στην εδαφική παραχώρηση του [[Δυρράχιο|Δυρραχίου]], ως προίκα για τον γάμο των παιδιών τους. Ο Ακροπολίτης ελευθερώθηκε τελικά 2 χρόνια αργότερα.
Μετά την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους από τον [[Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγος|Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο]] (1261) τοποθετήθηκε ως δάσκαλος φιλοσοφίας και μαθηματικών. Το 1274 συμμετείχε στη [[Δεύτερη Σύνοδος της Λυών|σύνοδο της Λυών]], εν ονόματι του αυτοκράτορα, κατά την οποία ανεγνώρισε τα πρωτεία του Πάπα και δέχθηκε την προσθήκη του [[filioque]] στο [[Σύμβολο της Πίστεως]]. Η έντονη αντίδραση όμως των υπόλοιπων ορθοδόξων της Αυτοκρατορίας οδήγησαν στην ματαίωση της συμφωνίας.
Πέθανε το 1282. Ο γιός του, Κωνσταντίνος Ακροπολίτης, υπήρξε γνωστός συναξαριστής, ενώ διατέλεσε και αυτός στο αξίωμα του Μέγα Λογοθέτη.
==Εργογραφία==
Το πιο γνωστό του έργο όμως είναι το ιστορικό έργο ''«Χρονική συγγραφή»'', που πραγματεύεται γεγονότα της περιόδου από την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους μέχρι την ανακατάληψή της από τους Παλαιολόγους. Το έργο αυτό θεωρείται ως μια αρκετά αξιόπιστη και πολύτιμη πηγή, λόγω κυρίως της θέσης του Ακροπολίτη ως Μέγα Λογοθέτη και στρατιωτικό διοικητή. Η αφήγηση των γεγονότων είναι λιτή και νηφάλια, ενώ οι θέσεις του για τους Λατίνους εκφράζονται με ψύχραιμη και αντικειμενική διάθεση. <ref>Παπαγιαννίδου Μαίρη, [http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=158589 "Βυζαντινός αυτόπτης μάρτυρας - Διπλωμάτης και λόγιος, ο Γεώργιος Ακροπολίτης ήταν στην ομάδα που ανέκτησε την Πόλη από τους Σταυροφόρους το 1261 και μας παραδίδει τι συνέβη"], To Βήμα, </ref>
Σώζονται ακόμα διάφοροι λόγοι του, όπως επιτάφιοι ή πανηγυρικοί. Έγραψε, επίσης, δύο λόγους περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος, των οποίων αντίγραφο φυλάγεται στην βιβλιοθήκη της Μόσχας με αριθμό 208 και 355. Τέλος, γνωστό κείμενό του αποτελεί και ένα ποίημα σχετικό με την ταφή του Ιησού, το οποίο στην ελληνορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση, ψάλετε κατά τη διάρκεια της περιφοράς του Επιταφίου την Μεγάλη Παρασκευή (''Carmen in magnum sabbatum - Στιχηρὸν ψαλλόμενον τῷ ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ σαββάτῳ'').
=== Στα νέα Ελληνικά ===
Έργα του Ακροπολίτη έχουν μεταφραστεί και στα νέα Ελληνικά.
*Γεώργιου Ακροπολίτη, Χρονική Συγγραφή, μτφρ. Αντώνης Παναγιώτου, (Κείμενα Βυζαντινής Ιστοριγραφίας 12), εκδ.Κανάκη, Αθήνα, 2003
*Γεώργιου Ακροπολίτη, Χρονική Συγγραφή, μτφρ.Σπύρος Σπυρόπουλος,εκδ.Ζήτρος, Αθήνα, 2004
== Παραπομπές ==
{{παραπομπές}}
== Πηγές ==
* {{ Cite book
| author = Ανδρόνικος Δημητρακόπουλος
| title = Ορθόδοξος Ελλάς : ήτοι περί των Ελλήνων των γραψάντων κατά Λατίνων και περί των συγγραμμάτων αυτών
| publisher = Τύποις Μέτζγερ και Βίττιγ
| location = Εν Λειψίαι
| year = 1872
| pages =
| language =
| origyear =
| url = http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/2/5/3/metadata-01-0001410.tkl
|accessdate = 12 Δεκεμβρίου 2010
}}
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
*[http://www.hs-augsburg.de/~harsch/graeca/Chronologia/S_post13/Akropolites/akr_intr.html Έργα του Γεώργιου Ακροπολίτη από την bibliotheca Augustana]
== Πηγές ==
* {{ Cite book
| |||