Μαλατέικα Αιτωλοακαρνανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μέχρι το 1968 ήταν ανεξάρτητη Κοινότητα στην επαρχία Βάλτου (Αιτωλοακαρνανία). Ο τόπος ήταν στην συμβολή του ποταμού Αχελώου με τον Ίναχο. Τώρα ανήκει στον Δήμο Αμφιλοχίας. Το 1968 τα νερά της τεχνητής λίμνης (ΔΕΗ) Καστρακίου πλημμύρησαν τον τόπο και κυρίως τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Από τους οικισμούς -τοποθεσίες που κατακλύσθηκαν εντελώς απ' τα νερά ήταν το Πραντικό (αλλιώς Πρεβέτζα), το Αμπελάκι, η Γύρα, ο Άγιος Δημήτριος, το Μπαμπαλάκι (απέναντι απ' το Μπαμπαλιό), η Παλούμπα, η Λαχανού κλπ. Ο βασικός οικισμός των Μαλατεϊκων, έμεινε εκτός Λίμνης, οι μόνιμοι δε κάτοικοι που απέμειναν έκτοτε αντιστοιχούνείναι σεκάπου 5 οικογένειες.

Γνώρισε την πλήρη συγκοινωνιακή απομόνωση για περίπου 2 χρόνια (δηλ. μέχρι το 1970 περίπου) οπότε και κατασκευάσθηκε δρόμος επικοινωνίας με την Κοινότητα των Αμοργιανών με την οποία και συγχωνεύθηκε διοικητικά. Απ' τα σπουδαιότερα μνημεία που χάθηκαν μέσα στα νερά σημειώνεται ο Βυζαντινός ναός ''Κοίμηση της Θεοτόκου'' στην Πρεβέτζα. Ήταν κτισμένη από τον 11ο Αιώνα. Στούς κτίτορες φαινόταν τον όνομα κάποιου Οικονόμου. Τις τοιχογραφίες -όσες κατέστη δυνατόν - τις αφαίρεσαν πριν τον ''κατακλυσμό'', έμειναν αποθηκευμένες για χρόνια σε αποθήκες της ΔΕΗ στο Καστράκι, φέρεται δε στη συνέχεια να κατέληξαν άλλες στα Ιωάννινα άλλες δε στο Βυζαντινό Μουσείο των Αθηνών.

Στα λοιπά κτίσματα που χάθηκαν με τη λίμνη, σημειώνονται 2 νερόμυλοι, 23 ελαιοτριβεία καιενώ 2 δημοτικά σχολεία πουλειτούργησαν για τελευταία σχολική χρονιά λειτούργησαν το 1967 στο Αμπελάκι και στην Πρεβέτζα.

Οι περισσότεροι παλαιοί κάτοικοι μετανάστευσαν στο Αγρίνιο συνεχίζοντας κατα κανόνα τις αγροτικές ενασχολήσεις κυρίως με την καπνοκαλιέργεια. Λιγότεροι κατέληξαν στην Αθήνα. Τα τελευταία χρόνια, μαζί με τους λίγους εναπομείναντες κατοίκους, ανοίγουν και άλλα λίγα σπίτια του χωριού, κυρίως σαββατοκύριακα, καλοκαίρια ή την εποχή μαζέματος της ελιάς, από γόνους της αναγκαστικής μετανάστευσης, που επισκεύασαν τα πατρικά τους σπίτια ή έκτισαν εξ' αρχής -εξοχικά πλέον- στον τόπο, που παραμένει όμορφος. Στα πόδια του οικισμού απλώνεται η πανέμορφη Λίμνη που αποκατέστησε εν μέρει τις τόσες ομορφιές που καταστράφηκαν από την βίαια διατάραξη της φύσης.