Ιωάννης Καρασούτσας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Ιωάννης Καρασούτσας''' (1824–1873) γεννήθηκε στη [[Σμύρνη]], έζησε τα μαθητικά του χρόνια στην [[Ερμούπολη]] της [[Σύρος|Σύρου]] και σπούδασε στην [[Αθήνα]]. Το 1839, μαθητής ακόμα, δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τον τίτλο ''Λύρα'' και ακολούθησε τον επόμενο χρόνο η δεύτερη με τίτλο ''Μούσα θηλάζουσα'', αφιερωμένη στη βασίλισσα Αμαλία. Μέχρι το 1850, οπότε διορίστηκε καθηγητής της γαλλικής γλώσσας στο [[Ναύπλιο]], δημοσίευε σχεδόν μια ποιητική συλλογή το χρόνο. Από τις συλλογές αυτές ξεχωρίζουν οι ''Εωθιναί μελωδίαι'' (1846) και η επιλογή από το προηγούμενο έργο του με τίτλο ''Απάνθισμα ποιητικόν'' (1849). Την περίοδο της διδασκαλίας του συνέγραψε μια γραμματική της γαλλικής, ένα λεξικό συνωνύμων της γαλλικής, μια γαλλική χρηστομάθεια και άλλα διδακτικά βιβλία. Το 1852 μετατέθηκε στην Αθήνα. Η περίοδος της ποιητικής του ακμής ξεκίνησε γύρω στο 1855. Τότε ο Καρασούτσας πήρε μέρος σε ποιητικούς διαγωνισμούς και βραβεύτηκε τρεις φορές με τα έργα ''Μη ζωη μετ' αμουσίας'' (1855), ''Πολιτικαί και πατριωτικαί μελέται'' (1859) και ''Κλεονίκη'' (1867), ενώ το 1860 εξέδωσε τη συλλογή ''Η Βάρβιτος'' με κάποια από τα καλύτερα έργα του. Μετέφρασε την ''[[Παναγία των Παρισίων (βιβλίο)|Παναγία των Παρισίων]]'' του [[ΟυγκώΟυγκό]] (1867), την ''[[Η Καλύβα του μπαρμπαΜπαρμπα-Θωμά|Καλύβα του μπαρμπα-Θωμά]]'' της Χάρριετ[[Χάριετ ΜπήτσερΜπίτσερ Στόου]] (1854 και β΄ μορφή το 1860), ένα απόσπασμα από τον [[Λόρδος Βύρων|λ. Βύρωνα]], τη ''Λίμνη'' του [[Λαμαρτίνος|Λαμαρτίνου]] και άλλα έργα. Ήταν φίλος του [[Αλεξάνδρος Ρίζος Ραγκαβής|Αλεξάνδρου Ρίζου Ραγκαβή]] και του [[Ηλίας Τανταλίδης|Ηλία Τανταλίδη]]. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε με πολλές στερήσεις (είχε προηγηθεί απόλυσή του από τη θέση του στην εκπαίδευση) και έντονα ψυχολογικά προβλήματα. Αυτοκτόνησε το Μάρτη του 1873 στην Αθήνα. Μετά το θάνατό του δημοσιεύτηκε το σύγγραμμά του ''Σύστημα ετυμολογικόν ή περί φύσεως των ονομάτων''. Ο Καρασούτσας έγραψε σχεδόν αποκλειστικά στην καθαρεύουσα με μοναδική εξαίρεση το ποίημα ''Φθινόπωρο''. ΄Εντονη είναι στα γραπτά του η προσπάθεια υποστήριξης και διάδοσης των δημοκρατικών και ανθρωπιστικών ιδεωδών που κυριαρχούσαν την εποχή εκείνη στην Ευρώπη. Το έργο του συνδυάζει τη ρομαντική θεματολογία με την κλασικιστική αρχαϊστική γλωσσική έκφραση, η οποία στην περίπτωσή του Καρασούτσα διακρίνεται για την τρυφερότητα και την πλαστικότητά της.

====Αφιερώματα περιοδικών====

===Εργογραφία===

====Ποίηση====

====Μεταφράσεις====

====Μελέτες====

====Συγκεντρωτικές εκδόσεις====