Βυτίνα Αρκαδίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.6.3) (Ρομπότ: Προσθήκη: bg:Витина (дем Гортиния)
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Προσθ. στην εισαγ.
Γραμμή 1:
{{coord|37|40|00|N|22|11|00|E|format=dms|display=title}}
[[Αρχείο:Vytina.jpg|thumb|right|350px|Ο κεντρικός δρόμος της Βυτίνας]]
Η '''Βυτίνα''' είναι ορεινή κωμόπολη της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]], στο Νομό Αρκαδίας. Βρίσκεται σε [[υψόμετρο]] 1033 μέτρων, στο όρος [[Μαίναλο]] σε μιά κατάφυτη περιοχή που δεσπόζουν πεύκα έλατα και καστανιές. Αποτελεί ένα από τα αξιολογότερα ορεινά θέρετρα της Πελοποννήσου και ευρύτερα της Ελλάδας.
 
== Όνομα ==
Το όνομά της κατά την επικρατέστερη άποψη προέρχεται από τη λέξη "Βυθός" επειδή αρχικά ήταν κτισμένη σε λεκάνη ανάμεσα λόφων. Φέρεται να κτίσθηκε μετά τη διάλυση της αρχαίας πόλης "[[Μεθύδριο]]" τα ερείπια της οποίας βρίσκονται σε απόσταση 5 χιλιομέτρων. Ο Παυσανίας αναφέρει για την πόλη Μρθύδριο το 174 π.Χ.: "''Μεθύδριον ουχί πλέον ακμάζουσα πόλιν..''". Πιθανότερος χρόνος ίδρυσης της Βυτίνας φέρεται περί το 350 μ.Χ., σε απόσταση 2-3 χλμ. από τη σημερινή θέση, στη περιοχή Δαμασκηνιά. Στην [[αρχαιότητα]] λατρευόταν εδώ η Δήμητρα και ο Ίππιος Ποσειδώνας, τα ερείπια του ναού του οποίου σώζονται στην είσοδο προς το χωριό [[Μαγούλιανα]], (με υψόμετρο 1365 μέτρων, το υψηλότερο υψομετρικά κατοικήσιμο χωριό της Πελοποννήσου και δεύτερο υψηλότερο της Ελλάδας μετά την [[Σαμαρίνα]] του Νομού Γρεβενών), στη θέση Πετροβούνι.
 
== Ιστορία ==
Στην Ελληνική Επανάσταση του [[1821]], η Βυτίνα είχε αναγνωριστεί ως [[βακούφιο]] θεωρούμενος τόπος ιερός. Υπήρξε κέντρο ανεφοδιασμού, με αποτέλεσμα η πόλη να παίξει καθοριστικό ρόλο στη διάρκεια του πολέμου με συνέπεια να πυρποληθεί επτά φορές από τον Ιμπραήμ.
Στην [[αρχαιότητα]] λατρευόταν εδώ η θεά Δήμητρα και ο Ίππιος Ποσειδώνας, τα ερείπια του ναού του οποίου σώζονται στην είσοδο προς το χωριό [[Μαγούλιανα]], (με υψόμετρο 1365 μέτρων, το υψηλότερο υψομετρικά κατοικήσιμο χωριό της Πελοποννήσου και δεύτερο υψηλότερο της Ελλάδας μετά την [[Σαμαρίνα]] του Νομού Γρεβενών), στη θέση Πετροβούνι.<br />
Στην [[Ελληνική Επανάσταση του [[1821]], η Βυτίνα είχε αναγνωριστεί ως [[βακούφιο]] θεωρούμενος τόπος ιερός. Υπήρξε κέντρο ανεφοδιασμού, με αποτέλεσμα η πόλη να παίξει καθοριστικό ρόλο στη διάρκεια του πολέμου με συνέπεια να πυρποληθεί επτά φορές από τον Ιμπραήμ.
 
Μετά την απελευθέρωση και μέχρι τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η Βυτίνα ήταν το μεγάλο εμπορικό κέντρο της περιοχής με σημαντικό παζάρι. Μάλιστα υπήρχε και υποκατάστημα της Τράπεζας Αθηνών καθώς και Δασοκομική Σχολή. Ο σπουδαιότερος λόγος της ανάπτυξης εκείνης ήταν η έλλειψη συγκοινωνίας με τα γύρω χωριά που όταν ολοκληρώθηκε έπαψε και η Βυτίνα ν΄ αποτελεί το άλλοτε εμπορικό κέντρο. Ένας σημαντικός πόλος έλξης για τη Βυτίνα σήμερα αποτελεί το χιονοδρομικό κέντρο της Οστρακίνας στο [[Μαίναλο]]. Άξιο επίσκεψης στη περιοχή είναι το [[Αργυρόκαστρο κάστρο|Αργυρόκαστρο]] (1450 μ. υψόμετρο) κοντά στα [[Μαγούλιανα]], στην άκρη απότομου βράχου ύψους 100 μέτρων, που έκτισαν οι Φραγκοι το 1205 ιδρύοντας τη Βαρονία της Άκοβας.
 
== Πρόσωπα ==
Από τη Βυτίνα κατάγονται πολλές προσωπικότητες του δημόσιου βίου, όπως ο Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος, πατέρας του ιστορικού [[Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος|Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου]], ο νομοδιδάσκαλος [[Βασίλειος Οικονομίδης]], ο γεωγράφος και περιηγητής [[Παναγιώτης Ποταγός]], ο λαογράφος [[Παναγιώτης Παπαζαφειρόπουλος]], ο Εθνικός Ευεργέτης [[Παναγιώτης Τριανταφυλλίδης]], ο φρούραρχος [[Ιωάννης Δημακόπουλος]], ο ήρωας [[Κόλλιας ο Βυτινιώτης]], η μητέρα του αγωνιστή της [[Εθνική Αντίσταση|Εθνικής Αντίστασης]] [[Λάκης Σάντας|Λάκη Σάντα]].<ref name="ΔΗΜΟΣ ΒΥΤΙΝΑΣ Προσωπικότητες">{{cite web|url=http://www.dimosvitinas.gr/?page_id=69|title=Προσωπικότητες|work=ΔΗΜΟΣ ΒΥΤΙΝΑΣ|publisher=dimosvitinas.gr|accessdate=2009-05-16}}</ref> <ref name="Βουλή των Ελλήνων">{{cite news|url=http://www.ana-mpa.gr/anaweb/user/showprel?service=3&maindoc=7026737|title=(Ξένη δημοσίευση)-ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ-ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ-Τιμητική εκδήλωση της Βουλής των Ελλήνων για τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης κ. Μανώλη Γλέζο και κ. Απόστολο Σάντα|date=2008-11-11|work=[[Βουλή των Ελλήνων]]|publisher=ana-mpa.gr|accessdate=2009-05-16}}</ref>