Νίκος Κούρκουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Νίκος Κούρκουλος''' ([[Αθήνα]], [[5 Δεκεμβρίου]] [[1934]]- [[30 Ιανουαρίου]] [[2007]]) ήταν Έλληνας ηθοποιός, που υπηρέτησε το [[Εθνικό Θέατρο]], το οποίο και τον γαλούχησε. Υπήρξε επίσης αθλητής του Παναθηναϊκού.<ref>[http://www.athlitikihxo.gr/showhighlights.php?papercode=207080&imagecode=207080&words=%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82+%CF%8C%CE%B2%CE%B5%CE%BD Αθλητική Ηχώ 10/10/1999]</ref>

Στα νιάτα του υπήρξε ποδοσφαιριστής στον [[ΠΑΕ Παναθηναϊκός|Παναθηναϊκό]] και από σύμπτωση έλαβεπήρε την απόφαση να γίνει [[ηθοποιός]], όπως ο ίδιος έλεγε. Σπούδασε στη [[Δραματική Σχολή]] του [[Εθνικό Θέατρο|Εθνικού Θεάτρου]] και στο πλευρό του [[Μάνος Κατράκης|Μάνου Κατράκη]], από την οποία αποφοίτησε το [[1958]]. Την πρώτη θεατρική του εμφάνιση έκανε στο έργο «H κυρία με τις καμέλιες» με τον θίασο [[Λαμπέτη]]-[[Xορν]] ([[1958]]-[[1959|59]]). Η θεατρική του πορεία στη συνέχεια έχει ως εξής: [[1959]]-[[1960|60]]: Συμμετοχή στο θίασο Βεργή στο έργο «Nίκη χωρίς φτερά». [[1964]]: «Πύργος» του Φραντς Kάφκα και «Iούλιος Kαίσαρ» του [[Ουίλλιαμ Σαίξπηρ]]. [[1967]]: «Ποτέ την Kυριακή» («IλιαΊλια Nτάρλιγκ») στις H.Π.A., σε σκηνοθεσία [[Ζυλ Ντασέν]] με τη [[Μελίνα Μερκούρη]], παράσταση για την οποία κέρδισε την υποψηφιότητα για το [[Βραβείο Tony]]. [[1971]]: «H Δίκη» του Φραντς Kάφκα. [[1972]]: Συγκροτεί δικό του θίασο. Ανεβάζει το «Tάνγκο» του Σλ. Mρόζεκ. [[1974]]: Δημιουργεί το [[θέατρο «KAΠΠA»]] όπου στεγάζει τον θίασό του. [[1975]]: «[[Όπερα της πεντάρας]]» του [[Μπέρτολτ Μπρεχτ]]. [[1976]]: «O Γλάρος» του [[Άντον Tσέχοφ]]. [[1982]]: «Oιδίποδας τύραννος» του [[Σοφοκλή]]. [[1983]]: «Aνταπόκριση» του Oύγκο Mπέτι. [[1986]]: «Ψηλά από τη Γέφυρα» του Άρθουρ Mίλερ. [[1987]]: «Στη Φωλιά του Kούκου» του Nτέιλ Bάσερμαν. [[1988]]: Σκηνοθέτησε το «Φτωχέ μου φονιά» του Πάβελ Kόχοτ. [[1992]]: Tελευταία εμφάνιση στο θέατρο, με τον «Φιλοκτήτη» του [[Σοφοκλής|Σοφοκλή]], στην Eπίδαυρο. [[1993]]: Πρόεδρος του Δ.Σ. του [[Εθνικό Θέατρο|Εθνικού Θεάτρου]]. [[1994]]: Kαλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου. Ίδρυσε την Πειραματική Σκηνή και το Εργαστήρι Ηθοποιών, έθεσε σε μόνιμη λειτουργία την παιδικήΠαιδική Σκηνή του Θεάτρου, ενώ στις καινοτομίες του καταγράφηκε και η τεράστια επιτυχία του μιούζικαλ «[[Βίρα τις άγκυρες]]» των [[Β. Παπαθανασίου- Μ. Ρέππα]], σε σκηνοθεσία [[Σταμάτης Φασουλής|Σταμάτη Φασουλή]], ως το πρώτο μουσικό έργο στην ιστορία του [[Εθνικό Θέατρο|Εθνικού Θεάτρου]], αφιερωμένο στην [[ελληνική επιθεώρηση]].

Στον [[κινηματογράφο]] διακρίθηκε σε ρόλους "ζεν-πρεμιέ" και πρωταγωνίστησε σε κοινωνικά δράματα, όπως [[Οργή (ταινία)|"Οργή"]], [[Ο Κατήφορος|"Κατήφορος"]] ([[1961]]), [[Ορατότης Μηδέν|"Ορατότης Μηδέν"]] ([[1970]]). Αξιόλογη ήταν και η ερμηνεία του σε πολεμικά δράματα, όπως [[Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο|"Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο"]], ενώ από τη φιλμογραφία του δεν έλειψε και η παρουσία του σε ξενόγλωσσες ταινίες. Στο [[Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης]] πήρε δύο φορές το βραβείο α'α΄ ανδρικού ρόλου γιάγια την ερμηνεία του στις ταινίες [[Οι Αδίστακτοι|"Οι Αδίστακτοι"]] ([[1965]]) και [[Ο Αστραπόγιαννος|"Ο Αστραπόγιαννος"]] ([[1970]]). Η τελευταία του κινηματογραφική παρουσία ήταν στην ταινία [[Το Φράγμα]] ([[1982]]). Στην [[τηλεόραση]], πρωταγωνίστησε στη σειρά [[Το 13ο κιβώτιο|"Το 13ο κιβώτιο"]] στον [[ΑΝΤ-1]].

Η Μελίτα Κουτσογιάννη - Κούρκουλου, βοηθός σκηνοθέτη, με την οποία δούλεψαν μαζί στο θέατρο - είναι βοηθός σκηνοθέτη - και δημιούργησαν το [[Θέατρο ΚΑΠΠΑ]]. Γνωρίστηκαν σε ένα πάρτι στις αρχές της δεκαετίας του '60. Εκείνη γόνος μεγάλης και ισχυρής οικογένειας με επιχειρηματικές δραστηριότητες στην Αθήνα. Ο έρωτας ήρθε 2 χρόνια αργότερα, όταν η γοητευτική κοπέλα χτύπησε την πόρτα του στο καμαρίνι του [[θεάτρου ΡΕΞ]], για να τον συγχαρεί για την ερμηνεία του στην παράσταση «Η γειτονιά των Αγγέλων», όπου έπαιζε με την [[Τζένη Καρέζη]].

Απέκτησαν δύο παιδιά, τον [[Άλκης Κούρκουλος|Αλκη Κούρκουλο]](Αλκίνοος), ο οποίος ακολούθησε το δρόμο του πατέρα του, και την Μελίτα Κούρκουλου - Κυριακοπούλου - ο μπαμπάς της επέμενε να πάρει το όνομα της γυναίκας που λάτρεψε, ΜελίταΜελίτας - η οποία ασχολείται με τη [[διαφήμιση]] και τις [[δημόσιες σχέσεις]].

Γι’Γι' αυτές τις γυναίκες, τις γυναίκες της ζωής του, ο Νίκος Κούρκουλος τραγούδησε το [[1984]] με τον [[Γιάννης Πάριος|Γιάννη Πάριο]] ένα τραγούδι όμως, το οποίο όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο εμπόριο.

Σταθμός στη ζωή του Νίκου Κούρκουλου ήταν η γνωριμία του με τη [[Μαριάννα Λάτση]] ([[1963]]) το καλοκαίρι του [[1986]] κατά τηντη διάρκεια παράστασης στο [[Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου]].

Εκέινη την εποχή η [[Μαριάννα Λάτση]] ήταν παντρεμένη με τον δασκαλοδάσκαλο του [[σκι]] και Δήμαρχο [[Βουλιαγμένης]], Γρηγόρη Κασιδόκωστα, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον Πάρη ([[1983]]), ενώ το [[διαζύγιο|διαζύγιό]] τους βγήκε το [[1987]]. Παράλληλα ο Νικος Κούρκουλος ζητάζήτησε αμέσως [[διαζύγιο]] από τη σύζυγο του, Μελίτα.

Η τελευταία γυναίκα που "μπήκε" στη ζωή του Νίκου Κούρκουλου είναι η εγγονή του, Αμαλία ([[2004]]. Καρπός του γάμου της κόρης του, Μελίτας ([[2003]] - [[Σπέτσες]]) με τον επιχειρηματία Μενέλαο Κυριακόπουλο.