Στέργιος Βλάχβεης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Στέργιος Βλάχβεης του Ιωάννου γεννήθηκε το [[1880]] στην [[Ηράκλεια Σερρών|Κάτω Τζουμαγιά (Ηράκλεια)]] [[Νομός Σερρών|Σερρών]]. Οργανώθηκε στην ένοπλη δράση από πολύ νωρίς. Αρχικά τέθηκε υπό τις γενικές οδηγίες του οπλαρχηγού [[Δούκας Γαϊτατζής|Δούκα Γαϊτατζή]]. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με το σώμα του οπλαρχηγού [[Παπαπασχάλης|Παπαπασχάλη]] από τα [[Λιβαδοχώρι Σερρών|Σακάφτσια (Λιβαδοχώρι)]]. Μετά το θάνατο του οπλαρχηγού [[Αθανάσιος Χατζηπανταζής|Αθανάσιου Χατζηπανταζή]] το [[1906]], ανέλαβε τη γενική αρχηγία στον τομέα ευθύνης των περιοχών [[Δήμος Σερρών|Σερρών]], [[Δήμος Βισαλτίας|Βισαλτίας]], [[Δήμος Ηρακλείας|Κάτω Τζουμαγιάς (Ηράκλειας)]], [[Άνω Πορόια|Ποροΐων]], [[Κερκίνη (οροσειρά)|Κερκίνης]], [[Δήμος Σιντικής|Σιντικής]], [[Πετρίτσι (Βουλγαρία)|Πετριτσίου]] και [[Μελένικο|Μελενίκου]]. Εξουδετέρωσε τη [[Ρουμανία|Ρουμανική]] προπαγάνδα στην περιοχή της Ανατολικής [[Μακεδονία|Μακεδονίας]] που είχε στόχο τον προσεταιρισμό των [[Έλληνες|Ελληνικών]], [[Βλάχικη γλώσσα|βλαχόφωνων]] πληθυσμών. Κατάφερε, επίσης να αντιμετωπίσει την ένοπλη δράση των [[Βούλγαροι|Βουλγάρων]] κομιτατζήδων Σαντάνσκι, Σίτσο Άτσεφ, Ντόντσιο, Σαράφωφ, βοεβόδα Τάκα, Ντίνα Αραμπατζή και Μανούσωφ, που τρομοκρατούσαν τους [[Έλληνες]] στην περιοχή βόρεια των [[Σέρρες|Σερρών]]. Συνέπεια της απομάκρυνσης της [[Βουλγαρία|Βουλγαρικής]] βίας, ήταν η αθρόα επιστροφή των κατοίκων πολλών χωριών στο [[Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως|Πατριαρχείο]], απ' όπου είχαν βίαια απομακρυνθεί. <ref>[http://www.serrelib.gr/vlahmbeis.htm Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών, Στέργιος Ι. Βλάχμπεης]</ref>Μαζί με τον [[Αθανάσιος Κηπουρός|Αθανάσιο Κηπουρό (Φεγγάρα)]] εκτέλεσαν το Βούλγαρο καταδότη του ''[[Δημήτριος Γκογκολάκης|καπετάν Μητρούση]]'', Ντίγκα, το Σεπτέμβριο του [[1907]]<ref>[http://imerologionmakednon.blogspot.com/2010/09/13-1907.html Ημερολόγιο Μακεδνών]</ref>. Λόγω της καταδίωξης του σώματός του από τις [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικές]] αρχές, αναγκάστηκε να καταφύγει στην [[Αθήνα]] το φθινόπωρο του [[1907]]. Εκεί γνωρίστηκε με τους αδερφούς Γερογιάννη από τη [[Χαλκιδική]] που ήταν διευθυντές στον [[Κεντρικός Μακεδονικός Σύλλογος Αθηνών|Κεντρικό Μακεδονικό Σύλλογο Αθηνών]]. Με τη βοήθεια του συλλόγου, οργάνωσε νέο αντάρτικο σώμα και επέστρεψε στη [[Μακεδονία]] και συγκεκριμένα στη [[Χαλκιδική]] με τελικό στόχο να ανακάμψει στην περιοχή [[Νομός Σερρών|Σερρών]]. Παρέμεινε για αρκετό καιρό στην περιοχή της Χαλκιδικής και του [[Λαγκαδάς|Λαγκαδά]] παρά τις εκκλήσεις του Διευθυντή του ''Εθνικού Κέντρου Σερρών'', Δ. Φλωριά, να μεταβεί στη γενέτειρά του, όπου η κατάσταση ήταν κρισιμότερη. Αργότερα επέστρεψε στην περιοχή βόρεια των [[Σέρρες|Σερρών]] όπου ανέλαβε εκ νέου δράση με το σώμα του κατά των [[Βούλγαροι|Βουλγάρων]] κομιτατζήδων.