Πλατεία Τραφάλγκαρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3:
 
==Ιστορικό==
Αν και αναφέρεται ότι ο χώρος της πλατείας υπήρξε χώρος συναθροίσεων ήδη από το Μεσαίωνα, οπότε και ονομαζόταν "Charing" και, αργότερα, "Charing Cross"<ref name=avc>[http://www.aviewoncities.com/london/trafalgarsquare.htm A view of Cities]</ref> εκεί δημιουργήθηκαν οι εγκαταστάσεις των βασιλικών στάβλων (Royal Great Mews), οι οποίοι δημιουργήθηκαν το 14ο αιώνα και διατηρήθηκαν μέχρι το 17ο αιώνα, εξυπηρετώντας το Παλάτι του Ουάιτχολ (Whitehall Palace).<ref name=gla>[http://www.london.gov.uk/trafalgarsquare/history/index.jsp Greater London Authority]</ref> Το 1796 οι στάβλοι καταλάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος της σημερινής πλατείας με τους "στάβλους του Στέμματος" (Crown Mews) να καταλαμβάνουν το χώρο που σήμερα βρίσκεται η [[Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου|Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου]] και τους "Green Mews" να εκτείνονται μέχρις εκεί που σήμερα βρίσκεται η Όραντζ στριτ (Orange street). Η νοτιοδυτική γωνία της σημερινής πλατείας, στην οδό Σαιντ Μάρτιν (St. Martin's lane) καταλαμβανόταν από κτίρια, τα οποία ανήκαν σε ιδιώτες.<ref name=bho>[https://www.british-history.ac.uk/report.aspx?compid=68407 British History Online]</ref> Οι στάβλοι σταμάτησαν να χρησιμοποιούνται κατά τα τέλη του 18ου αιώνα.
 
Το 1812 ο τότε διάδοχος και μετέπειτα βασιλιάς Γεώργιος ο IV στα πλαίσια της αναμόρφωσης της πόλης ζήτησε από τον αρχιτέκτονα Τζον Νας (John Nash) να εξωραΐσει την περιοχή. Ο Νας σκόπευε να δημιουργήσει ένα δρόμο, ο οποίος να συνδέει το Τσάρινγκ Κρος (Charing Cross) με την Πόρτλαντ πλέις (Portland Place), δημιουργώντας μια πλατεία στη θέση των πρώην βασιλικών στάβλων, ακριβώς απέναντι από το Τσάρινγκ Κρος. Ήθελε ο χώρος αυτός να είναι αφιερωμένος στον Πολιτισμό, με ελεύθερη την πρόσβαση του κοινού.<ref name=mol/> Λόγω της πρόθεσης του Γεωργίου για τη δημιουργία της, η πλατεία επρόκειτο να ονομαστεί "πλατεία Βασιλέως Γεωργίου του 4ου" αλλά τελικά, ύστερα από πρόταση του Τζορτζ Λέντγουελ Τέιλορ (George Ledwell Taylor), αρχιτέκτονα και γαιοκτήμονα του Λονδίνου, ονομάστηκε Πλατεία Τραφάλγκαρ.<ref>[http://www.garden-fountain.co.uk/trafalgar.asp Garden Fountains.com, The Trafalgar Square fountains]</ref>
 
Το 1832 ο Ουίλιαμ Ουίλκινς ξεκίνησε τις εργασίες για την κατασκευή της Εθνικής Πινακοθήκης. Όταν το κτίριο ολοκληρώθηκε, το 1838, ο αρχιτέκτονας Σερ Τσαρλς Μπάρι (Sir Charles Barry), ο οποίος είχε σχεδιάσει και το Ανάκτορο του Ουεστμίνστερ παρουσίασε ένα σχέδιο διαμόρφωσης της πλατείας. Το αρχικό σχέδιο του Μπάρι προέβλεπε μια υπερυψωμένη έκταση πλάι στην Πινακοθήκη, συνδεόμενη με σκάλες με την υπόλοιπη πλατεία. Το 1846 τοποθετήθηκε εκεί η στήλη με το άγαλμα του Νέλσον, που δημιούργησε ο Έντμουντ Χότζες, επάνω σε κορινθιακού ρυθμού στήλη σε σχέδια του Ουίλιαμ Ρέιλτον (William Railton) καιμε τούψος 52 m.<ref name=avc/> Tο 1845 κατασκευάστηκαν τα δύο συντριβάνια, πιθανόν σε σχέδια του Μπάρι. Ο Σερ [[Έντουιν Λάντσιρ]] (Sir Edwin Landseer ) σχεδίασε τα τέσσερα λιοντάρια που τοποθετήθηκαν στη βάση του μνημείου του Νέλσον το 1867. Στο υπερυψωμένο άκρο της πλατείας τοποθετήθηκαν, το 1876, τα Αυτοκρατορικά Μέτρα (Imperial Measures) με λεπτομερή περιγραφή των μέτρων (πόδια, ίντσες, κτλ.) που χρησιμοποιούνταν στη Βρετανία. Με την εγκατάσταση της κεντρικής σκάλας τα Μέτρα άλλαξαν θέση.<ref name=mol/>
 
Η πλατεία παρέμεινε υπό τη μορφή αυτή μέχρι το 2003, οπότε έγινε ανάπλασή της, με το κυκλοφοριακό ρεύμα στην βόρεια πλευρά της να καταργείται και να εκτελούνται γενικότερα έργα ανάπλασης του χώρου. Σήμερα η πλατεία είναι σημαντικός κόμβος τόσο λογω των μνημείων της όσο και των κτιρίων που την περιβάλλουν - ιδιαίτερα αυτό της Εθνικής Πινακοθήκης. Εκτός από τουριστικό αξιοθέατο, αποτελεί επίσης χώρο υπαίθριων συνεδριάσεων, συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας και άλλων πολιτικών και θρησκευτικών εκδηλώσεων, με το Δήμο του Λονδίνου να παρέχει χρήση και πρόσβαση σε αυτήν σε όλους τους πολίτες.