Νατζβάιλερ-Στρούτχοφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{coord|48|27|24|N|7|15|14javascript:easyCiteMain()|E|format=dms|display=title}}

Το '''Στρατόπεδο Νατζβάιλερ - Στρούτχοφ''' (''Natzweiler-Struthof'') ήταν [[Ναζί|Ναζιστικό]] στρατόπεδο συγκέντρωσης κείμενο σε οροπέδιο των Βοσγίων ορέων στην περιοχή της [[Αλσατία|Αλσατίας]], κοντά στην κωμόπολη Νατζβιλέρ (Natzwiller (γερμ. Νατζβάιλερ, Natzweiler) 50 περίπου χλμ. νοτιοδυτικά του [[Στρασβούργο|Στρασβούργου]]. Η Αλσατία-Λωραίνη ήταν η μοναδική περιοχή της Γαλλίας που προσαρτήθηκε - μονομερώς - στο γερμανικό Ράιχ μετά την στρατιωτική κατάρρευση της χώρας. O λόγος που ώθησε τους Ναζί να εγκαθιδρύσουν εκεί μόνιμο στρατόπεδο συγκέντρωσης ήταν η ύπαρξη γρανίτη, τον οποίο ο [[Άλμπερτ Σπέερ]], μετέπειτα Υπουργός Εξοπλισμού, ήθελε να εκμεταλλευθεί. Tα υπόλοιπα στρατόπεδα που δημιούργησαν στα κατεχόμενα εδάφη της Γαλλίας (όπως το [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Ντρανσύ]] (Drancy)) είχαν πιο πρόσκαιρο χαρακτήρα και λειτούργησαν περισσότερο ως διαμετακομιστικοί σταθμοί

 

Οι Ναζί δημιούργησαν, στην περιοχή που επονομάζεται Στρούτχοφ (Struthof), όπου λειτουργούσε ομώνυμο μικρό ξενοδοχείο, στις [[21 Απριλίου]] του [[1941]] το κεντρικό στρατόπεδο. Κατά την διάρκεια λειτουργίας του το στρατόπεδο απέκτησε περίπου 70 "παραρτήματα", με το πρώτο να ιδρύεται στην περιοχή του Ομπερνέ (Obernai), κοντά στο κεντρικό στρατόπεδο, στις [[12 Δεκεμβρίου]] [[1942]]<ref>[http://www.struthof.fr/fr/le-kl-natzweiler/introduction-a-lhistoire-du-camp Επίσημη ιστοσελίδα για το Στρατόπεδο (γαλλικά)]</ref>.

 

Υπολογίζεται ότι συνολικά ο αριθμός των κρατουμένων στα παραρτήματα του στρατοπέδου φθάνει (Οκτώβριος 1944) τους 19.000. Στο κύριο στρατόπεδο ο αριθμός αυτός κυμαίνεται μεταξύ 8.000 και 9.000. Οι περισσότεροι κρατούμενοι που μεταφέρθηκαν στο κύριο στρατόπεδο το 1944 ήσαν μέλη της γαλλικής αντίστασης, η πλειοψηφία των οποίων θανατώνονταν αμέσως. Για το σκοπό αυτό το στρατόπεδο είχε αποκτήσει, ήδη από τον Αύγουστο του 1943, θάλαμο αερίων, ο οποίος χρησιμοποιούσε [[Κυκλώνας Β|Κυκλώνα Β]]<ref>[http://www.holocaust-history.org/auschwitz/pressac/technique-and-operation/pressac0015.shtml Jean-Claude Pressac, ''AUSCHWITZ: Technique and Operation of the Gas Chambers'' Online αγγλική μετάφραση]</ref>. Διασώθηκε, μάλιστα, και σχετικό έγγραφο των [[SS]] - πράγμα σπάνιο, γιατί όλες αυτού του τύπου οι κατασκευές γίνονταν με προφορικές και όχι γραπτές εντολές, για να μην υπάρχουν ίχνη σε περίπτωση έρευνας. Το έγγραφο αυτό, υπό τη μορφή τιμολογίου κόστους 236,08 μάρκων, απεστάλη στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, το οποίο τελούσε υπό γερμανική διεύθυνση. Ο καθηγητής [[Ανατομία|Ανατομίας]] Άουγκουστ Χίρτ (August Hirt) επιθυμούσε την δημιουργία μιας συλλογής οστών για το εργαστήριο του Πανεπιστημίου. Για το σκοπό αυτό μεταφέρθηκαν 130 άτομα, στην πλειονότητά τους [[Εβραίοι]] από το [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς|Άουσβιτς]], θανατώθηκαν και αποτεφρώθηκαν στο Νατζβάιλερ. Ο επίσης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ότο Μπίκενμπαχ (Otto Bickenbach) διεξήγαγε πειράματα στον θάλαμο αερίων του Νατζβάιλερ, για την κατασκευή αντιδότου σε δηλητηριάσεις από το αέριο [[φωσγένιο]]<ref>[http://www.holocaustresearchproject.org/othercamps/natzweiler.html Ερευνητικό πρόγραμμα για το Ολοκαύτωμα, ό.π.]</ref>. Εδώ, ως "πειραματόζωα" χρησιμοποιήθηκαν [[Ρομά]].

 

 

Συνολικά, υπολογίζεται ότι από το Στρατόπεδο και τα παραρτήματά του πέρασαν 52.000 κρατούμενοι, περισσότεροι από τους μισούς βρήκαν τον θάνατο εκεί είτε λόγω άμεσης εξόντωσης είτε λόγω των πολύ σκληρών συνθηκών κράτησης και, κυρίως, εργασίας.

 

Χρονολογικά, '''Διοικητές''' του Στρατοπέδου χρημάτισαν οι εξής:

* Χανς Χιέτιχ (Hans Huettig): 1942

* Μάγκνους Βόχνερ (Magnus Wochner): 10ετής κάθειρξη

 

Το Στρατόπεδο έχει μετατραπεί σε χώρο ανάμνησης και σε αυτόν λειτουργεί Μουσείο<ref>[http://www.struthof.fr/fr/le-musee/le-musee-du-kl-natzweiler/ Μουσείο του Στρατοπέδου]</ref>. Το Μνημείο που έχει ανεγερθεί στον χώρο εγκαινιάσθηκε το [[1960]] από τον Γάλλο Πρόεδρο [[Σαρλ Ντε Γκωλ|Ντε Γκωλ]]. Παράλληλα, ένα από τα παραπήγματα του Στρατοπέδου μετατράπηκε σε Μουσείο, το οποίο λειτούργησε μέχρι το [[1976]], οπότε και έγινε αντικείμενο εμπρησμού από οργάνωση Νεο-ναζιστών. Αρκετά από τα (σπάνια) εκθέματά του καταστράφηκαν και κατασκευάσθηκε νέο κτίριο, σε απομίμηση του παλαιού, για τη στέγαση όσων εκθεμάτων είχαν απομείνει. Το [[1979]] το Μουσείο έγινε εκ νέου αντικείμενο βανδαλισμών και επαναλειτούργησε, εγκαινιαζόμενο από τον Πρόεδρο [[Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν]] τον Ιούνιο του [[1980]]. Ανακατασκευάσθηκε, παράλληλα με τη λειτουργία Ευρωπαϊκού κέντρου, και δόθηκε εκ νέου σε χρήση το [[2005]].

 

 

{{παραπομπές}}

 

[[es:Campo de concentración de Struthof-Natzweiler]]

[[fi:Natzweiler-Struthof]]

[[fy:Natzweiler-Struthof]]

[[he:נאצוויילר-שטרוטהוף]]