Κρατικοποίηση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ ορθογραφικά
Γραμμή 1:
Η '''εθνικοποίηση''' ([[αγγλικά]]: ''nationalisation'') ή '''κρατικοποίηση''' είναι η διαδικασία ανάληψης από το [[κράτος]] της κυριότητας ([[Μονοπώλιο|μονοπωλιακής]]) διαφόρων μεγάλων ιδιωτικών [[Επιχείρηση|επιχειρήσεων]] στρατηγικού ή εθνικού χαρακτήρα. Αυτό βασίζεται στη λογική της προστασίας των πωλιτώνπολιτών από [[Κερδοσκοπία|κερδοσκοπίες]] και της αποδυνάμωσης ιδιωτικών συμφερόντων, της ανάγκης διάθεσης μεγάλων [[Κεφάλαιο (οικονομικά)|κεφαλαίων]] για τη λειτουργία αυτών των επιχειρήσεων. Υπάρχει όμως και η αντίθετη λογική του σπάταλου και αντιοικονομικού και τελικά αντικοινωνικού κράτους.
 
Τα [[Αγαθό (οικονομία)|αγαθά]] ή οι [[Υπηρεσία|υπηρεσίες]] που προσφέρουν αυτές οι επιχειρήσεις θεωρούνται δημόσια ή συλλογικά ή κοινωνικά αγαθά-υπηρεσίες (ηλεκτρισμός, [[μεταφορές]], ύδρευση κτλ.) Οι διοικήσεις αυτών των επιχειρήσεων ορίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση και η εισοδηματική - τιμολογιακή τους πολιτική καθορίζεται από το κράτος. Σε περίπτωση, όμως, ύπαρξης [[ΈλλειμαΈλλειμμα (οικονομία)|ελλειμάτωνελλειμμάτων]] επιχορηγούνται από το κράτος.
 
Οι κρατικοποιήσεις ευδοκιμούν κάτω από καθεστώτα «[[Υπαρκτός σοσιαλισμός|υπαρκτού σοσιαλισμού]]». Μετά όμως από την αποτυχία και κατάρρευση αυτών των καθεστώτων, η διεθνής τάση είναι υπέρ των αποκρατικοποιήσεων.