Αμινογλυκοσίδες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι '''αμινογλυκοσίδες''' είναι αντιβιοτικά που ανήκουν στην κατηγορία των ολιγοσακχαρίδωνολιγοσακχαριδών, με συνδυασμό ομάδων αμινοσακχάρων και κυκλοεξανίων. Αποτελούν μια μεγάλη, ακόμη αυξάνουσα ομάδα από περίπου 200 υδροδιάλυτα αντιοβιοτικά. Η αποβολή πραγματοποιείται, με χρόνο ημιζωής περίπου δύο ορών, κυρίως από τα νεφρά.

Οι αμινογλυκοσίδες δεν προσροφούνται κατά την πέψη και έτσι πρέπει να χρορηγούνται σε συστηματικές λοιμώξεις παραεντερικά. Επιτυγχάνουν μια καλή διασπορά στον εξωκυτταρικό χώρο, διαβαίνουν τον πλακούντα, διαπερνούν όμως μόνον ελάχιστα την μεμβράνη των κυττάρων του ξενιστή και έχουν ως εκ τούτου περιορισμένη δράση σε ιστούς, ενώ σε υπάρχουσα μενιγγίτιδαμηνιγγίτιδα διαβαίνουν στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό σε μέτριο βαθμό.

Προβληματική είναι η τάχειαταχεία ανάπτυξη αντοχής των μικροβίων που μπορεί να εμφανιστεί υπό θεραπεία με αμινογλυκοσίδες. Ως εκ τούτου χορηγούνται κατά κανόνα σε συνδυασμό με άλλα αντιβιοτικά (ιδίως αντιβιοτικά β-λακτάμης).

Λόγω του θεραπευτικού εύρους στις αμινογλυκοσίδες, ως συστημικά αντιβιοτικά, η δόση πρέπει να ρυθμίζεται προσεκτικά, οπότε πρόκειται περί τυπικού ενατικοθεραπευτικού αντιβιοτικού. Οι αμινογλυκοσίδες συσσωρεύονται ιδίως στα νεφρά και στο έσω ους και δρουν εκεί ισχυρά τοξικά (νεφροτοξικότητα, ωτοτοξικότητα).<ref name="Mutschler"/> Άλλες παρενέργειες είναι η παράλυση της αναπνοής, αλλεργίες ή ενοχλήσεις στην αιμοποίηση. Με μία καθημερινή δόση, η σχέση μεταξύ ηθελημένης και μη ηθελημένης δράσης του φαρμάκου είναι ιδιαιτέρως ευνοϊκή. Με δόση μια φορά την ημέρα η συγκέτρωση στο πλάσμα είναι βραχυπρόθεσμα πολύ υψηλή, οπότε η δραστική ουσία δύναται να εισχωρήσει ταχέως π.χ. στις ενδόλεμφους του έσω ωτός οπότε και κατ΄κατ' αρχήν δύναται εκεί να προκαλέσει βλάβες. Επειδή όμως η συγκέτρωσησυγκέντρωση στο πλάσμα πίπτει πάλι ταχέως, η δραστική ουσία έχει έπειτα το χρονικό διάστημα μιας ολόκληρης ημέρας να εξέλθει εκ του ωτός και να διαχυθεί. Με τον τρόπο αυτό περιορίζονται οι βλαβερές παρενέργειες.