Ταΰγετος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Ταΰγετος''' ή '''Πενταδάκτυλος'''<ref>[http://www.gianniskofinas.com/Vouna/on_kouts/on.htm Ανάργυρος Κουτσιλιέρης - Ονομασία Ταϋγέτου]</ref>, είναι η υψηλότερη οροσειρά της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]], εκτεινόμενη μεταξύ των λεκανών [[Μεγαλόπολη|Μεγαλόπολης]] - [[Ευρώτας ποταμός|Ευρώτα]] και [[Μεσσηνία|Μεσσηνίας]]. Η κορυφή του έχει ύψος 2.407 μέτρα και ονομάζεται '''Αγιολιάς''' ή [[Προφήτης Ηλίας (Ταύγετος)|Προφήτης Ηλίας]], από το ομώνυμο εκκλησάκι που κτίσθηκε κοντά στηστην κορυφή του, ενώ στα αρχαία χρόνια ονομαζόταν [[Ταλετός]]<ref>[http://www.mani.org.gr/taigetos/ Ταΰγετος<!-- Αυτόματα δημιουργημένος τίτλος -->]</ref>.

Η οροσειρά αυτή, από πολύ νωρίς συνδέθηκε με την αρχαία [[ελληνική μυθολογία]] και πήρε την ονομασία της από την [[Ταϋγέτη (μυθολογία)|Ταϋγέτη]], μία από τις επτά [[Ατλαντίδες]] ή [[Πλειάδες]], κόρες του [[Άτλας (μυθολογία)|Άτλαντα]] και της [[Πλειόνη (μυθολογία)|Πλειόνης]]. Σύμφωνα με άλλη παραλλαγή του μύθου, η Ταϋγέτη φέρεται ως σύζυγος του [[Λακεδαίμων|Λακεδαίμονα]], και ως μητέρα του Ευρώτα.

Στα [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|βυζαντινά]] χρόνια, η οροσειρά αναφέρεται με την ονομασία Πενταδάκτυλος, εξ αιτίας των πέντε κορυφών του. Κατά την περίοδο της [[Φραγκοκρατία|Φραγκοκρατίας]] επικράτησε η ονομασία Ζυγός του Μελιγού, από το σλαβικό φύλο των Μελιγγών οι οποίοι, μαζί με τους επίσης σλαβόφωνους Εζερίτες, κατοικούσαν εκεί.<ref>Παπουλάκου, Αρχοντούλα. ''[http://www.monumenta.org/article.php?IssueID=4&lang=gr&CategoryID=3&ArticleID=268 Στοιχεία διαπολιτισμικότητας, μέσα από επιγραφές ναών της ύστερης βυζαντινής εποχής, στην περιοχή της Μάνης]'', www.monumenta.gr. Ανακτήθηκε 25/08/2009.</ref>. Στα χρόνια της [[Επανάσταση του 1821|Επανάστασης του 1821]], η οροσειρά λεγόταν "''Αγιολιάς ο μακρυνός''", από το μεγάλο μήκος της οροσειράς, μέχρι τελικά που ξαναπήρε το αρχαίο όνομα, Ταΰγετος. Από τους Έλληνες [[ναυτικός|ναυτικούς]] που λαμβάνουν την κορφή του σε [[διόπτευση|διοπτεύσεις]] ονομάζεται "''βουνό της Μάνης''".

α)τον Βόρειο (προς την Μεγαλόπολη), β) τον Μέσο Ανατολικό (προς την Σπάρτη), γ) τον [[Δυτικός Ταΰγετος|Δυτικό]] και δ) τον Νότιο Ταΰγετο που σχηματίχει τη χερσόνησο της [[Μάνη|Μάνης]], η οποία και καταλήγει στο [[Ακρωτήριο Ταίναρο]]. Η υψηλότερη κορυφή του ονομάζεται Αγιολιάς ή Προφήτης Ηλίας, έχει ύψος 2.407 μ. και βρίσκεται στο ανώτερο μέρος της τοποθεσίας που ονομάζεται Πυραμίδα, λόγω του χαρακτηριστικού σχήματος της.

Ο Ταΰγετος, αποτελείται κυρίως από ασβεστόλιθους και [[μάρμαρο]], ενώ είναι αρκετά πλούσιος σε νερά. Το κλίμα του είναι γενικά ηπειρωτικό, με μεγάλες [[χιονόπτωση|χιονοπτώσεις]] κατά τηντη διάρκεια τούτου [[χειμώνας|χειμώνα]]. Το μεγαλύτερο μέρος του καλύπτεται από έλατα και μαυρόπευκα, ενώ έχει μεγάλο αριθμό ρεμάτων και μικρών ποταμών.

Παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία χλωρίδας και πανίδας, λόγω της μεγάλης του έκτασης, με 25 αποκλειστικά ενδημικά είδη, ενώ αποτελεί πέρασμα για τα μεταναστευτικά πουλιά.

Ο Ταΰγετος, όπως και τα περισσότερα όρη της [[Ελλάδα|Ελλάδας]], αντιμετωπίζει [[οικολογία|οικολογικά]] προβλήματα, όπως αλόγιστη υλοτόμηση, πυρκαγιές, εκχερσώσεις και υπερβόσκηση<ref>[http://www.ornithologiki.gr/gr/sppe/gr120.php Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία - Όρος Ταΰγετος]</ref><ref>[http://www.flashmes.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=155:2008-09-30-08-45-45&catid=47:magazine-flash-messinia&Itemid=101 Υλοτομίες στον Ταΰγετο]</ref> που εμπόδισαν την φυσική αναγέννηση των [[δάσος|δασών]] του, αλλά και τις λατομικές δραστηριότητες, τα έργα οδοποιίας και την αυθαίρετη δόμηση που αλλάζουν ανεπανόρθωτα το περιβάλλον του.