Κοινωνικός Δαρβινισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Thanospsy (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο '''Κοινωνικός Δαρβινισμός''' αναφέρεται στην τάση να θεωρούνται οι επιστημονικές θεωρίες του [[Κάρολος Δαρβίνος|Καρόλου Δαρβίνου]] περί [[φυσική επιλογή|φυσικής επιλογής]] και [[επιβίωση του καταλληλότερου|επιβίωσης του καταλληλότερου]] εφαρμόσιμες στις ανθρώπινες κοινωνίες. Επηρεασμένοι από τα γραπτά του Δαρβίνου για τους μηχανισμούς και τις δυνάμεις που ωθούν την εξέλιξη και τη συνέχεια στη φύση και συγκεκριμένα στα έμβια όντα, οι θεωρητικοί του Κοινωνικού Δαρβινισμού πιστεύουν ότι με παρόμοιο τρόπο συγκροτείται και εξελίσσεται η κοινωνική ζωή. Ο όρος Κοινωνικός Δαρβινισμός εισήχθη στο κοινωνικό και πολιτικό ευρωπαϊκό προσκήνιο το [[1877]] όπως προέκυψε από ιδέες του [[Τόμας Μάλθους]], του [[Χέρμπερτ Σπένσερ]] και του [[Φράνσις Γκάλτον]]. Αν και δεν είναι όλοι μεταγενέστεροι του Δαρβίνου, πολλές από τις απόψεις τους παραπέμπουν προφανώς σε μια κοινωνική διάσταση και εφαρμογή δαρβινιστικών θεωριών περί της εξέλιξης. Στις [[Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής]] η θεωρία διαδόθηκε το [[1944]] από τον ιστορικό Richard Hofstadter.
 
==Θεωρητικοί του Κοινωνικού Δαρβινισμού==
Γραμμή 12 ⟶ 13 :
 
Επίσης, η ευγονική και η σχέση του με τη συγκεκριμένη θεωρία αποτέλεσε πρόσφορο έδαφος, πάνω στο οποίο αναπτύχθηκαν οι [[Ναζί|ναζιστικές αντιλήψεις]] που στόχευαν στη διαιώνιση της άριας φυλής και στη [[γενοκτονία]] πολλών άλλων λιγότερο ισχυρών στο πολιτικό προσκήνιο.
 
==Κριτική του Κοινωνικού Δαρβινισμού==
Το προφανές επιστημονικό σφάλμα της θεωρίας του Κοινωνικού Δαρβινισμού είναι ότι παραγνωρίζει το ρόλο της ανατροφής και της εκπαίδευσης όσον αφορά στις διαφορές και στις ανισότητες στις ανθρώπινες κοινωνίες. Σύμφωνα με τη θεωρία, οι λύσεις (βασισμένες στην ιδέα του κληρονομικού ντετερμινισμού) που δίδονται για αυτές τις ανισότητες δεν περιλαμβάνουν την αρωγή και την παιδεία, ώστε να επωφεληθούν οι κοινωνικά και οικονομικά υποδεέστεροι, αλλά βασίζονται σε μεθόδους σκληρές, όπως είναι η ευγονική (που περιλαμβάνει τη στείρωση) και ο επεκτατισμός.
Επιπλέον, παρά αυτήν την κοινωνική επέκταση που έλαβε η θεωρία του Δαρβίνου, στο έργο του δε συναντάμε ποτέ την ιδέα της ''προόδου'' που θα αναπτύξουν οι θεωρητικοί του Κοινωνικού Δαρβινισμού, αλλά, αντίθετα, η εξέλιξη στο δικό του έργο θεωρείται κατά κάποιο τρόπο τυφλή, χωρίς στόχο. Ο Δαρβίνος δεν είχε την πρόθεση να δημιουργήσει μια θεωρία που θα αφορά τις κοινωνικές δομές, ή θα έχει μια δυνάμει επέκταση σε αυτές, αλλά στόχευε αποκλειστικά στη μελέτη της βιολογικής εξέλιξης. Ακόμη και αν αναγνωρίζεται η μεταβίβαση στοιχείων από γενιά σε γενιά, τα στοιχεία αυτά αφορούν ένα επίπεδο φυσικό και νευροφυσιολογικό και όχι νοητικό, όπως πίστευε ο Σπένσερ.
Παράλληλα, αν και στη θεωρία του Δαρβίνου υπάρχει η αντίληψη του ανταγωνισμού λόγω της ανεπάρκειας των πόρων, αυτή η ανεπάρκεια ισχύει σε πολύ μικρό βαθμό στην κοινωνική ζωή, αφού ο άνθρωπος μπορεί σήμερα να παράγει τα αγαθά για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του. Η σπανιότητα των πόρων σήμερα δε θεωρείται φυσική, αλλά, αντίθετα, θεσπισμένη και βασισμένη στην άνιση κατανομή των πηγών.
 
Η άρνηση του Κοινωνικού Δαρβινισμού αποδείχθηκε εν τέλει ιδιαίτερα γόνιμη, καθώς με την αποδοχή του ότι οι φυσικές διεργασίες δεν εφαρμόζονται στην κοινωνία, ανοίχτηκε το πεδίο για την ανάπτυξη επιστημών που επικεντρώνονται στο θεσπισμένο, ανθρώπινο νόμο, όπως η κοινωνιολογία, η ανθρωπολογία, η οικονομία και άλλες.
 
==Βιβλιογραφία==