Hieronymus

# Εάν μια φραγή μπορεί να επιβάλλεται ενδεικτικά και όχι περιοριστικά, τότε όλοι οι ορισμοί και λειτουργικοί κανόνες περί φραγής είναι μάταιοι, εφόσον η απόφαση περί φραγής πλέον δεν εξαρτάται παρά από το ήθος, την διάθεση και τις προκαταλήψεις του διαχειριστή, ο οποίος νιώθει ελεύθερος να την επιβάλλει πίσω από τον μανδύα του «ενδεικτικά». Η συγκεκριμένη φραγή, πέρα από ότι πρόκειται για καθαρή πλάνη της δικαιοσύνης θυμίζει τον αποκεφαλισμό ενός κλέφτη ενός κομματιού ψωμιού προς παραδειγματισμό - μεσαιωνική τακτική.<br>

# Ο διαχειριστής υποστηρίζει ότι τα σχόλια για τα οποία δόθηκε η φραγή ήταν «ανούσια και προσβλητικά». Αυτό δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από την αλήθεια. Ήδη έχω αποδείξει ότι η έκφραση «φαφλατάς φονταμενταλιστής» δεν απευθυνόταν σε συγκεκριμένο χρήστη. Το ότι ο απαντών διαχειριστής αντιπαρήλθε της αποδείξεως δείχνει ότι τα σχόλια δεν μπορούν να αποδειχτούν προσβλητικά. Το ότι τα σχόλια ήρθαν ταυτόχρονα με ένα θερμό επεισόδιο δεν είναι απαραιτήτως απόδειξη ότι ήταν βολές εναντίον κάποιου. Ο ισχυρισμός αυτός αποτελεί ξεκάθαρη περίπτωση λογικής πλάνης [[Cum hoc ergo propter hoc]]. Εφόσον το πνεύμα των σχολίων συνίστατο σε ξεκάθαρη συμβουλή/επιτίμηση για τους διαχειριστές αναφορικά με την δική τους αντίδραση στο θερμό επεισόδιο, δεν βλέπω πώς τα σχόλια θα μπορούσαν να λεχτούν υπό άλλες χρονικές συνθήκες.<br>

# Ο διαχειριστής διατείνεται ότι το σχόλιο περί «σφαιρικής γης» ήταν στοχευμένο. Μολονότι η φραγή δεν δόθηκε για αυτό το σχόλιο και δεν καταλαβαίνω γιατί επανεξετάζεται σε ό,τι αφορά την πρώτη ένσταση, αρκεί να λεχθεί αυτό: ναι, ήταν στοχευμένο ως εύστοχη παρατήρηση στην επιστημονικότητα της επεξεργασίας στην οποία αναφερόταν. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, το θέμα του άρθρου υπο συζήτηση ήταν πρωτίστως ζήτημα εφαρμοσμένης/θετικής παρά θεωρητικής επιστήμης και αυτό έπρεπε να καταδειχτεί με έναν τρόπο ο οποίος να είναι αρκετά χτυπητός, ακόμη και σε όσους δεν αντιλαμβάνονταν την φύση του προβλήματος, κατευθύνοντάς το προς την φιλολογία.<br>

 

{{άρση φραγής επανεξετάστηκε|1=Σύμφωνα με την πολιτική περί φραγών: «[http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B1:%CE%8C%CF%87%CE%B9_%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82 Ως προσωπικές επιθέσεις εννοούνται σχόλια που εμπεριέχουν κατηγορίες έναντι άλλων χρηστών, ρατσιστικές επιθέσεις ή άλλου είδους απειλές.]» Αυτός είναι ένας εξαιρετικά συγκεκριμένος προσδιορισμός και πουθενά αλλού μέσα στο επεξηγηματικό άρθρο δεν αναφέρεται κάτι άλλο. Η απάντησή μου απέναντι στο ψηφοφόρο μέλος δεν αποτελούσε προσωπική επίθεση. Η ουσία των λεγομένων μου εν προκειμένω ήταν 'απλός αντίλογος στην αιτιολογία του χρήστη' και όχι προσωπική επίθεση, άσχετα με το ύφος της. Και ναι, θεωρώ ότι στον χώρο που βρίσκομαι η ουσία των γραφομένων έχει μεγαλύτερη σημασία από τους συναισθηματισμούς του καθενός, γιατί αυτή είναι η μόνη ατραπός προς την ουδετερότητα. Επομένως [[en:Nullum_crimen,_nulla_poena_sine_praevia_lege_poenali|nulum crimem nulla poena sine lege]].<br> Οποιαδήποτε άλλα σχόλιά μου ήταν προσεκτικά διατυπωμένα ώστε να μην στοχεύουν κανέναν συγκεκριμένο χρήστη. (Υπενθυμίζω ότι η μόνη άλλη φορά που μου δόθηκε φραγή ήταν προ ετών για τον κανόνα των επαναφορών, τον οποίο δεν γνώριζα και επρόκειτο για φραγή ελάχιστων ημερών. Κατά συνέπεια, η παρούσα φραγή, εκτός των άλλων, συνίσταται και σε παραβίαση της κλιμάκωσης φραγών) Μάλιστα, πιστεύω ότι αν σε κάποιον υπήρχε μια προδιάθεση να πάρει το μέρος κάποιας παράταξης, ίσως και να μπορούσε να τα προσαρμόσει σε οποιαδήποτε από τις δύο. Τα γραφόμενα μου ήταν μια κενή μεταβλητή, την θέση της οποίας μπορεί να πάρει ο οποιοσδήποτε χρήστης εκδηλώνει τέτοια χαρακτηριστικά. «[[en:Honi soit qui mal y pense|Honi soit qui mal y pense]]».<br> Δια ταύτα, αιτώ να αρθεί ή να μειωθεί η φραγή (σε ένα επίπεδο ελάχιστων ημερών), η οποία καταφανώς είναι παντελώς αβάσιμη ή στην καλύτερη περίπτωση (για την ίδια) βασίζεται σε μια ειλικρινή μεν, παροδηγημένη δε, παρερμηνεία της πολιτικής του χώρου. Από την μεριά μου, δεσμεύομαι να είμαι ακόμη πιο προσεκτικός αναφορικά με την φρασεολογία και το ύφος μου (έστω και αν δεν δίνει κανείς σημασία σε ό,τι λέω διαφορετικά).