Καισάριος Δαπόντες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Κωνσταντίνος''', μετέπειτα '''Καισάριος Δαπόντες''' (1713/14-[[4 Δεκεμβρίου]] [[1784]]) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες στιχοργούςστιχουργούς και χρονογράφους του 18ου αιώνα. <ref>Ν.Βαγενάς, «Ο "αντιποιητικός 18ος αι.», ''Η ειρωνική γλώσσα. Κριτικές μελέτες για τη νεοελληνική γραμματεία'', Στιγμή, Αθήνα 1994, σελ. 161</ref>Η πολυκύμαντη ζωή του Δαπόντε συνοδεύεται απ΄ένα εκληκτικάεκπληκτικά πληθωρικό, ποικίλο και ενδιαφέρον συγγραφικό έργο.<ref>Γεώργιος Κεχαγιόγλου,«Ανέκδοτα στοιχεία για τον Καισάριο Δαπόντειο από το χειρόγραφο της Βυτίνας αριθμ. 1», Ο Ερανιστής τ.18 </ref>Η ζωή του ήταν πολυτάραχη και το [[1746]] έπεσε στη δυσμένεια των Τούρκων για να καταφύγει στην αυλή του Χάνη της [[Κριμαία]]ς και το επόμενο έτος φυλακίστηκε στην Κωνσταντινούπολη για 20 μήνες, διάστημα που αφιέρωσε στη συγγραφή θρησκευτικών ύμνων, επιστολών και εκτενέστερων έμμετρων έργων, όπως ο Καθρέπτης γυναικών.<ref> Ε. Σουλογιάννης, Cesario Daponte el a sua opera, (Ρώμη 1973-74</ref>

Γεννήθηκε στη [[Σκόπελος|Σκόπελο]], όπου και πήρε τη βασική μόρφωση. Το 1731 ταξίδεψε στην [[Κωνσταντινούπολη]] όπου έμεινε για λίγους μήνες κι αργότερα ταξίδεψε στο [[Βουκουρέστι]], όπου σπούδασε, και αργότερα στο [[Ιάσιο]], όπου και εγκαταστάθηκε για τα επόμενα 4 χρόνια, εργαζόμενος ως γραμματέας του ηγεμόνα Κωνσταντίνου Μαυροκορδάτου. Μέχρι το 1743 υπηρετούσε ως γραμματικός β΄ τάξης τον ηγεμόνα. Εκείνη τη χρονιά παραιτήθηκε μετά την άρνηση του Μαυροκορδάτου να τον προβιβάσει σε γραμματικό α΄ τάξης. Την ίδια χρονιά διορίστηκε ως γραμματικός α΄ τάξης στην υπηρεσία του νέου ηγεμόνα της [[Μολδαβία|Μολδαβίας]]ς, Ιωάννη Μαυροκορδάτου και εγκαταστάθηκε ξανά στο Ιάσιο. Απέκτησε πλούτη και προβιβάστηκε στο αξίωμα του καμινάρη, αλλά το 1747 φυλακίστηκε για 20 μήνες περίπου, ίσως από δικές του ατασθαλίες ή μηχανορραφίες εχθρών του στην ηγεμονική αυλή. Μετά την αποφυλάκισή του πήγε στην [[Χάλκη]] και μέσα σε λίγο διάστημα (1749-51) παντρεύτηκε, απέκτησε μια κόρη που πέθaνεπέθανε πρόωρα και αμέσως κατόπιν χήρεψε.

Στο ενεργητικό του ανήκει αναμφισβήτητα η χρήση γλώσσας και ύφους λαϊκότερου και αναλυτικότερου από ό,τιότι γίνεται σε άλλους λογίους της εποχής, η συνδυαστική ευφυϊαευφυΐα, η διασκεδαστική ζωηρότητα και θυμοσοφική διάθεση, η προβολή και πύκνωση των πλουσίων βιωμάτων του σε επιγραμματικότητα και χιούμορ και, κάποτε, μια ευαισθησία που θυμίζει περισσότερο τα τέλη του 18ου αι. τάση για αυτοεξέταση και φιλάρεσκο αυτοέλεγχο.