Πολιορκία της Λιβαδειάς

Μετά την εξέγερση στο [[Πολιορκία του Λιδωρικίου|Λιδορίκι] και Μαλανδρίνο, ύψωσε την σημαία της επαναστάσεως η Λιβαδειά με οπλαρχηγό τον Αθανάσιο Διάκο. Αυτός έχοντας 100 συντρόφους του στρατολόγησε και άλλους από την Αράχωβα και από άλλα χωριά της επαρχίας και κατέλαβε νύχτα τις θέσεις του Ζαγαρά και του Προφήτη Ηλία επάνω από την πόλη της Λιβαδειάς. Από εκεί έστειλε και απόκλεισε τις διόδους των Τούρκων, και αφού συνεννοήθηκε με τους προεστούς της πόλης και τους συμφιλίωσε, μπήκε στην πόλη με την σημαία της ελευθερίας στις 30 Μαρτίου. Οι Τούρκοι βλέποντας την ένοπλη εισβολή των Ελλήνων κλείστηκαν στα ισχυρότερα σπίτια. Στις 31 Μαρτίου έγινε μάχη που διάρκεσε πέντε ημέρες. Ο Ρούκης και άλλοι ανέβηκαν νύχτα στο φρούριο για να το κυριεύσουν, αποκρούστηκαν όμως από τους Τούρκους που τους αντιλήφθηκαν. Τελικά οι πολιορκημένοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν από έλλειψη τροφίμων και νερού, και κατέθεσαν τα όπλα.

Πολιορκία της Λιβαδειάς
Ελληνική Επανάσταση του 1821
Χρονολογία	30 Μαρτίου - 4 Απριλίου 1821
Τόπος	Λιβαδειά
Έκβαση	παράδοση των Τούρκων
Αντιμαχόμενοι
Έλληνες επαναστάτες Οθωμανική αυτοκρατορία
Ηγετικά πρόσωπα
Αθανάσιος Διάκος
Δυνάμεις
100 αρματολοί 800 οπλισμένοι Τούρκοι και Αλβανοί
Απώλειες

Ο Αθανάσιος Διάκος μάζεψε τα λάφυρα και τα παρέδωσε στους προκρίτους για να αγοράσουν τρόφιμα και πολεμοφόδια του στρατού. Ο ίδιος ξεκίνησε με 600 άνδρες προς την Βοδωνίτσα και τις Θερμοπύλες, διότι εκεί έλεγαν ότι μαζεύονταν τα εχθρικά στρατεύματα.

Πηγές

• Σπυρίδων Τρικούπης: Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης, Τόμος Α΄, σελ. 172-173