Γνώμονας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Pazoulis (συζήτηση | συνεισφορές)
Pazoulis (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 15:
Σύμφωνα με τον [[Ηρόδοτος|Ηρόδοτο]], οι αρχαίοι Έλληνες γνώρισαν τους γνώμονες από τους Χαλδαίους. Τελειοποίησαν τη χρήση του γνώμονα μιας και είχαν κάνει πολύ μεγάλες προόδους στη [[γεωμετρία]], την [[τριγωνομετρία]] και την [[αστρονομία]]. Ο [[Αναξίμανδρος]] ο Μιλήσιος (610 -540 π.Χ.) εισήγαγε για πρώτη φορά τη χρήση του γνώμονα στην [[αρχαία Ελλάδα]]. Κατασκεύασε έναν πυραμοειδή γνώμονα στην [[Σπάρτη]] ο οποίος μπορούσε να δείχνει την αληθή μεσημβρία, τη χρονική στιγμή δηλαδή που μεσουρανεί ο [[ήλιος]].
Ο [[Αναξιμένης]] (586-525 π.Χ.) τελειοποίησε τον γνώμονα και κατασκεύασε στην [[Σπάρτη]] ένα [[ηλιακό ρολόι]].
Ο [[Μέτων]], αστρονόμος της αρχαίας Αθήνας του 5ου π.Χ. αιώνα, χρησιμοποιώντας το [[ηλιοτρόπιοΗλιοτρόπιο(Όργανο)|ηλιοτρόπιο]], ένα είδος τελειοποιημένου γνώμονα, ανακάλυψε ότι οι εαρινή και η φθινοπωρινή [[ισημερία]] καθώς και το θερινό και χειμερινό [[ηλιοστάσιο]] χωρίζουν το χρόνο σε τέσσερες εποχές άνισης διάρκειας. Οι μετρήσεις του Μέτωνα χρησίμευσαν ως βάση για τον καθορισμό της ετήσιας φαινομενικής τροχιάς του ηλίου που είναι γνωστή και ως [[εκλειπτική]]. Το μεσημέρι του χειμερινού ηλιοστασίου (21 Δεκεμβρίου) ο γνώμονας δημιουργεί τη μέγιστη σκιά σε σχέση με το μεσημέρι οποιασδήποτε άλλης ημέρας, ενώ το μεσημέρι του θερινού ηλιοστασίου (21 Ιουνίου) η σκιά του γνώμονα είναι η ελάχιστη.
 
[[be:Гноман]]