Πανεπιστήμιο της Ουψάλα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ μεταφράσεις
μ formatting
Γραμμή 33:
Η βασίλισσα [[Χριστίνα της Σουηδίας|Χριστίνα]] ήταν γενναιόδωρη προς το Πανεπιστήμιο της Ουψάλα: έδωσε υποτροφίες σε Σουηδούς φοιτητές και μετεκάλεσε ξένους σοφούς να αναλάβουν καθηγητικές έδρες στην Ουψάλα, μεταξύ αυτών αρκετούς από το [[Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου]], με κυριότερο τον φιλόλογο [[Γιοχάνες Σέφερους]], του οποίου το μικρό κτήριο βιβλιοθήκης και μουσείου στο ''S:t Eriks torg'' ανήκει σήμερα στη [[Βασιλική Εταιρεία Επιστημών της Ουψάλα]]. Η ίδια η βασίλισσα επισκέφθηκε το πανεπιστήμιο αρκετές φορές: το 1652 ήταν παρούσα σε μια ανατομική επίδειξη του νεαρού ιατρού στο κάστρο της πόλης for the young physician [[Ολάους Ρούντμπεκ]]. Ο Ρούντμπεκ στάλθηκε για ένα χρόνο στο προοδευτικό [[Πανεπιστήμιο του Λέιντεν]] στην Ολλανδία. Επιστρέφοντας το 1654 έγινε βοηθός στην Ιατρική Σχολή της Ουψάλα και είχε ήδη αρχίσει να εργάζεται σε ένα πρόγραμμα για τη βελτίωση του πανεπιστημίου. Φύτεψε τον πρώτο [[Βοτανικός κήπος|βοτανικό κήπο]], τον οποίο αργότερα θα ανελάμβανε ο [[Κάρολος Λινναίος]] και αποτελεί σήμερα ένα μουσείο της βοτανικής του 18ου αιώνα με την ονομασία [[Κήπος του Λινναίου]]. Με τη βοήθεια του πρύτανη Magnus Gabriel De la Gardie ο Ρούντμπεκ έγινε καθηγητής το 1660 και πρύτανης επί δύο εξαμηνιαίες θητείες παρά το νεαρό της ηλικίας του. Τότε άρχισε μία ανοικοδόμηση με τον ίδιο ως αρχιτέκτονα. Το σημαντικότερο σωζόμενο αρχιτεκτονικό του έργο είναι το αμφιθέατρο ανατομίας, που προστέθηκε στο Gustavianum τη δεκαετία του 1660 και καλύπτεται με τον χαρακτηριστικό θόλο για τον οποίο το όλο οικοδόμημα είναι γνωστό στις ημέρες μας.
 
Ο Ρούντμπεκ, ταλαντούχος επιστήμονας, αρχιτέκτονας και μηχανικός, υπήρξε η κυρίαρχη προσωπικότητα στο πανεπιστήμιο κατά τα τέλη του 17ου αιώνα, που προετοίμασε το έδαφος για τον Λινναίο και άλλους, αλλά είναι ίσως γνωστότερος σήμερα για τις ψευδοϊστορικές υποθέσεις του έργου του ''Atlantica'', που απορρόφησε μεγάλο μέρος των τελευταίων του χρόνων. `Οταν μεγάλο μέρος της πόλης κάηκε το 1702, το Gustavianum, που περιείχε την πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη με πολλά πολύτιμα χειρόγραφα, σώθηκε από την πυρκαϊά - κατά τον τοπικό θρύλο ο ηλικιωμένος Ρούντμπεκ στάθηκε στην οροφή διευθύνοντας την καταπολέμηση της φωτιάς.
 
===18ος αιώνας: διαφωτισμός και μερκαντιλισμός===