Τσανταρλή Χαλίλ Πασάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
δημιουργία του άρθρου |
|||
Γραμμή 13:
Η εκτέλεση του Χαλίλ Πασά σήμανε τη λήξη της κυριαρχίας των Τσανταρλή στα πολιτικά πράγματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Για να γίνει κατανοητή η έως τότε επιρροή τους, αρκεί το εξής: Το 1453, το αξίωμα του μεγάλου βεζίρη μετρούσε επίσημα και ανεπίσημα 133 χρόνια ύπαρξης, στα δε μισά απ' αυτά (66), το κατείχε κάποιος απ' τη συγκεκριμένη οικογένεια! Η περιουσία τους δημεύθηκε και οι επόμενες γενιές περιορίστηκαν σε μικρότερης σημασίας αξιώματα στην περιοχή της [[Βιθυνία]]ς, με εξαίρεση το γιο του Χαλίλ [[Τσανταρλή Ιμπραήμ Πασάς (νεότερος)|Ιμπραήμ]] που διατέλεσε για πολύ λίγο μεγάλος βεζίρης, σαράντα πέντε χρόνια αργότερα.
Για να μην επαναληφθεί τέτοια συγκέντρωση δύναμης σε μία οικογένεια, ο Μωάμεθ απέφυγε να επιλέξει το νέο μεγάλο βεζίρη απ' τους συμπατριώτες του. Έτσι από τους συνολικά έξι που διόρισε ως το θάνατό του ([[1481]]), οι πέντε ήταν [[Έλληνες|Ρωμιοί]], [[Αλβανοί]] ή [[Σλάβοι]] απ' την κάστα των «ντεβσιρμέ» (αξιωματούχοι που προέρχονταν απ' το [[παιδομάζωμα]] άρα είχαν αποκοπεί απ' τις οικογένειές τους) και ένας μόνο [[Τουρκικά φύλα|Τούρκος]], όχι όμως Οθωμανός αλλά [[Μπεηλίκι των Καραμανιδών|Καραμανίδης]].
[[Κατηγορία:Μεγάλοι Βεζίρηδες]]
| |||