Νικόλαος Δημητρακόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 3:
Γεννήθηκε στην [[Καρύταινα]] και σπούδασε νομικά στο [[πανεπιστήμιο Αθηνών]]. Αρχικά εργάστηκε ως δικηγόρος στην [[Αθήνα]] και το [[1906]] έθεσε υποψηφιότητα για βουλευτής στην [[Αρκαδία]], όπου απέτυχε να εκλεγεί. Το [[1909]] του προτάθηκε υπουργικό αξίωμα, το οποίο αρνήθηκε επειδή δεν είχε εκλεγεί απο το λαό.
Στις [[8 Αυγούστου]] [[1910]] εκλέχθηκε βουλευτής Αρκαδίας και συμμετείχε ως υπουργός Δικαιοσύνης στην [[Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1910|πρώτη κυβέρνηση Βενιζέλου]]. Το [[1912]] αποχώρησε απο το «[[Κόμμα των Φιλελευθέρων]]» και ίδρυσε το «Προοδευτικό κόμμα». Το [[1916]], ο Βασιλιάς τού έδωσε εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά ο ίδιος δήλωσε αδυναμία και κατέθεσε την πρόταση. Στις εκλογές του 1920 δεν έλαβε μέρος λόγω ασθένειας, παρόλα αυτά όμως, το κόμμα του κατάφερε να εκλέξει 14 βουλευτές.
Ο Νικόλαος Δημητρακόπουλος ξεχώρισε για τη ρητορική του δεινότητα και για το πλουσιότατο νομοθετικό του έργο κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Υπουργείο Δικαιοσύνης. Με δικές του ενέργειες ιδρύθηκε το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, επίσης αύξησε τους δικαστικούς μισθούς για να ενισχύσει την αμεροληψία των λειτουργών της Θέμιδος, καθιέρωσε τη μονιμότητα των δικαστών, έδωσε έμφαση στους νόμους περί προστασίας των εκλογών κ.ά. Παρόλο που δεν ήταν καθηγητής νομικής, αν και του είχε προταθεί η θέση, το επιστημονικό του έργο υπήρξε σημαντικό, με κυριότερο το ''Νομικαί Ενασχολήσεις'' (4 τόμοι), στο οποίο αναφέρονται όλες οι αγορεύσεις του στη Βουλή από την περίοδο [[1915]]-[[1916]] και αφορούν θέματα αστικού, ποινικού και δημοσίου δικαίου. Εκτός απο το επιστημονικά έργα έγραψε και διάφορα άλλα όπως: ''Πολεμικά Απομνημονεύματα'' ([[1898]]), ''Θεοκρισία παρά τοις Έλλησιν'', ''Πολιτικά'' κ.ά.
| |||