Ιπολίτ-Πωλ Ντελαρός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 4:
Ο Ντελαρός πρωτοπαρουσιάστηκε στο κοινό του Παρισιού με τη μεγάλη σύνθεσή του «Η σωτηρία του Ιωνά» (1822), που ήταν η ευκαιρία να γνωριστεί με τον [[Ζαν-Λουί-Τεοντόρ Ζερικώ|Τεοντόρ Ζερικώ]] και τον [[Ευγένιος Ντελακρουά|Ευγένιο Ντελακρουά]], με τους οποίους συνδέθηκε με μεγάλη φιλία. Η καλλιτεχνική πορεία του Ντελαρός κυμαινόταν μεταξύ κλασικισμού και ρομαντισμού. Οι πίνακες του είναι κυρίως ρομαντικές και ιστορικές συνθέσεις, εμπνευσμένες από τον Σαίξπηρ, τον Ουώλτερ Σκοτ κ. ά.
Οι ιστορικοί πίνακες του Ντελαρός είχαν τεράστια απήχηση στο κοινό της εποχής του. Έγινε δημοφιλής με μεγάλες ιστορικές συνθέσεις και ιστορικά πρόσωπα, όπως «Ο Ναπολέων στο Φονταινεμπλώ», «Ο Ναπολέων στην Αγία Ελένη», «Η ανάκριση της Ζαν ντ’ Αρκ» (1824, μουσείο καλών τεχνών, Ρουέν), «Η εκτέλεση της Λαίδης Τζέην Γκρέυ» (1833,
Ανάμεσα στις πιο δημοφιλείς δημιουργίες του Ντελαρός περιλαμβάνονται «Τα παιδιά του Εδουάρδου στον Πύργο» (1830,
==Το Ημικύκλιο των Καλών Τεχνών==
[[Αρχείο:Paul Delaroche - Hémicycle.jpg|thumb|right|300px|Πωλ Ντελαρός: Το ημικύκλιο των καλών τεχνών,
Το 1837, ο Ντελαρός έλαβε την παραγγελία για μια μεγάλη σύνθεση, μήκους 27 μέτρων, στο ημικύκλιο του αμφιθεάτρου απονομής διπλωμάτων της εθνικής σχολής καλών τεχνών του Παρισιού. Το «Ημικύκλιο των Καλών Τεχνών» (L’Hémicycle des Beaux – Arts) είναι μια ζωγραφική σύνθεση, που απεικονίζει εβδομήντα πέντε μεγάλους καλλιτέχνες όλων των εποχών σε διαλογική συζήτηση, συγκεντρωμένους σε ομάδες γύρω το κεντρικό με μαρμάρινα σκαλάκια βάθρο, στο επάνω μέρος του οποίου υπάρχουν τρεις θρόνοι με καθισμένους και φορώντας αρχαιοπρεπή λευκά [[Ιμάτιο|ιμάτια]] τους δημιουργούς του [[Παρθενώνας|Παρθενώνα]]: τον αρχιτέκτονα [[Φειδίας|Φειδία]], το γλύπτη [[Ικτίνος|Ικτίνο]] και τον ζωγράφο [[Απελλής|Απελλή]], οι οποίοι συμβολίζουν την ενότητα των τεχνών.
| |||