Σύμβαση του Άκκερμαν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ + |
μ + § |
||
Γραμμή 8:
Σημειώνεται ότι πριν τη συνομολόγηση της συνθήκης αυτής, μετά από ρωσικό [[τελεσίγραφο]] που είχε προηγηθεί, στις 5/[[17 Μαρτίου]] (1826), με προθεσμία εκτέλεσης απαιτήσεων έξι εβδομάδων, η Οθωμανική Αυτοκρατορία με επίσημη πράξη της στις [[11 Μαΐου]] του ίδιου έτους, (περίπου 5 μήνες πριν τη συνομολόγηση της παρούσας), είχε υποσχεθεί ν΄ αποκαταστήσει τα πράγματα στη [[Σερβία]], σύμφωνα με τα από του [[1820]] υποβληθέντα αιτήματα. Σ΄ αυτά περιλαμβάνονταν κυρίως ο καθορισμός των συνόρων του σερβικού Πριγκιπάτου, όπως ήταν επί Καραγιώργη, ο καθορισμός του φόρου υποτέλειας, η αναγνώριση του [[Μιλόσεβιτς Ομπρένοβιτς]] ως κληρονομικού Πρίγκιπα της Σερβίας και κυβερνήτη της χώρας από κοινού με τη Γερουσία, αναγνώριση του δικαιώματος των Σέρβων να ανοικοδομούν ελεύθερα εκκλησίες και σχολεία, καθώς επίσης και απαγόρευση σε Μουσουλμάνους να εγκαθίστανται στη χώρα εκτός από τους ήδη εγκατεστημένους στις πόλεις της Σερβίας.
Εκτός όμως των παραπάνω που προβλέπονταν στη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, στο ρωσικό τελεσίγραφο διατυπώνονταν και ιδιαίτερες άλλες απαιτήσεις όπως η προ του 1821 αποκατάσταση του κρατούντος καθεστώτος των Ηγεμονιών, η άμεση απελευθέρωση των από του 1820 κρατουμένων στη Κωνσταντινούπολη Σέρβων προκρίτων, καθώς και την αποστολή Τούρκων πληρεξουσίων στην παρά τα ρωσικά σύνορα πόλη Άκκερμαν προς συνέχιση με Ρώσους αντιπροσώπους των συνομιλιών που είχαν ξεκινήσει το 1816 και είχαν διακοπεί το 1821, (μετά τις μεγάλες σφαγές Έλλήνων χριστιανών που σημειώθηκαν το έτος εκείνο), για εξομάλυνση των ρωσοτουρκικών σχέσεων, καταλήγοντας πως αν στο παρεχόμενο χρονικό περιθώριο των έξι εβδομάδων δεν εκπλήρωνε τίποτα η Υ. Πύλη θα ανακαλούταν ο Ρώσος επιτετραμμένος από την Κωνσταντινούπολη.
== Αποδοχή του τελεσιγράφου ==
[[Αρχείο:MahmutII.jpg|thumb|right|180px|Ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β΄]]
Τόσο για την Οθωμανική Αυτοκρατορία με την τότε κατάσταση που επικρατούσε όσο και για τον ίδιο τον Σουλτάνο η αποδοχή των όρων του ρωσικού τελεσιγράφου είχε καταστεί αμείλικτη ανάγκη.<br />
Ο Σουλτάνος [[Μαχμούτ Β΄]] την εποχή εκείνη είχε στρέψει όλη του τη προσοχή στην εξόντωση των [[Γενίτσαροι|Γενιτσάρων]], οι δε Ηγεμονίες ήταν σχεδόν έρημες από τουρκικά στρατεύματα, ένα μεγάλο μέρος των οποίων απασχολούνταν στην Επανάσταση των Ελλήνων, καθώς και στις ανατολικές περιοχές της Αυτοκρατορίας, αλλά ούτε και χρόνος υπήρχε για συγκρότηση και οργάνωση νέων στρατιωτικών μονάδων για την αντιμετώπιση του ρωσικού κινδύνου. Επί πλέον, το γεγονός ότι αυτό δεν ανέφερε τίποτα περί του ελληνικού ζητήματος, που βρισκόταν σε εξέλιξη, ανάγκασε τελικά την Υ. Πύλη να ενδώσει και ν΄ αποδεχθεί τους όρους του.
== Όροι της σύμβασης ==
| |||