Έτσι τον Οκτώβριο του [[1951]] συγκλήθηκε στη [[Νάπολη]] το Διεθνές Συνέδριο Μετανάστευσης (ή των Μεταναστεύσεων), στο οποίο συμμετείχε ενεργά και η [[Ελλάδα]], του οποίου και ακολούθησε στη συνέχεια η [[Διάσκεψη των Βρυξελλών (1951)]], τον Νοέμβριο - Δεκέμβριο του ίδιου έτους. Κατά τη διάσκεψη αυτή συμφωνήθηκε η ίδρυση αρχικά με το όνομα '''Προσωρινή Διακυβερνητική Επιτροπή Κυκλοφορίας Μεταναστών εξ Ευρώπης''', (με αγγλικό αρκτικόλεξο PICMME), η οποία και άρχισε να λειτουργεί από το αμέσως επόμενο έτος [[1952]] με έδρα τη [[Γενεύη]], ([[Ελβετία]]), υπό το όνομα '''Διακυβερνητική Επιτροπή Μετανάστευσης εξ Ευρώπης''' (ΔΕΜΕ) και με εγκατάσταση κλιμακίων της σε διάφορα κράτη της [[Ευρώπη]]ς.<br>
Σημειώνεται ότι το [[1980]] η ΔΕΜΕ άλλαξε όνομα με νεότερο '''Διακυβερνητική Επιτροπή Μετανάστευσης''' (ΔΕΜ – ICM), και το [[1989]] έλαβε το τελευταίο επίσημο όνομα '''Διεθνής Οργανισμός Μεταναστεύσης''' που ισχύει σήμερα.
Γραμμή 14:
Επίσημες γλώσσες στον ΔΟΜ είναι η Αγγλική, η Γαλλική και η Ισπαική.
==Σχέση με Ελλάδα==
Στις [[17 Απριλίου]] του [[1952]] η τότε Κυβέρνηση του Βασιλείου της Ελλάδος συνυπέγραψε ιδιαίτερη σύμβαση με τη ΔΕΜΕ με την οποία η δεύτερη αναλάμβανε να βοηθήσει την εξ Ελλάδος μετανάστευση, σύμφωνα με τους όρους που είχαν καθοριστεί στη Διάσκεψη των Βρυξελλών. Στη σύμβαση αυτή περιελήφθησαν και οι πρόσφυγες οι ευρισκόμενοι ή ζητούντες στο μέλλον άσυλο στην Ελλάδα(*). Στις 12 Αυγούστου του ίδιου έτους η παραπάνω σύμβαση συμπληρώθηκε με ειδικό παράρτημα στο οποίο ορίζονταν λεπτομερώς οι διάφορες υπηρεσίες που παρέχονταν από την συγκροτηθείσα "Επιτροπή Μεταναστεύσεων" οι οποίες και ήταν ευρύτατες.<br>
Η παραπάνω σύμβαση με το παράρτημά της επικυρώθηκαν με το Ν. Δ/γμα 2688/1953, πλην όμως οι εργασίες του εγκατασταθέντος κλιμακίου της ΔΕΜΕ στην Ελλάδα είχαν αρχίσει ουσιαστικά από τον Φεβρουάριο του 1952.
