Καρμπονάροι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 48:
Τα συντονισμένα «κυνήγια μαγισσών» που εξαπέλυσαν μετά από όλα αυτά οι καθεστωτικοί, απέδωσαν μετά από εκατοντάδες συλλήψεις από την μυστική αστυνομία, 10 ακόμη θανατικές καταδίκες και εκτελέσεις μαρτύρων της ελευθερίας. Ανάμεσα στους εκτελεσθέντες ήταν και οι υποδειγματικά γενναίοι «Τέσσερις Λοχίες της Λα Ροσέλ» («Les Quatre Sergents de La Rochelle») Μπορίς, Γκουμπέν, Πομιέ και Ραούλ. Οι τέσσερις νεαροί Καρμπονάροι καταδόθηκαν από το φοβικό συνεργάτη τους Γκουπιγιόν, φυλακίστηκαν στην φυλακή Λαντέρν, και επειδή κανείς τους δεν κατέδωσε άλλους συντρόφους τους, καταδικάστηκαν για παραδειγματισμό σε θάνατο και τελικώς καρατομήθηκαν δημόσια στην πλατεία ντε Γκρεβ του Παρισιού στις 21 Σεπτεμβρίου 1822, φωνάζοντας «Vive la Liberte!» («Ζήτω η Ελευθερία!»).
Εν συνεχεία τα ίχνη της Σαρμπονερί χάθηκαν, ενώ εξίσου βραχύβια υπήρξε η δράση του πορτογαλικού και ισπανικού αντιστοίχου της, που ιδρύθηκε το 1819, λίγο πριν την αρχή της λεγόμενης «Φιλελεύθερης Τριετίας» («Trienio Liberal», 1820-1823) του Ραφαέλ ντελ Ριέγο υ Νούνιεθ (Rafael del Riego y Nunez, 1784 - 1823), αλλά χάθηκε μετά από μόλις 3–4 έτη (όταν η ευρωπαϊκή αντίδραση ανέτρεψε το εκεί φιλελεύθερο καθεστώς που στις 9 Μαρτίου 1820 είχε αποσπάσει σύνταγμα από τον βασιλιά της Ισπανίας [[Φερδινάνδος Ζ' της Ισπανίας|Φερδινάνδο τον Ζ']]), αφού όμως, όπως παρατηρεί ο Χόμπσμπαουμ (σελ. 159), «η επανάσταση ανακάλυψε εκεί την πιο αποτελεσματική της φόρμουλα, το στρατιωτικό pronunciamento (πραξικόπημα), στο οποίο φιλελεύθεροι συνταγματάρχες, οργανωμένοι στις δικές τους στρατιωτικές μυστικές αδελφότητες, έδιναν εντολή στα συντάγματά τους να τους ακολουθήσουν στην επανάσταση και αυτά το έκαναν… Οι αδελφότητες των αξιωματικών και το pronunciamento (προνουνθιαμέντο) έγιναν στο εξής συνήθη φαινόμενα στην πολιτική σκηνή της [[Ιβηρική Χερσόνησος|Ιβηρικής χερσονήσου]] και της [[Λατινική Αμερική|Λατινικής Αμερικής]], και απετέλεσαν ένα από τα πιο σταθερά και αμφιλεγόμενα πολιτικά αποκτήματα της περιόδου των Καρμπονάρων».
Το 1830, η Σαρμπονερί έκανε μια σύντομη επανεμφάνισή της στο πολιτικό προσκήνιο της Γαλλίας, με συμμετοχή γνωστών στελεχών της στην προσωρινή επαναστατική κυβέρνηση της Ιουλιανής Επανάστασης του Παρισιού (27–29 Ιουλίου 1830), δύο αφορμές της οποίας υπήρξαν η φίμωση του Τύπου και η πρόθεση του γάλλου βασιλιά [[Κάρολος Ι' της Γαλλίας|Καρόλου του Ι']] να μετατρέψει σε κακούργημα τιμωρούμενο με θάνατο, την κλοπή από την Εκκλησία. Από εκεί και πέρα όμως, οι διαδρομές των στελεχών της θα υπάρξουν εντυπωσιακά αποκλίνουσες: ενώ κάποιοι από αυτούς (Υλίς Τρελά, Ζυλ Μπαστίντ, Εζέν Καβενιάκ, κ.ά.) θα γίνουν ακόμα και υπουργοί σε επόμενες κυβερνήσεις, άλλοι (Λουί Ωγκύστ Μπλανκί, Ετιέν Αραγκό, κ.ά.) θα μετακινούνται την ίδια εποχή από φυλακή σε φυλακή, πληρώνοντας το τίμημα του αδιάλλακτου και πιστού ώς το τέλος στις αρχές του επαναστάτη.
| |||