Καρμπονάροι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 42:
 
==Η γαλλική Καρμποναρία==
Το γαλλικό τμήμα της Καρμποναρίας, η «Σαρμπονερί» («Charbonnerie»), φαίνεται να συγκροτήθηκε στη Γαλλία γύρω στο 1815 με πρωτοβουλία των [[Ζουμπέρ]] και Ντυζιέ, δύο επαναστατών που είχαν αγωνιστεί με τους Καρμπονάρους στην Ιταλία και είχε κύριο σκοπό της να αντισταθεί στη μοναρχική παλινόρθωση (1814-1830). Μετά από μία διετή σχεδόν προπαγάνδα κατά της μοναρχίας, μέσα από την εφημερίδα της πόλης [[Γκρενόμπλ]] «Ελεύθερη Εφημερίδα της Ιζέρ» («Journal Libre de l’ Isère») αλλά και τη σκληρότερη διάδοχό της «Η Ηχώ των Άλπεων» («L’ Echo des Alpes», που σφραγίστηκε από την αστυνομία), αλλά και μέσα από τη μυστική οργάνωση του Ζοζέφ Ρεΐ «Η Φιλελεύθερη Ένωση» («L' Union Libérale»), ακολούθησε μία αποτυχημένη προσπάθεια για στρατιωτική στάση κατά της μοναρχίας στις 20 Αυγούστου 1820, που κόστισε σε τρεις από τους πρωταγωνιστές (μεταξύ των οποίων ήταν και ο Ρεΐ) την ερήμην καταδίκη τους εις θάνατον. Οι πιο αφοσιωμένοι στην υπόθεση συσπειρώθηκαν είτε γύρω από την παρισινή «αγορά» «Οι Φίλοι της Αλήθειας» («Les Amis de La Vérité») που είχαν ιδρύσει την 1η Μαΐου 1821 τρεις ενθουσιώδεις νέοι (οι Φιλίπ Μπουσέ, Σαιν-Αμάν Μπαζάρ και Ζακ-Τομά Φλοτάρ), είτε γύρω από τον ηλικιωμένο πια μαρκήσιο Λαφαγιέτ και έλαβαν μέρος σε αρκετές απόπειρες λαϊκής εξέγερσης και στάσης του στρατού κατά το έτος 1821.
 
Την επόμενη χρονιά, στις 24 Φεβρουαρίου 1822, ο πρώην στρατηγός Ωγκύστ Μπερτόν και μέλος της καρμποναρικής στοάς «Ιππότες της Ελευθερίας» («Chevaliers de la Liberté») επιχείρησε ανεπιτυχώς να καταλάβει το Σομύρ. Η επιχείρηση κατέληξε στη σύλληψη 37 επαναστατών, από τους οποίους 6 (οι Μπερτόν, Ζαγκλέν, Καφφέ, Σανσώ, Σωζ και Φραντέν) καταδικάστηκαν σε θάνατο στις 12 Σεπτεμβρίου 1822 από δικαστήριο του [[Πουατιέ]]. Ατάραχος και αξιοπρεπής ο Μπερτόν, καρατομήθηκε στις 6 Οκτωβρίου στην κεντρική πλατεία της πόλης του Πουατιέ, ο Καφφέ αυτοκτόνησε λίγο πριν ξημερώσει η 6η Οκτωβρίου, ημέρα και της δικής του καρατόμησης, οι Ζαγκλέν και Σωζ καρατομήθηκαν στις 7 Οκτωβρίου στην πλατεία Σαιν–Μεντάρ φωνάζοντας το «Vive la Liberté!» (Ζήτω η Ελευθερία!) τη στιγμή που έπεφτε η λεπίδα, ενώ η ποινή των Σανσώ και Φραντέν μετατράπηκε τελικά σε κάθειρξη 15 και 20 ετών αντίστοιχα.