Μάρκος ο Ευγενικός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Μάρκος ο Ευγενικός''' ([[1393]]-[[1445]]), υπήρξε [[Μητροπολίτης]] [[Έφεσος|Εφέσου]] και μια από τις σημαντικότερες [[εκκλησία|εκκλησιαστικές]] και [[θεολογία|θεολογικές]] προσωπικότητες της εποχής του. Θεωρείται ο κύριος παράγοντας της αποτυχίας της ένωσης της Δυτικής και της Ανατολικής Εκκλησίας στη [[σύνοδος Φεράρας-Φλωρεντίας|σύνοδο της Φεράρας]], όπου ήταν ο μόνος που αρνήθηκε να υπογράψει. Υπήρξε ηγετικη φυσιογνωμία του κινήματος των ανθενωτικών, προτείνοντας ακραίες λύσεις γιά την αποφυγή της ένωσης των δύο εκκλησιών ("καλύτερα σκλαβωμένα σώματα στους Τούρκους, παρά σκλαβωμένο πνεύμα στον αιρετικό πάπα"). Για το λόγο αυτό εκδιώχτηκε από την αυτοκρατορική αυλή, που επεδίωκε μια συμβιβαστική λύση του ζητήματος για την αντιμετώπιση του οθωμανικού κινδύνου. Μετά τον θάνατο του τελευταίου [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινού αυτοκράτορα]] [[Κωνσταντίνος Παλαιολόγος|Κωνσταντίνου Παλαιολόγου]] και την αναρρίχηση στο Πατριαρχικό θρόνο του ανθενωτικού Πατριάρχη [[Γεννάδιος Σχολάριος|Γεννάδιου Σχολάριου]] ο οποίος υπήρξε μαθητής του, ανακηρύχθηκε σε Άγιο.

 

Γεννήθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] περί το 1393 και έλαβε θεολογική και [[φιλοσοφία|φιλοσοφική]] παιδεία κοντά σε περίφημους σοφούς της εποχής (Γεώργιο Πλήθωνα, Ιωάννη Χορτασμένο, Μανουήλ Χρυσοκόκκο), χάρη στις δυνατότητες που του παρείχε η σχετικά ευκατάστατη οικογένεια του, καθότι ο πατέρας του Γεώργιος κατείχε το υψηλό αξίωμα του «Μεγάλου χαρτοφύλακα του θρόνου». Η προσωνυμία του, Ευγενικός, κληρονομήθηκε από τον πατέρα του, όπως και η κατεύθυνση προς την εκκλησιαστική ζωή. Το 1418 ασπάστηκε τον μοναχικό βίο και μόνασε στη μονή του Αγίου Γεωργίου Μαγγάνων, όπου αφιερώθηκε στη μελέτη και τη συγγραφή. Το 1437 εκλέχθηκε [[Επίσκοπος]] Εφέσου, μετά την εκδήλωση σχετικού ενδιαφέροντος και από τον αυτοκράτορα [[Ιωάννης Η'|Ιωάννη Παλαιολόγο]], με κύριο στόχο να λάβει μέρος στη σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας.

 

Ο πρώτος μετά την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης|πτώση της Κωνσταντινούπολης στους Οθωμανούς]] Οικουμενικός Πατριάρχης Γεννάδιος, με συνοδική πράξη, όρισε το 1456 ως ημέρα εορτασμού της μνήμης του την [[19 Ιανουαρίου]] και συντάχθηκε ειδική ακολουθία. Η απόφαση αυτή επιβεβαιώθηκε και με νεώτερη συνοδική πράξη επί Πατριαρχείας [[Σεραφείμ Α΄]] (1734).{{Fact}} Τιμάται ακόμα ως αγιος από την Ορθόδοξη Εκκλησία.

 

 

Άφησε σημαντικό συγγραφικό έργο, θεολογικό και λειτουργικό:

 

* ''Κεφάλαια συλλογιστικά κατά της αφέσεως των Ακινδυνιστών περί διακρίσεως θείας ουσίας και ενεργείας''

* ''Απολογία προς Λατίνους δευτέρα''

* ''Αποκρίσεις προς τας επενεχθείσας αυτώ απορίας και ερωτήσεις επί ταις ρηθείσαις ομιλίαις παρά των καρδιναλίων και των άλλων λατινικών διδασκάλων''

* ''Ομολογία της ορθής θέσεως, εκτεθείσα εν Φλωρεντία κατά την προς Λατίνους γενομένην σύνοδον κ.λπ.''{{Fact}}

 

 

{{Ορθόδοξοι λόγιοι}}

 

[[Κατηγορία:Μητροπολίτες Εφέσου|Μαρκος]]

[[Κατηγορία:Εκκλησιαστικοί Συγγραφείς|Μαρκος]]