Καρμπονάροι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Μετά την καταστολή αυτού του τελευταίου ξεσηκωμού της ιταλικής Καρμποναρίας, οι τοπικές αρχές των διαφόρων ιταλικών πόλεων προχώρησαν σε συστηματική εξόντωση όλων των πυρήνων της, με τη βοήθεια της μυστικής τους αστυνομίας. Εκατοντάδες φυλακίστηκαν και δεκάδες εκτελέστηκαν με απαγχονισμό (ανάμεσά τους και ο ηγέτης των Καρμπονάρων της Μόντενα Τσίρο Μενόττι, μυημένος στην οργάνωση από 19 ετών, το 1817). Μέχρι τις αρχές του 1832 χάθηκαν και τα τελευταία φανερά ίχνη της ηρωϊκής οργάνωσης της Καρμποναρίας, αν και πολλά μέλη της προσχώρησαν στο καινούργιο επαναστατικό πατριωτικό κίνημα «Νεαρή Ιταλία» («Giovane Italia») του μέχρι τότε Καρμπονάρου Τζιουζέπε Ματσίνι. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1846 η Εκκλησία έκανε την τελευταία της επίθεση κατά της Καρμποναρίας, με την παπική εγκύκλιο «Qui Pluribus» του πάπα [[Πάπας Πίος Θ΄|Πίου του Θ']], στην οποία εδέχοντο δριμύτατη επίθεση τόσο η άποψη ότι η λογική πρέπει να είναι υπεράνω της πίστης, όσο και ο [[πολιτικός φιλελευθερισμός]] και η θρησκευτική ουδετερότητα που προωθούσαν οι Καρμπονάροι.