Αντίοχος Δ΄ Επιφανής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τη νεανική του ηλικία, όπως όρισε η [[Συνθήκη της Απάμειας]] ανάμεσα στους Σελευκίδες και τους [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία|Ρωμαίους]] ( [[188 π.Χ.]] ), ο Αντίοχος έζησε στη [[Ρώμη]] με την ιδιότητα του ομήρου. Όντας το τρίτο από τα αρσενικά αδέρφια του, δεν τιθόταν θέμα διαδοχής για εκείνον. Την επιστροφή του εξαγόρασε ο αδερφός του, ο Σέλευκος Δ', στέλνοντας σε αντάλλαγμα στην [[Ιταλία]] το νόμιμο διάδοχό του, αργότερα γνωστό με το όνομα [[Δημήτριος Α' Σωτήρ]]. Ο Αντίοχος εκμεταλλεύτηκε αυτή την κατάσταση και μετά τη δολοφονία του αδερφού του από τον [[Ηλιόδωρος (υπουργός)|Ηλιόδωρο]], ανακήρυξε τον εαυτό του συμβασιλέα του μικρού γιου του Σέλευκου, του [[Αντίοχος (γιος Σέλευκου Δ')|Αντίοχου]], του οποίου το φόνο κανόνισε μερικά χρόνια αργότερα.

 

 

Την πολιτική αυτή εξελληνισμού, ο Αντίοχος ακολούθησε και αλλού. Όχι μόνο υπήρξε ευεργέτης πολλών ιερών χώρων αφιερωμένων στους ελληνικούς θεούς κατά μήκος της Ανατολικής [[Μεσόγειος Θάλασσα|Μεσογείου]] – συμπεριλαμβανομένου και του [[Ναός Ολυμπίου Διός|Ναού του Διός]] στην [[Αθήνα]] -, αλλά και προώθησε ενεργά τη λατρεία του εν ζωή ηγεμόνα όπως την ίδρυσε ο πατέρας του, προβάλλοντας τον εαυτό του σαν ενσάρκωση του ανώτατου θεού, του [[Δίας (μυθολογία)|Δία]]. Έτσι προκύπτει και το επίθετο “επιφανής”. Με τον τρόπο αυτό μετέτρεψε την προώθηση του ελληνικού πολιτισμού σε πολιτικό εργαλείο διαφήμισης των δικών του διεκδικήσεων για απόλυτη εξουσία. Επίσης προώθησε την επανίδρυση παλαιότερων πόλεων στο πλαίσιο αυτό: η [[Αντιόχεια (ή Έδεσσα)|Έδεσσα]] της Μεσοποταμίας, η Πτολεμαΐς της Φοινίκης, η Αλεξάνδρεια στον Περσικό κόλπο, καθώς και κάποιες πόλεις στην Κομμαγηνή και μια στις όχθες του ποταμού Ευφράτη, έλαβαν την νέα τους ονομασία από το όνομα του βασιλέως (Αντιόχεια). Ακόμη προστέθηκε το προάστιο Επιφάνεια στην [[Αντιόχεια]] και η συριακή πόλη Χαμάθ έλαβε και αυτή το ίδιο όνομα. Παράλληλα ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη για όλες τις θρησκευτικές εκδηλώσεις μέσα στην επικράτειά του.