Φόρος προστιθέμενης αξίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Dimitrisss (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 13:
 
== Καθιέρωση του ΦΠΑ στην Ελλάδα ==
Στην Ελλάδα καθιερώθηκε την 1η Ιανουαρίου [[1987]] μετά(νόμος από1642 προηγηθείσατης απόφαση21ης τουΑυγούστου 1986) με τρίχρονη καθυστέρηση (επρόκειτο να τεθεί σε εφαρμογή την 1η Ιανουαρίου 1984, όμως η Ελλάδα τότεζήτησε Υπουργούαναβολή Οικονομικώνγια [[Δημήτρηςτεχνικού Τσοβόλας|Δημήτρηχαρακτήρα Τσοβόλα]]δυσκολίες) και ο συντελεστής του ήταν 1618%. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα η εφαρμογή του προκάλεσε αρρυθμία στην αγορά. Οι πρώτοι που πλήρωσαν τον φόρο, ήταν οι πελάτες των κέντρων διασκέδασης όπου γιόρτασαν το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν, πληρώνοντας μάλιστα το διπλάσιο (36%), λόγω της διπλάσιας τιμής (table d'hôte) που είχε καθιερωθεί στα κέντρα διασκέδασης κατά την εορταστική περίοδο. <ref>Κώστα Διγκαβέ, Ελληνικό και διεθνές Αλμανάκ 1988, Εκδόσεις Μπαρμπουνάκη, σελίδα 95</ref>
 
Σήμερα ο ΦΠΑ ορίζεται από το Νόμο υπ'αριθμόν 2859 του 2000 (σύμφωνα με την πιο πρόσφατη αναθεώρησή του) επίσης ως είδος [[έμμεσος φόρος|έμμεσου φόρου]] που επιβάλλεται στις [[συναλλαγή|συναλλαγές]] σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια εκτός από την περιοχή του [[Άγιο Όρος|Αγίου Όρους]] και των υπαγομένων σ΄ αυτό.<ref>Η περιοχή του Αγίου Όρους, σύμφωνα με παλαιότερο έγγραφο της ΕΟΚ, έχει χαρακτηριστεί ως τρίτη χώρα. Έτσι κάθε παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών που λαμβάνει χώρα μέσα στη περιοχή αυτή και των υπαγομένων σ΄ αυτή δεν φορολογείται. Επίσης κάθε παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών που γίνεται από το λοιπό ελληνικό εθνικό χώρο (ελληνική επικράτεια) στη περιοχή του Αγίου Όρους έχει κριθεί ως "''οιωνεί εξαγωγή''" και δεν φορολογείται, ενώ αντίθετα η κατ΄ αντίστροφη κατεύθυνση των παραπάνω θεωρείται "''οιονεί εισαγωγή''" και φορολογείται. Η εξαίρεση αυτή έχει γίνει για λόγους πνευματικούς και θρησκευτικούς και καλύπτεται με ειδική διάταξη που φέρεται καταχωρημένη στη πράξη προσχώρησης της Ελλάδας στην Ε.Ε. Βέβαια γα το αυτό θέμα υφίσταται παράλληλα και συνταγματική κατοχύρωση, με ίδιους λόγους αναφοράς, κατά το άρθρο 105 του Συντάγματος του 1975</ref>