Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στο νοτιογερμανικό μέτωπο, οι γαλλικές δυνάμεις κατάφεραν τελικά να ενωθούν με τις βαυαρικές στις [[12 Μαΐου]] 1703. Οι αρχηγοί των δύο στρατών δεν μπορούσαν όμως να συμφωνήσουν για το επόμενο βήμα της εκστρατείας τους, καθώς ο Δούκας του Βιλλάρ ήθελε να κατευθυνθούν ανατολικά προς τη [[Βιέννη]], ενώ ο Μαξιμιλιανός πίστευε ότι θα έπρεπε να κινηθούν προς την Ιταλία για να συγκροτήσουν κοινό μέτωπο με τις εκεί γαλλικές δυνάμεις. Έτσι, ο Μαξιμιλιανός άφησε τον Βιλλάρ στην Βαυαρία και κινήθηκε νότια με 16000 Βαυαρούς στρατιώτες. Αρχικά η εκστρατεία του εξελίχθηκε ομαλά, αφού κατέλαβε το [[Ίνσμπρουκ]] στις [[25 Ιουνίου]]. Μέχρι το τέλος του καλοκαιριού όμως, είχε υποστεί τεράστιες απώλειες από την εξέγερση των ντόπιων χωρικών του [[Τιρόλο|Τιρόλου]] και έτσι τον Αύγουστο αναγκάστηκε να επιστρέψει πίσω στη Βαυαρία. Στην πλευρά των Αυστριακών, ο Λουδοβίκος της Βάδης κατέλαβε στις [[5 Σεπτεμβρίου]] το [[Άουγκσμπουργκ]], αφήνοντας όμως εκτεθειμένο το τμήμα του αυστριακού στρατού στο [[Χόκσταντ]]. Ο Δούκας του Βιλάρ εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και στις [[20 Σεπτεμβρίου]], στη [[μάχη του Χόκσταντ]], περίπου πέντε χιλιάδες αυστριακοί πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Με τη νίκη αυτή, και αφού ανακατέλαβαν το Άουγκσμπουργκ, οι επικεφαλείςεπικεφαλής του γαλλο-βαυαρικού στρατού άρχισαν να σχεδιάζουν την εκστρατεία προς τη [[Βιέννη]]. Οι συνεχείς διαξιφισμοί όμως, ανάμεσα στον Δούκα του Βιλλάρ και στον Μαξιμιλιανό, οδήγησαν στην αντικατάσταση του πρώτου από τον [[Δούκα του Μαρσέν]].