Συμβάσεις της Γενεύης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Οι '''Συμβάσεις της Γενεύης''' αποτελούνται από τέσσερις [[Διεθνής Συνθήκη|συνθήκες]], και τρία συμπληρωματικά [[πρωτόκολλα]], οι οποίες θέτουν τις βάσεις του [[Διεθνές Δίκαιο|διεθνούς δικαίου]] για την ανθρωπιστική διαχείριση των θυμάτων του [[πόλεμος|πολέμου]]. Ο όρος ''Σύμβαση της Γενεύης'' υποδηλώνει τις συμφωνίες του 1949, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στα πλαίσια διαπραγματεύσεων μετά τη λήξη του [[Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος|Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου]] (1939 -45), και ανανέωσαν τους όρους των πρώτων τριών συνθηκών (1864, 1906, 1929), προσθέτοντας μία τέταρτη συνθήκη. Τα άρθρα της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης (1949) ορίζουν εκτενώς τα βασικά δικαιώματα των αιχμαλώτων (πολιτών και στρατιωτών) κατά τη διάρκεια του πολέμου, θεμελιώδεις προστασίες για τους τραυματίες και θεμελιώδεις προστασίες για τους πολίτες μέσα ή γύρω από πολεμική ζώνη. Οι Συμβάσεις του 1949 επικυρώθηκαν εν όλω ή με επιφυλάξεις από [[Λίστα Συμβαλλόμενων Μερών των Συμβάσεων της Γενεύης|194 χώρες]]<ref>{{cite web|url=http://www.icrc.org/ihl.nsf/WebSign?ReadForm&id=375&ps=P|work=International Humanitarian Law|title=State Parties / Signatories: Geneva Conventions of 12 August 1949|publisher=International Committee of the Red Cross|accessdate=2007-01-22}}</ref>.