Μαρκήσιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: tl:Markwis
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο τίτλος '''Μαρκήσιος''', (θηλ: '''Μαρκησία'''), εκ του αγγλο-γαλλικού όρου, ελληνικά ''Μαρκίων'', αρχικά αποτελούσε στρατιωτικό διοικητικό τίτλο, τον οποίο λάμβαναν τιμητικά διοικητές παραμεθορίων περιοχών, (συνορiοφυλακήςσυνοριοφυλακής), που ήταν αντίστοιχος με τον ελληνικό (βυζαντινό) τίτλο του "[[Ακρίτας|Ακρίτα]]" και εκείνου του "Ούτς-Μπεη" ή "Ούτσμπεη" στη [[Οθωμανική αυτοκρατορία]], (δείτε σχετικά [[Γενίτσαροι]]).
 
Ο τίτλος αυτός εμφανίστηκε στην ιστορία, κατά τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] όταν δόθηκε για πρώτη φορά από τον [[Κάρολος Κουίντος|Κάρολο τον Α΄]] σε ευγενείς στους οποίους εμπιστεύονταν η ασφάλεια των συνοριακών επαρχιών, πολύ πριν ακόμα δημιουργηθεί ο εθνικός στρατός. Αν και ο στρατιωτικός αυτός τίτλος ανάγεται οργανωτικά στη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]], τον Μεσαίωνα αμέσως με την Γερμανία υιοθετήθηκε απ΄ όλες τις τότε Ηγεμονίες - Βασίλεια της Ευρώπης, έτσι απαντάται αγγλικά και γαλλικά Μαρκίζ, ιταλικά Μαρκέζ και ισπανικά Μαρκές.
Γραμμή 8:
 
Με τον καιρό όμως οι Μαρκήσιοι άρχισαν να διατηρούν μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις τις οποίες χρησιμοποιούσαν ακόμα και σε εμπόλεμες καταστάσεις μεταξύ τους προκειμένου να συμπεριλάβουν περισσότερα εδάφη, ακόμα και σε βάρος της χώρας, με συνέπεια να μετατρέπονται σε δυνάστες των κατοίκων των περιοχών τους, που τις μετέτρεπαν σε φέουδα. Συνέπεια αυτού ήταν η τακτική σύγκρουσή τους με τους Βασιλείς.<br>
Με την κατάλυση όμως της [[φεουδαρχία||φεουδαρχίας]]ς ο στρατιωτικός αυτός τίτλος απώλεσε κάθε δικαίωμα εδαφικής κυριότητας, παραμένοντας μόνο ως τίτλος τιμητικός, ιστορικής αναφοράς, με κληρονομικό χαρακτήρα κατ΄ αρρενογονία και μόνο κατά πρωτοτοκία. Δηλαδή δύο αδέλφια γόνοι Μαρκησίου δεν μπορούσαν να φέρουν τον αυτό τίτλο Μαρκιωνίας, αλλά μόνο ο πρωτότοκος.
 
Στη νεότερη εποχή επικράτησε η συνήθεια που έχει πλέον καταστεί έθιμο τόσο στην Αγγλία, όσο και τη Γαλλία να τιτλοφορούνται Μαρκήσιοι, ζώντων των γονέων τους, τα πρωτότοκα τέκνα των Δουκών.