Κομμουνιστικό κόμμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι αγώνες της εργατικής τάξης και των υπόλοιπων καταπιεσμένωννκαταπιεσμένων κοινωνικών στρωμάτων ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα για την βελτίωση και την αλλαγή των άσχημων συνθηκών διαβίωσης, οδήγησαν στη συγκρότηση εργατικών συνδικάτων και κομμάτων με τα οποία η εργατική τάξη μπόρεσε να διεξάγει αυτούς τους αγώνες, με οργανωμένο και συλλογικό τρόπο.

Εντός του εργατικού κινήματος και ήδη από τη γέννησή του σχεδόν, διαμορφώθηκαν τρίαδύο βασικά ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα: Το μαρξιστικό που ονομάζονταν τότε [[Σοσιαλδημοκρατία|σοσιαλδημοκρατικό]], και το [[Αναρχοσυνδικαλισμός|αναρχοσυνδικαλιστικό]] και το [[Κομμουνισμός|κομμουνιστικό]]. Γέννημα αυτού του τρίτου ιδεολογικοπολιτικού ρεύματος είναι και τα κομμουνιστικά κόμματα.

Πιο αναλυτικά, στα μέσα του 19ου αιώνα φτιάχτηκε η 1η εργατική Διεθνής από τον Καρλ Μαρξ και τον Φρήντριχ Ένγκελς που αγκάλιασε πλήθος εργατών στην τότε Ευρώπη. Εντός της Α' Διεθνούς αναπτύχθηκε σύντομα και το αναρχικό/αναρχοσυνδικαλιστικό ρεύμα. Πολύ σύντομα οι αναρχικοί υπό τον [[Μπακούνιν|Μισέλ Μπακούνιν]] και οι κομμουνιστές με ηγέτες τον Μαρξ και τον Ένγκελς ήρθαν σε σύγκρουση λόγω διαφορών στην τρόπο που έβλεπαν το "κράτος" οι μέν και οι δε. Μια πρόσθετη κατηγορία του Μαρξ προς στον Μπακούνιν ήταν και η συνομωτική αντίληψη που είχαν για την πολιτική διαπάλη ο Μπακούνιν και των οπαδοί του.

Εντός της Β' Διεθνούς θα αναπτυχθείκυριαρχήσει έναη νέο πολιτικοϊδεολογικό ρεύμα από τα σπλάχνα του μαρξιστικού κινήματος: Ημαρξιστική σοσιαλδημοκρατία. Τα μαζικά συνδικάτα και τα μαζικά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της περιόδου εκείνης θα δώσουν σκληρές μάχες για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και θα αποσπάσουν πολλές νίκες/κατακτήσεις (8ωρο, μεγάλη αύξηση μισθών, καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας κλπ).

Η άρνηση όμως της Β' Διεθνούς και των μαζικών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων να αντιταχθούν έμπρακτα στην κύρηξηκήρυξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και η ενεργητική υποστήριξη πολλών εξ' αυτών στις εθνικές ιμπεριαλιστικές τους κυβερνήσεις (σοσιαλιστικό κόμμα-Γαλλία, SPD-Γερμανία) θα σημάνει το τέλος της.

Η γέννεση του κομμουνιστικού κινήματος (και των κομμουνιστικών κομμάτων) σε διαχωρισμό με τη σοσιαλδημοκρατία, θα σηματοδοτηθεί από την απόφαση του μειοψηφικού τμήματος της 2ης Διεθνούς, να καταγγείλλει τον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκόσμιο Πόλεμο]] ως [[Ιμπεριαλισμός|ιμπεριαλιστικό]] διαχωριζόμενηκαι μετα αυτόνμαζικά τονσοσιαλφημοκρατικά τρόποκόμματα πλήρωςτης απόπεριόδου, τηνσαν πλειοψηφία"σοσιαλπατριωτικά, υποταγμένα στα συμφέροντα της εθνικής του τάξης το καθένα". Το κομμάτι αυτό υπό τον [[Λένιν|Βλαδίμηρο Λένιν]] και τη [[Ρόζα Λούξεμπουργκ]] θα κάνει την παρθενική του εμφάνιση στη Διάσκεψη του Τσίμερβαλντ το 1916.

Μετά τη νίκη της [[Οκτωβριανή Επανάσταση|Οκτωβριανής επανάστασης]], θα επιταχυνθεί η διαδικασία διάσπασης των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων κακαι ιηη δημιουργία κομμουνιστικών κομμάτων όπως και της 3ης Διεθνούς (ή της Κομμουνιστικής) Διεθνούς το 1921. Το κομμουνιστικό κίνημα θα δώσει με τη σειρά του σκληρές μάχες για την βελτίωση της ζωής της εργατικής τάξης παγκόσμια και την ανατροπή του καπιταλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο και μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο θα κυβερνήσει σε μια σειρά χώρες οι οποίες ονομάστηκαν εν συντομία "υπαρκτός σοσιαλισμός". Σε αυτές τις χώρες θα κρατικοποιηθούν όλοι σχεδόν οι τομείς της παραγωγής και της κατανάλωσης, θα κατοχυρωθεί το δικαίωμα στην δωρεάν Υγεία και Παιδεία, θα απαγορευθούν οι απολύσεις κλπ. Το σύστημα διακυβέρνησης στον "υπαρκτό σοσιαλισμό" θα κατηγορηθεί όμως από πάρα πολλούς κομμουνιστές (αλλά και από άλλους) πως δεν οδηγεί στην αταξική/ακρατική κοινωνία (στον κομμουνισμό), αλλά σε μια ταξική/εκμεταλλευτική κοινωνία.