Ανωτάτη Μακεδονο-Αδριανουπολική Επιτροπή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Τροποποίηση: en:Supreme Macedonian-Adrianople Committee
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Yordan Stoyanov cheta SMAC.JPG|thumb|right|300px|Το απόσπασμα των Βερχοβιστών του Ι. Στογιάνοβ]]
Η '''Ανώτατη Μακεδονο-Αδριανουπολική Επιτροπή (ΑΜΑΕ)''', κατά την επίσημη ονομασία, ή ΑΜΑΚομιτάτο), (βουλγαρικά: Върховен македоно - одрински комитет, (ВМОК) ), γνωστή επίσης και ως Βερχοβιστική Μακεδονική Επιτροπή, ή '''Βερχοβιστικό Μακεδονικό Κομιτάτο''' (ΒΜΚ) (εκ του βέρχοβο = βουλγαρικά: κορυφή, κορυφαίο), ήταν μια [[Βουλγαρία|βουλγαρική]] πολιτικοστρατιωτική εθνικιστική επαναστατική οργάνωση που έδρασε στη περιοχή της [[Μακεδονία]]ς και [[Θράκη]]ς ([[Αδριανούπολη]], κατά τους Βούλγαρους Οντρίν) επί κυριαρχίας [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]] την περίοδο [[1895]]-[[1905]] με στόχο την προσάρτηση των παραπάνω περιοχών στο [[Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας]].
 
== Διοίκηση ==
Έδρα του Βερχοβιστικού Μακεδονικού Κομιτάτου ήταν η [[Σόφια]]. Πρώτος ηγέτης αυτού ήταν ο λογοτέχνης [[Τράικο Κιτάντσεβ]] τον οποίον διαδέχθηκε ο στρατηγός [[Δανιήλ Νικολάγιεφ]] και αυτού ακολούθησαν ο Ιωσήφ Κοβάτσεφ, ο ΓκόρτσεΓκτζόρτσε Πετρόβ και ο [[Μπόρις Σαράφοβ]]. Όλοι οι διατελέσαντες ηγέτες της οργάνωσης αυτής είχαν την κάλυψη τόσο του τότε ακόμα Πρίγκιπα, μετέπειτα Βασιλέως Φερδινάνδου όσο και της βουλγαρικής κυβέρνησης. Σημειώνεται ότι οι περισσότερες συνεδριάσεις της γίνονταν εντός των Ανακτόρων του Βουλγαρικού Πριγκιπάτου. Στο ΒΜΚ στρατολογούνταν κυρίως Βουλγαρομακεδόνες και Βουλγαροθρακιώτες πρόσφυγες που είχαν καταφύγει στη Βουλγαρία. Επίσης συμμετείχαν και αξιωματικοί και στρατιώτες του βουλγαρικού στρατού που κατάγονταν από τις παραπάνω περιοχές, αποκαλούμενοι όλοι «σουπρεμίστες» ή «βερχοβίστες». Περί τα τέλη της δεκαετίας του 1890 οι ηγέτες της [[ΕΜΕΟ]] κατάφεραν να πάρουν τον έλεγχο του ΒΜΚ και να αναδειχθούν σ΄ αυτό οι [[Βόρις Σαράφωβ]], [[Μάτωφ]] και [[Ιβάν Γκαρβάνοβ]].
 
{|class="prettytable" style="float:right; width:190px;"
|- style="text-align:center; "
|[[Αρχείο:TraikoKitantchewBGteacher.jpg|150px]]
|[[Αρχείο:Danail-Nikolaev-portrait.jpg|150px]]
|[[Αρχείο:Yosif Kovachev Shtip.jpg|150px]]
|[[Αρχείο:Gjorche Petrov.jpg|150px]]
|[[Αρχείο:Ivan Tsonchev.jpg|150px]]
|-
| Ο Τράικο Κιτάντσεβ.
| Ο Δανιήλ Νικολάγιεφ.
| Ο Ιωσήφ Κοβάτσεφ
| Ο Γκτζόρτσε Πετρόβ.
| Ο Ιβάν Τσόντσεβ.
 
|}
Όλοι οι διατελέσαντες ηγέτες της οργάνωσης αυτής είχαν την κάλυψη τόσο του τότε ακόμα Πρίγκιπα, μετέπειτα Βασιλέως Φερδινάνδου όσο και της βουλγαρικής κυβέρνησης. Σημειώνεται ότι οι περισσότερες συνεδριάσεις της γίνονταν εντός των Ανακτόρων του Βουλγαρικού Πριγκιπάτου. Στο ΒΜΚ στρατολογούνταν κυρίως Βουλγαρομακεδόνες και Βουλγαροθρακιώτες πρόσφυγες που είχαν καταφύγει στη Βουλγαρία. Επίσης συμμετείχαν και αξιωματικοί και στρατιώτες του βουλγαρικού στρατού που κατάγονταν από τις παραπάνω περιοχές, αποκαλούμενοι όλοι «σουπρεμίστες» ή «βερχοβίστες». Περί τα τέλη της δεκαετίας του 1890 οι ηγέτες της [[ΕΜΕΟ]] κατάφεραν να πάρουν τον έλεγχο του ΒΜΚ και να αναδειχθούν σ΄ αυτό οι [[Βόρις Σαράφωβ]], [[Μάτωφ]] και [[Ιβάν Γκαρβάνοβ]].
 
== Οργάνωση δράση ==
[[Αρχείο:Yordan Stoyanov cheta SMAC.JPG|thumb|right|300px|Το απόσπασμα των Βερχοβιστών του Ι. Στογιάνοβ]]
Οι Βερχοβίστες προσπάθησαν στην αρχή επιχειρώντας διάφορα επεισόδια να προκαλέσουν μία ένοπλη σύρραξη βουλγαρο-τουρκικού πολέμου ευελπιστώντας στη βοήθεια του βουλγαρικού στρατού. Όταν όμως διαπίστωσαν ότι διάφορες συνθήκες που είχαν συνομολογηθεί εμπόδιζαν τη Βουλγαρία σε μία τέτοια απροκάλυπτη βοήθεια κατέφυγαν στην άσκηση τρομοκρατίας κυρίως κατά των Οθωμανών αλλά και των άλλων εθνοτήτων που ήταν εγκατεστημένοι στη περιοχή (Ελλήνων, Σέρβων, Εβραίων, Βλάχων κ.ά.). Συγκροτώντας πέντε αποσπάσματα, τα τέσσερα εισέβαλαν στο Σατζάκιο Μοναστηρίου (τότε Βιτώλια, ή Μπίτολα) που κάλυπτε το γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας και το πέμπτο στη περιοχή της Θράκης, Οντρίν.