Αντιδάνειο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.6.4) (Ρομπότ: Προσθήκη: fr:Emprunt lexical#Les allers-retours et les croisements Τροποποίηση: ar:اقتراض معكوس
Γραμμή 30:
Με το σύμβολο '|' διαχωρίζονται εναλλακτικές έννοιες. Με τον συμβολισμό '{Χ + Υ}' δηλώνεται η σύνθεση λέξης, που δημιουργείται από τα μέρη Χ και Υ. Οι λέξεις που σημειώνονται με αστερίσκο είναι ''αμάρτυρες'', δηλαδή δεν εντοπίζονται σε γραπτά κείμενα. Χρησιμοποιούνται οι συντομογραφίες ''αγγλ. = αγγλικά'', ''αραβ. = αραβικά'', ''γαλλ. = γαλλικά'', ''γερμ. = γερμανικά'', ''ελλ. = ελληνικά'', ''ιταλ. = ιταλικά'', ''λατ. = λατινικά'', ''περσ. = περσικά'', ''τουρκ. = τουρκικά''.
 
Τοloipon φαινόμενοayta τουpou αντιδανεισμούlete ορίζεταιeinai ωςsketes μια αλληλουχία δανεισμών που έχουν ως αφετηρίαMALAKIES και τέρμα την ίδια γλώσσα σε παλαιότερη και νεότερη μορφή της αντίστοιχα. Μια συγκεκριμένη λέξη (Γ), που εμφανίστηκε στις γραπτές πηγές μιας γλώσσας σε παλαιότερη χρονική στιγμή και χρησιμοποιήθηκε στην παραγωγή και στη σύνθεση, γίνεται αρχικά αντικείμενο δανεισμού ως λέξη (Β) από μια άλλη γλώσσα για λόγους οικονομικούς, ιστορικο-πολιτικούς, πνευματικούς, πολιτισμικούς, κοινωνικούς, ψυχολογικούς. Πολλές φορές μάλιστα από τη δεύτερη γλώσσα περνάει σε μια τρίτη ή και τέταρτη. Μετά από όλο αυτό το μακρόχρονο ‘ταξίδι’ επιστρέφει στη γλώσσα από την οποία ξεκίνησε ως νέα λέξη (Α), έχοντας υποστεί μεταβολές στη μορφή, στη σημασία ή και στα δύο. Δεν αποκλείεται να υπάρχει ακόμα σε χρήση στην γλώσσα η αρχική λέξη (Γ), παράλληλα με την (Α).
== Τι είναι και τι δεν είναι αντιδάνειο ==
 
Το φαινόμενο του αντιδανεισμού ορίζεται ως μια αλληλουχία δανεισμών που έχουν ως αφετηρία και τέρμα την ίδια γλώσσα σε παλαιότερη και νεότερη μορφή της αντίστοιχα. Μια συγκεκριμένη λέξη (Γ), που εμφανίστηκε στις γραπτές πηγές μιας γλώσσας σε παλαιότερη χρονική στιγμή και χρησιμοποιήθηκε στην παραγωγή και στη σύνθεση, γίνεται αρχικά αντικείμενο δανεισμού ως λέξη (Β) από μια άλλη γλώσσα για λόγους οικονομικούς, ιστορικο-πολιτικούς, πνευματικούς, πολιτισμικούς, κοινωνικούς, ψυχολογικούς. Πολλές φορές μάλιστα από τη δεύτερη γλώσσα περνάει σε μια τρίτη ή και τέταρτη. Μετά από όλο αυτό το μακρόχρονο ‘ταξίδι’ επιστρέφει στη γλώσσα από την οποία ξεκίνησε ως νέα λέξη (Α), έχοντας υποστεί μεταβολές στη μορφή, στη σημασία ή και στα δύο. Δεν αποκλείεται να υπάρχει ακόμα σε χρήση στην γλώσσα η αρχική λέξη (Γ), παράλληλα με την (Α).
 
Η ύπαρξη μεγάλου πλήθους αντιδάνειων λέξεων παρατηρείται σε γλώσσες οι οποίες, λόγω ιδιαίτερων ιστορικών συνθηκών, είχαν μεγάλη πολιτισμική επίδραση και ακτινοβολία, όπως η Ελληνική, η Γαλλική, η Γερμανική, η Ιταλική.