== Η προσωπικότητα του Αντίγονου ==
Ο Αντίγονος, ο γηραιότερος και σπουδαιότερος από τους διαδόχους του Αλέξανδρου,<ref>[[Πλούταρχος]], ''Δημήτριος'', ΙΙΙ, 3</ref> ήταν η αδρότερη φυσιογνωμία της εποχής εκείνης. Από το βασιλικό γένος της [[Ελιμία|Ελιμείας]]ς (περί τον άνω Αλιάκμονα), πανύψηλος και δυνατός, έχοντας χάσει το αριστερό του μάτι σε μια μάχη, ήταν άντρας με μεγάλες ικανότητες και πολύ μεγάλες φιλοδοξίες. Φύσει βαρύς και υπερόπτης, τραχύς στα λόγια όσο και στα έργα,<ref>[[Πλούταρχος]] ''Δημήτριος'', XXVIII, 2.</ref> παρουσιαζόταν άλλοτε ωμός και άλλοτε μεγαλόψυχος. Σαν στρατηγός ήταν ικανός αλλά ιδιόρρυθμος. Όταν πλεονεκτούσε, δίσταζε, το καλοσκεφτόταν κι αργούσε ν’ αποφασίσει. Όταν μειονεκτούσε, προχωρούσε αδίστακτα<ref>Πολύαινος, ''Στρατηγήματα'', Δ΄6, 5.</ref> και συνήθως το αποτέλεσμα τον δικαίωνε. Ψύχραιμος κατά τ’ άλλα, φρόνιμος, μετρημένος και οικονόμος, ήταν ακριβώς το αντίθετο του γιού του Δημήτριου,<ref>Droysen, Droysen : ''Geschichte des Hellenismus'', 1836-1843 (μετάφραση Ρένου Αποστολίδη ως ''Ιστορία των Διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου'', Ελευθεροτυπία, 1993).I, σ. 316.</ref> με τον οποίο πάντως διατηρούσε μέχρι τέλους υποδειγματικές σχέσεις στοργής. Αλλά στο τέλος, τυφλωμένος «υπό της πρεσβυτικής αυτού φιλοτιμίας»,<ref>Παπαρρηγόπουλος, ''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Βιβλίον Β΄κεφ. Α΄.</ref> προκάλεσε τους πάντες κι έπεσε στα ογδόντα ένα του αγωνιζόμενος για την μονοκρατορία.
== Ανέκδοτα του Αντίγονου ==
|