Χάραλντ Γ΄ της Νορβηγίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: br:Harald III Norge
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 13:
Σε κάθε περίπτωση, είναι βέβαιο πως το [[1043]] ο Χάραλντ έχει πια παντρευθεί την πριγκίπισσα Ελισσάβετ του Κιέβου, κόρη του Γιάροσλαβ του Σοφού, και έχει επιστρέψει στη Νορβηγία, φέρνοντας μαζί του την περιουσία αλλά και τη φήμη που απέκτησε στην Πόλη. Εξαρχής ήγειρε αξιώσεις στο θρόνο, τον οποίο κατείχε ο Μάγκνους Α' ''ο Αγαθός'', γιος του Όλαφ. Ο Μάγκνους αναγκάσθηκε να συμβιβασθεί και έτσι ο Χάραλντ ενθρονίσθηκε ως συμβασιλεύς το [[1045]]. Ένα χρόνο αργότερα ο Μάγκνους πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και ο Χάραλντ στέφθηκε βασιλιάς ως '''Χάραλντ Γ''''. Κυβέρνησε για δύο δεκαετίες με σιδερένια πυγμή και αξιοποίησε τις εμπειρίες του από Βυζάντιο, αναδιοργανώνοντας και εκσυγχρονίζοντας το κράτος του, χωρίς όμως να αλλάξει το χαρακτήρα του που παρέμενε πολεμικός και ενίοτε απροκάλυπτα ληστρικός.
 
Όταν πέθανε ο [[Αγγλοσάξονες|αγγλοσάξονας]] βασιλιάς [[Έντουαρντ του Ουέσσεξ|Εδουάρδος ο Ομολογητής]], ο Χάραλντ έθεσε σε εφαρμογή ένα μεγαλόπνοο σχέδιο κατάκτησης της [[Αγγλία|Αγγλίας]], επικαλούμενος μυστικές συμφωνίες των προκατόχων του και υποστηρίζοντας ότι είναι ο νόμιμος διάδοχος του αγγλικού θρόνου. Έτσι το [[1066]] εισέβαλε στο νησί επικεφαλής 15.000 ανδρών, ώστε να πάρει το θρόνο από το Χάρολντ Γκόντβινσον, τον τελευταίο αγγλοσάξονα βασιλιά. Η εκστρατεία απέτυχε παταγωδώς - ο ίδιος σκοτώθηκε στη ''μάχη της [[Στάμφορντ Μπριτζ|γέφυρας Στάμφορντ]]'' ([[2225 Σεπτεμβρίου]] [[1066]]), ενώ από τα 300 πλοία μόνο 25 επέστρεψαν στη Νορβηγία. Τα οστά του μεταφέρθηκαν ένα χρόνο μετά το θάνατό του στο Νιντάρος ([[Τρόντχαϊμ]]) και τοποθετήθηκαν στο Ναό της Μαρίας.
 
Με το θάνατο του Χάραλντ Σίγκουρντσον έκλεισε μία μεγάλη περίοδος της σκανδιναβικής ιστορίας, η ''Εποχή των [[Βίκινγκ]]''. Οι διάδοχοί του ακολούθησαν διαφορετική πολιτική, αυτήν της ειρηνικής συμβίωσης με τη Δυτική Ευρώπη, με αποτέλεσμα την εδραίωση του [[Χριστιανισμός|χριστιανισμού]] και το σταδιακό εξευρωπαϊσμό των σκανδιναβικών λαών. Για το λόγο αυτό συχνά ο Χάραλντ περιγράφεται ως ''ο τελευταίος βίκινγκ βασιλιάς''.