Λεωνίδας Παπάζογλου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 32:
Γεννήθηκε στην πόλη της [[Καστοριά|Καστοριάς]] το [[1872]]. Σε παιδική ηλικία μετακομίζει με τους γονείς του και τον μικρότερο αδελφό του, Παντελή, στην [[Κωνσταντινούπολη]] , όπου τα δύο αδέρφια σπουδάζουν [[φωτογραφία]] σε κάποιον άγνωστο έμπειρο φωτογράφο. Μετά το θάνατο των γονιών τους, τα αδέλφια επιστρέφουν στην Καστοριά και ανοίγουν το πρώτο τους φωτογραφείο το [[1898]] με [[1899]], κερδίζοντας στην αρχή το μονοπώλιο της λήψης φωτογραφιών στην περιοχή. Οι αδελφοί Παπάζογλου ήταν οι πρώτοι φωτογράφοι γεννημένοι στην Καστοριά, όταν παλαιότερα οι φωτογραφικές ανάγκες καλύπτονταν πρόσκαιρα από πλανόδιους φωτογράφους, που έρχονταν από άλλες περιοχές.
Η επαγγελματική του πορεία εκδηλώνεται σε μια περίοδο ιδιαίτερα ρευστή και εκρηκτική για την περιοχή της Καστοριάς, στις αρχές του 20ου αιώνα όταν οι εθνικοί ανταγωνισμοί έχουν κλιμακωθεί και η οθωμανική καταπίεση γίνεται πιο έντονη, αλλά και όταν εκδηλώνεται ο [[Μακεδονικός Αγώνας]] και έρχεται τελικά η απελευθέρωση της περιοχής το [[1913]] κατά τον [[Α' Βαλκανικός πόλεμος|Α' Βαλκανικό πόλεμο]].{{cref|'''α'''}} Οι φωτογραφίες του Λεωνίδα Παπάζογλου αποτελούν ντοκουμέντα της καθημερινής ζωής, των εκδηλώσεων και των κρίσιμων γεγονότων, που αποτυπώνονται μέσα από τα φωτογραφικά [[πορτραίτο|πορτραίτα]] των προσώπων, των ομάδων και των οικογενειών, των απλών και σημαντικών ανθρώπων, καθώς και των ανταρτών και των στρατιωτών των αρχών του 20ου αιώνα. Εργάστηκε κυρίως στην περιοχή της Καστοριάς, ενώ σπάνια δούλευε στη [[Σιάτιστα]] και στα [[Γρεβενά]].
Ο Λεωνίδας Παπάζογλου πέθανε το [[1918]] στην ηλικία των 46 ετών, εξαιτίας της επιδημίας της ισπανικής [[γρίπη|γρίπης]], η οποία μαστίζει την Μακεδονία εκείνη την περίοδο. Λίγες φωτογραφίες μπορούν να αποδοθούν στον αδελφό του.
===Ανάδειξη φωτογραφικού υλικού===
Μεγάλο μέρος του φωτογραφικού αρχείου δεν απέφυγε την καταστροφή{{cref|
{{Απόσπασμα|Είναι φανερό πως το αρχείο του Λεωνίδα Παπάζογλου, τόσο από άποψη όγκου όσο και από άποψη ποιότητας, αποτελεί μείζονος σημασίας εύρημα για την ιστορία της φωτογραφίας, όχι μόνο σε τοπικό αλλά και σε πανελλήνιο επίπεδο. Μπορεί κανείς να παραλληλίσει το έργο του με εκείνο ενός διευθυντή ορχήστρας, που με τη μπαγκέτα του κυριαρχεί πάνω στα μουσικά όργανα αποτρέποντας παραφωνίες και παράγοντας τελικά την αρμονία.}}
| |||