Επτανησιακή Σχολή (μουσική): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 21:
Κατά τα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού, εμφανίστηκε μια νέα μουσική τάση, η δημιουργία "ελληνικής μουσικής" βασισμένη στα κλασσικά πρότυπα σε συνδυασμό με ελληνικά μοτίβα. Μερικοί από τους Επτανήσιους υποστηρικτές της ιδέας αυτής ήταν ο [[Διονύσιος Λαυράγκας|Διονύσιος Λαυράγκας]] και ο [[Γεώργιος Λαμπελέτ | Γεώργιος Λαμπελέτ]]. Ο Λαμπελέτ, ειδικά, οραματίζεται πρώτος την Εθνική Σχολή ήδη από το [[1901|1901]], όπου δημοσιεύει το άρθρο "Εθνική Μουσική" στο περιοδικό [[Παναθήναια (έντυπο)|Παναθήναια]] και μέσα από αυτό (το "Μανιφέστο του Λαμπελέτ" όπως μερικοί το αποκαλούν) εκφράζει τις ιδέες που είχε εκείνος για την Εθνική Σχολή.
Τα έργα της 2ης Γενιάς έχουν μία μεγαλύτερη ποικιλία σε στυλ, καθ’ ότι μερικά ακολουθούν το "ιταλικό", το "επτανησιακό" στυλ της 1ης Γενιάς, ενώ άλλα αυτό που χαρακτηρίστηκε "ελληνικό", δηλαδή αυτό που βασίζεται σε ελληνικά μοτίβα. Τα έργα εκείνης της γενιάς απαρτίζονται και πάλι από πολλές [[Όπερα|όπερες]] στα ελληνικά και τα ιταλικά (οι περισσότερες του [[Σπυρίδων Σαμάρας|Σπυρίδωνα Σαμαρά]]) και [[Μελόδραμα|μελοδράματα]] (πολλά είναι του [[Διονύσιος Λαυράγκας|Διονυσίου Λαυράγκα]], ο οποίος θεωρείται και θεμελιωτής του Ελληνικού Μελοδράματος), αλλά και από έργα συμφωνικά, για βιολί, πιανιστικά, τραγούδια, καντάδες αλλά και εμβατήρια (κυρίως του [[Διονύσιος Βισβάρδης|Δ. Βισβάρδη]] και του [[Σπυρίδων Καίσαρης|Σ. Καίσαρη]]). Χαρακτηριστικά είναι και τα βαλς και οι πόλκες του [[Ιωσήφ Καίσαρης|Ιωσήφ Καίσαρη]], ο οποίος γι’ αυτό απέκτησε το προσωνύμιο "Έλλην Γιόχαν Στράους". Χαρακτηριστικά έργα της 2ης Γενιάς είναι
====Οι σχέσεις με την Εθνική μουσική Σχολή====
| |||