Συνεπώς σήμερα τα μνημόσυνα των Χριστιανών φαίνεται ότι αποτελούν ιστορική συνέχεια του αρχαίου ελληνικού εθίμου, τόσο κατά πεποίθηση, όσο και κατά περιόδους τέλεσης. Περί των μνημοσύνων των πρώτων χριστιανών έχουν αναφέρει οι Τερτυλλιανός, Κυπριανός, Αυγουστίνος, [[Διονύσιος Αρεοπαγίτης]], [[Γρηγόριος Ναζιανζηνός]], [[Ιωάννης ο Χρυσόστομος]], [[Γρηγόριος Νύσσης]] κ.ά.
HΑντίθετα η Καθολική Εκκλησία,δίνοντας μορφή στο αρχικά αόριστο δόγμααπό του Καθαρτηρίου,6ου πουαιώνος υπήρχεπαραδέχεται απόστο τους πρώτους αιώνεςδόγμα της [[Καθολική Εκκλησία|Καθολικής Εκκλησίας]] (αναφορά για το "Καθαρτήριο γίνεταιΠύρ" και στηνέτσι Σύνοδο της Καρχηδόνας). Η Ορθόδοξη Εκκλησία, μένοντας σε μία δογματική αλλά και επεξηγηματική όσων αφορά τα ήδη αποδεκτά δόγματά της, αρκείτε στην αποδοχή της αναγκαιότηταςαπομακρύνθηκε των προσευχών στους νεκρούς, χωρίς να μπορεί να δώσει έναν επαρκή ορισμόαρχών που να εξηγεί γιαοι ποιονΠατέρες λόγοείχαν αυτόθεσπίσει γίνεταισχετικά. Από τους Βυζαντινούς χρόνους η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία τηρεί κατά παράδοση τέλεση μνημοσύνων υπέρ αναπαύσεως των νεκρών κατά τη 3η ημέρα από του θανάτου (που σχετίζεται με την Ανάσταση), την 9η, την 40η (που σχετίζεται με την Ανάληψη), στη συμπλήρωση 3 μηνών, 6 μηνών και έτους. Μετά τη συμπλήρωση έτους τελούνται μνημόσυνα υπέρ όλων των νεκρών της οικογένειας, Βασιλέων και λαϊκών κατά τον [[εσπερινός|εσπερινό]] της Παρασκευής των Απόκρεων ενώ την Παρασκευή της Τυροφάγου μόνο για τους κληρικούς, καθώς επίσης (και για όλους) το Ψυχοσάββατο των Αγίων Θεοδώρων (α' Σάββατο Νηστειών), το Σάββατο του Λαζάρου ως και στον εσπερινό της Παρασκευής της προηγουμένης του Ψυχοσαββάτου της Πεντηκοστής (κοινώς του Ρουσαλιού).
Ειδικότερα η Εκκλησία της Ελλάδος καθόρισε επιπλέον τη Γ' Κυριακή των Νηστειών (ή Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως) ετήσιο μνημόσυνο των "''υπέρ πίστεως και Πατρίδος αγωνισαμένων και πεσόντων...''". Παλαιότερα είχε επίσης καθορισθεί και η 29η Αυγούστου ετήσιο μνημόσυνο για τους πεσόντες εναντίον των συμμοριτών.
