Επιχείρηση Wikinger: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 3:
==Ιστορικό υπόβαθρο==
Ύστερα από την μεταξύ τους κήρυξη πολέμου (αμέσως μετά την [[εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία - 1939]], η Γερμανία και η [[Βρετανία]] δεν επιδόθηκαν άμεσα σε χερσαίες εχθροπραξίες (καθώς άλλωστε δεν συνορεύουν). Στην θάλασσα, όμως, η κατάσταση ήταν διαφορετική. Και οι δύο χώρες φρόντισαν να προστατεύσουν τις ακτές τους και τις περιοχές ενδιαφέροντος από τακτικής άποψης τόσο με σκάφη όσο και με [[νάρκη|ναρκοπέδια]]. Από αναγνωρίσεις που έγιναν από την [[Λουφτβάφε]] στην θαλάσσια περιοχή "Dogger Bank"<ref>Πρόκειται για μεγάλη λεκάνη της Βόρειας
Την περίοδο εκείνη τα μικρά σκάφη επιφανείας, όπως τα αντιτορπιλικά, χρησιμοποιήθηκαν από τους Γερμανούς για την πόντιση ναρκών σε "επιθετικά" ναρκοπέδια, δηλαδή στις κύριες περιοχές διέλευσης των βρετανικών σκαφών, κυρίως κοντά στις βρετανικές ακτές. Οι Βρετανοί δεν υποπτεύθηκαν ότι τα γερμανικά σκάφη θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για παρόμοιο σκοπό, αντίθετα πίστευαν ότι ποντίζονταν από [[υποβρύχιο|υποβρύχια]] ή αεροσκάφη. Έντεκα παρόμοιες αποστολές εκτελέστηκαν κατά την περίοδο μεταξύ Οκτωβρίου 1939 και Φεβρουαρίου 1940. Οι νάρκες αυτές βύθισαν 76 συμμαχικά σκάφη. Λόγω των αραιών εξόδων τους, οι Βρετανοί δεν επισήμαναν ποτέ τα αντιτορπιλικά ως εχθρικά σκάφη, έμεναν με την εντύπωση ότι επρόκειτο για σκάφη του δικού τους στόλου.<ref name=
==Η επιχείρηση==
Έχοντας παρατηρήσει, ύστερα από αεροπορικές αναγνωρίσεις, κινήσεις βρετανικών αλιευτικών και υποβρυχίων στο αλιευτικό πεδίο ''Dogger Bank'', οι Γερμανοί αποφάσισαν να στείλουν στην περιοχή τον 1ο Στόλο αντιτορπιλικών, που τον αποτελούσαν τα σκάφη Z16-Friedrich Eckoldt (ναυαρχίδα του Στόλου), Z4-Richard Beitzen, Z13-Erich Koellner, Z6-Theodor Riedel, Z3-Max Schultz και Z1-Leberecht Maass. Το ναυτικό ζητούσε εξ αρχής να οργανώσει το δικό του σώμα αεροπορικής υποστήριξης ("Marineflieger"), ο Χίτλερ όμως υπέκυψε στην άρνηση του επικεφαλής της Λουφτβάφε [[Χέρμαν Γκέρινγκ]] ("κάθε τι που πετά μου ανήκει")<ref>Ρεϊμόν Καρτιέ, ''Ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου'', Πάπυρος, Αθήνα 1964, τ. Α'</ref> Οι Γερμανοί από την συγκέντρωση αυτών των σκαφών στην περιοχή δυτικά του αμυντικού τους ναρκοπεδίου, αποκόμισαν την εντύπωση ότι οι Βρετανοί προετοίμαζαν κάποια αποστολή. Την εντύπωση αυτή ενίσχυσε το γεγονός ότι κάποια αναγνωριστικά αεροσκάφη ανέφεραν ότι τα αλιευτικά έρχονταν σε επαφή με υποβρύχια.<ref name=gke/> Σταθμίζοντας όλα αυτά τα δεδομένα, αποφασίστηκε η "επιχείρηση Wikinger" κατά των σκαφών αυτών, ώστε να ματαιωθεί οποιαδήποτε σχεδιαζόμενη αποστολή.
Ο στόλος των αντιτορπιλικών απέπλευσε στις 22 Φεβρουαρίου 1940. Δεν είχε, βέβαια, αποσαφηνιστεί πλήρως ο ρόλος των αλιευτικών, αν και πολλοί στο Γερμανικό Ναυτικό πίστευαν πως ήταν μεταμφιεσμένα σκάφη και όχι απλά αλιευτικά. Η επιχείρηση, σε αντίθεση με τις ως τότε πραγματοποιηθείσες, ξεκίνησε νύκτα με σελήνη, ήρεμη θάλασσα και ανέφελο ουρανό. Η Λουφτβάφε είχε εντολή να υποστηρίξει την έξοδο των αντιτορπιλικών και να τα παρακολουθήσει, επεμβαίνοντας αν χρειαζόταν, επί μία ή δύο ημέρες. Λόγω της ασυνεννοησίας που επικρατούσε ανάμεσα σε Ναυτικό και Αεροπορία, τίποτε από αυτά δεν έγινε.
Το 10ο Ιπτάμενο Σώμα της Λουφτβάφε αποφάσισε να αποστείλει εναντίον σκαφών επιφανείας, στις 21 Φεβρουαρίου, δύο σμήνη μέσων βομβαρδιστικών τύπου Χένκελ - 111 στην περιοχή που οριζόταν από τις Ορκάδες νήσους και τις εκβολές του Τάμεση. Αποστολή τους ήταν να βυθίσουν όποιο σκάφος συναντούσαν, όχι όμως εκτός της καθορισμένης περιοχής.
Οι σχέσεις μεταξύ Ναυτικού και Αεροπορίας δεν ήταν ποτέ αρμονικές, κύρια λόγω της υπεροψίας με την οποία ο Γκέρινγκ αντιμετώπιζε τα εκτός Αεροπορίας Όπλα. Έτσι, η ανταλλαγή πληροφοριών και σχεδίων ήταν, επιεικώς, προβληματική. Ο Γκέρινγκ είχε, μάλιστα, αρνηθεί να θέσει υπό την διοίκηση του Ναυτικού τα ελάχιστα σκάφη που διέθετε για τις επιχειρήσεις υποστήριξης των σκαφών επιφανείας<ref name=gke/> (αργότερα αρνήθηκε και πάλι παρόμοια αίτηση του Ντένιτς για συνδυασμένες επιθέσεις υποβρυχίων και αεροσκαφών κατά νηοπομπών). Η αποστολή των αεροσκαφών δεν ήταν γνωστή στα αντιτορπιλικά (αν και είχε γνωστοποιηθεί στο Ναυτικό)<ref name=ww2>[http://ww2today.com/german-naval-disaster_operation_wikinger World War II Today: ''German Naval Disaster: Operation Wikinger goes wrong'']</ref>, ενώ οι πιλότοι των Χένκελ αγνοούσαν ότι περίπου στην ίδια περιοχή είχαν αποσταλεί γερμανικά αντιτορπιλικά.
Στις 7 το βράδυ τα έξι γερμανικά σκάφη μπήκαν στο δίαυλο "Weg I" που διέσχιζε το αμυντικό ναρκοπέδιο που προστάτευε τις δυτικές γερμανικές ακτές, αποτελώντας τμήμα του αποκαλούμενου "Westwall" (= δυτικού τείχους).
|