Γύλιππος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Προσθήκη: nl:Gylippus |
|||
Γραμμή 31:
Ο Γύλιππος στο μεταξύ εκμεταλλεύθηκε το χειμώνα για να συγκεντρώσει και άλλες ενισχύσεις με τις οποίες επανεμφανίστηκε στις Συρακούσες την άνοιξη του 413 π.Χ. Τώρα όλοι συμμαχούσαν μαζί του πολύ πιο εύκολα. Οι Συρακούσιοι έφθειραν στο μεταξύ συστηματικά τα πλοία των Αθηναίων, τα οποία έτσι κι αλλιώς ήταν σε κακή κατάσταση γιατί τα πληρώματα δεν είχαν τρόπο να τα συντηρήσουν και να κάνουν αναγκαίες επισκευές από τις φυσικές φθορές, πόσο μάλλον από τις πολεμικές. Οι Συρακούσιοι κατάφεραν μάλιστα να καταλάβουν ένα ακρωτήριο στο στόμιο του λιμανιού από το οποίο πλέον μπορούσαν να ελέγξουν την είσοδο και έξοδο από αυτό. Τώρα οι Αθηναίοι ήταν πολιορκημένοι όχι μόνον από τη στεριά αλλά και από τη θάλασσα.
Οι ενισχύσεις υπό τον [[Δημοσθένης (στρατηγός)|Δημοσθένη]] έφτασαν τέλη καλοκαιριού του 413 π.Χ. αλλά οι Αθηναίοι ήταν ήδη πλέον σε απελπιστική θέση. Όταν μάλιστα μια νύχτα δόθηκε μάχη στη στεριά, οι Συρακούσιοι, πιθανόν με τις εντολές του Γύλιππου ή ίσως άλλου στρατηγού, φώναζαν αθηναϊκά συνθήματα<ref>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, 1974, Κλασικός Ελληνισμός, Τόμος Ι, σελίδα 258</ref> μόλις κινδύνευαν και έτσι γλίτωναν, με αποτέλεσμα ο αθηναϊκός στρατός να μην διακρίνει αν σκότωνε συμμάχους ή εχθρούς και να τελεί σε κατάσταση πανικού. Η μάχη στην ξηρά έληξε με καταστροφή των Αθηναίων αλλά και η ναυμαχία στον κόλπο των Συρακουσών απέβη μεγάλη ήττα. Σημαντικό ρόλο σε όλα αυτά σύμφωνα με πολλούς ιστορικούς έπαιξε και η αναποφασιστικότητα του [[Νικίας|Νικία]], αλλά και το γεγονός ότι ήταν βαριά άρρωστος (από τα νεφρά του) και παρότι είχε ζητήσει από τους Αθηναίους να τον αντικαταστήσουν, εκείνοι τον διέταξαν να μείνει.
Όταν οι Αθηναίοι παραδόθηκαν το Σεπτέμβριο του 413 π.Χ. οι περισσότεροι Συρακόσιοι ήθελαν να σκοτώσουν αμέσως τους δύο επικεφαλής. Ο Γύλιππος ζήτησε να τους παραδώσουν σε εκείνον για να τους μεταφέρει στη Σπάρτη, επειδή ήταν τρόπαια πολέμου και ειδικά ο Δημοσθένης ήταν ο άνθρωπος που είχε στοιχίσει στην πατρίδα του τη νεολαία της (εννοώντας τα γεγονότα του [[Πελοποννησιακός Πόλεμος|Πελοποννησιακού Πολέμου]] στη [[Σφακτηρία]]). Δεν είναι γνωστό ποια ήταν τα κίνητρα του Γυλίππου και ορισμένοι ιστορικοί θεωρούν ότι μπορεί να συγκινήθηκε από τις εκκλήσεις των Αθηναίων ή ότι όντως ήθελε να παραδώσει τους στρατηγούς στη Σπάρτη για να τους έχουν ομήρους προς διαπραγμάτευση με τους Αθηναίους. Πάντως οι Συρακούσιοι τον προσέβαλαν και υπαινίχθηκαν ότι είχε προσωπικούς λόγους να θέλει να γλιτώσει τους δύο στρατηγούς. Ακούστηκε επίσης η φράση ότι ο Νικίας είναι τόσο πλούσιος που "αν δεν τον εκτελέσουμε αμέσως, θα δωροδοκήσει τους φρουρούς του και θα δραπετεύσει". Οταν ο Γύλιπος επέμεινε να μην εκτελεστούν, οι Συρακούσιοι εκδήλωσαν όλη την αντιπάθειά τους μιλώντας για τους άξεστους τρόπους του<ref>Πλούταρχος, βίος Νικία, 19</ref>, την εξαθλιωμένη κατά τη γνώμη τους εμφάνισή του, τα μακριά του μαλλιά, τη φιλαργυρία του, δηλαδή τα οικονομικά κίνητρά του <ref>[http://www.livius.org/gs-gz/gylippus/gylippus.html Gylippus<!-- Τίτλος που μπήκε από Bot -->]</ref> κ.λπ. Οι δύο στρατηγοί τελικά εκτελέστηκαν και ο Γύλιππος αναχώρησε από τις [[Συρακούσες]] για τη Σπάρτη χωρίς οι Συρακούσιοι να αναγνωρίσουν έστω και τυπικά τη συμβολή του στην επιβίωσή τους όταν κινδύνευαν με αφανισμό. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή τον απαξίωσαν τελείως και όταν επέστρεψε στην πατρίδα του αναγκάστηκε να απαντήσει σε διάφορες καταγγελίες Συρακουσίων για φιλαργυρία και ίσως χρηματισμό. Πάντως αν πράγματι ανακρίθηκε κατά την επιστροφή του, σίγουρα κρίθηκε αθώος, γιατί συνέχισε να υπηρετεί στο στρατό και να είναι πολίτης με πλήρη δικαιώματα.
| |||