Εμμανουήλ Ρέπουλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές}}
{{επιμέλεια}}
Ο '''Εμμανουήλ Ρέπουλης''' ([[1863]]- 14 Μαΐου [[1924]]) ήταν δημοσιογράφος και βουλευτής. Είχε εκλεγεί τρεις φορές: [[1899]], [[1905]] (και τις δυο με το κόμμα του [[Γεώργιος Θεοτόκης|Γεωργίου Θεοτόκη]]), [[1923]] (με τους [[Κόμμα Φιλελευθέρων|Φιλελευθέρους]]) και ήταν ένας από τους βουλευτές της [[Ομάδα των Ιαπώνων|ομάδας των Ιαπώνων]] ([[1906]]-[[1908]]) υπό τον [[Στέφανος Δραγούμης|Στέφανο Δραγούμη]]. Είχε γίνει υπαρχηγός του κόμματος των Φιλελευθέρων. Είχε χρηματίσει Γενικός Γραμματέας του [[Υπουργείο Oικονομίας και Οικονομικών|Υπουργείου Οικονομικών]], [[Γενικός διοικητής Μακεδονίας]], αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, υπουργός Εσωτερικών και υπουργός Οικονομικών ([[1915]]).
Γραμμή 5 ⟶ 6 :
Ο Εμμανουήλ Ρέπουλης γεννήθηκε το [[1863]], στο [[Κρανίδιον Αργολίδας|Κρανίδι]] [[Νομός Αργολίδας|Αργολίδας]]. Η οικογένεια του, αν και δεν ήταν σε ιδιαίτερα καλή οικονομική κατάσταση, ανήκε στις πιο έγκριτες οικογένειες της περιοχής. Πατέρας του ήταν ο Παντελής Ρέπουλης (ή Λιέπουρης), ναυτικός, και μητέρα του η Παρασκευή, το γένος Λάμπρου. Ήταν το τρίτο κατά σειρά παιδί της πολυμελούς οικογένειας και είχε τέσσερις αδελφούς και δύο αδελφές.
Πρώτος σταθμός στην πνευματική του ζωή, υπήρξε το Σχολαρχείο του Κρανιδίου το μόνο που διέθετε εκείνη την εποχή το Κρανίδι. Εκεί έμαθε τα πρώτα του γράμματα.
== Η εγκατάστασή του στο Ναύπλιο και ύστερα στην Αθήνα ==
Έπειτα συνέχισε τις γυμνασιακές του σπουδές στο [[Ναύπλιο]] και στην [[Αθήνα]]. Ο νεαρός τότε Ρέπουλης παρέδιδε δωρεάν μαθήματα στον ανιψιό του Αργυρόπουλου, με μοναδικό αντίτιμο το καθημερινό του φαγητό, εκεί φαίνεται η φτώχεια που τον μάστιζε και ο δυνατός του χαρακτήρας στο γνωστό εστιατόριο «Έλαφος», που ήταν ιδιοκτησία του θείου του Αργυρόπουλου.
Μετά από την φοίτηση του στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, εγγράφεται στη [[Σχολή Νομικών Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών|Νομική Σχολή]] του [[Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]] και ασχολείται με τη δημοσιογραφία. Εργάζεται ως διορθωτής, από το [[1889]], στην εφημερίδα «Καθημερινή» του Λάμπρου. Ύστερα από ένα χρόνο γίνεται αρχισυντάκτης της άλλης γνωστής εφημερίδας«[[Ακρόπολις (εφημερίδα)|Ακρόπόλις]]» και μαζί με τον [[Βλάσης Γαβριηλίδης|Βλάση Γαβριηλίδη]] διευρύνουν τους ορίζοντές τους στα βιομηχανικά και εμπορικά ζητήματα της χώρας, εκείνη η περίοδος σημειώνεται ως η απαρχή της ακμής της καριέρας του.
Γραμμή 20 ⟶ 21 :
Το όνομα του δεν έμεινε στην ιστορία μόνο μέσα από τις στήλες των εφημερίδων και των περιοδικών. Όταν, το 1899, εκλέγεται βουλευτής [[Επαρχία Ερμιονίδος|Ερμιονίδας]], αποτελούσε ένα σημαντικό στέλεχος.
Το δημοκρατικό του πνεύμα, η ιδέα της προσφοράς χωρίς αντάλλαγμα, η διορατική του σκέψη, η έγνοια της ευθύνης και τα σπάνια διοικητικά του προσόντα τον έφεραν κοντά στο λαό, τον οποίο υπηρέτησε πιστά καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του.
Ο τότε Πρωθυπουργός, [[Γεώργιος Θεοτόκης]], βλέποντας την ραγδαία ανάπτυξή του, του αναθέτει την εισήγηση του προϋπολογισμού του τότε Ελληνικού Κράτους, όπου ο Ρέπουλης εισηγείται προτάσεις πρωτοποριακές, ήταν φανερό ότι ήταν ένας διορατικός άνθρωπος.
Γραμμή 40 ⟶ 41 :
Ο Εμμ. Ρέπουλης είχε στην πρώτη γραμμή προτεραιότητας τα λαϊκά συμφέροντα και όχι τα προσωπικά.
Τελευταία είχε εξομολογηθεί στους φίλους του: «Η μοίρα μου ήτο να δουλέψω δύο κυρίους αυταρχικούς, οι οποίοι όλο εταξίδευαν και με άφηναν αντικαταστάτη των: Τον Βλάσην Γαβριηλίδην και τον Βενιζέλον, και οι οποίοι μου εζητούσαν δι' όλα ευθύνας. Ως δημοσιογράφος είχα τον Γαβριηλίδην ταξιδεύοντα διαρκώς και διά τηλεγραφημάτων του ζητοΰντα δι' όλα παρ' εμού ευθΰνας διά το τάδε και τάδε ζήτημα. Και ο Βενιζέλος από μένα
== Η πολιτική του δράση ==
| |||