Μάχη της Πελαγονίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Xqbot (συζήτηση | συνεισφορές) μ Ρομπότ: Προσθήκη: sr:Пелагонијска битка |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 7:
|πόλεμος=[[Βυζαντινο-Φραγκικοί πόλεμοι]]
|χρονολογία=[[Σεπτέμβριος]] [[1259]]
|τόπος=[[Πελαγονία]], βόρεια της [[Καστοριά]]ς
|έκβαση=Μεγάλη νίκη των Νικαιατών
|μαχόμενος1=Αυτοκρατορία της Νίκαιας
Γραμμή 19:
Γουλιέλμος Β'
Βιλλεαρδουίνος
|σθένος1=Άγνωστες, αλλά περισσότεροι από του Νικαιάτες.
|σθένος2=6.000 άνδρες.<ref>{{en}} W. Treadgold, A History of the Byzantine State and Society, σ. 819</ref>
|απώλειες1=
|απώλειες2=άγνωστες
|}}
Η μάχη της [[Πελαγονία|Πελαγονίας]] έλαβε χώρα το Σεπτέμβριο του [[1259]], ανάμεσα στην [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]] και στη συμμαχία που είχε δημιουργηθεί εναντίον της, το [[Βασίλειο της Σικελίας]], το [[Δεσποτάτο της Ηπείρου]] και το [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας]]. Ήταν ένα γεγονός αποφασιστικής σημασίας για την ιστορία της ανατολικής [[Μεσόγειος θάλασσα|Μεσογείου]].
Η ακριβής θέση της μάχης είναι αμφισβητήσιμη. Ονομαζεται επίσης ως η '''Μάχη της Καστοριάς'''<ref>{{en}} Greco-Latin relations on the eve of the Byzantine restoration: the Battle of Pelagonia Page 136, εκδ. Deno John Geanakoplos, Dumbarton Oaks Papers 7, 1953</ref><ref>{{en}} Speculum, Τόμος 29 εκδ. Mediaeval Academy of America, p. 801,1954</ref> επειδή τρείς βυζαντινές πηγές ([[Γεώργιος Παχυμέρης]], [[Γεώργιος Ακροπολίτης]], [[Νικηφόρος Γρηγοράς]]) αναφέρουν ότι ο ηπειρωτικός στρατός ήταν αυτός που επιτέθηκε αρχικά<ref>{{en}} Proceedings of the 21st International Congress of Byzantine Studies, σ. 370, London, ISBN 0-7546-5740-X</ref> στην τοποθεσία ''Βορίλλα λόγγος'', που ταυτίζεται σε θέση βόρεια της [[Καστοριά]]ς σε παραλήμνια περιοχή.<ref>{{en}} [[Γεώργιος Ακροπολίτης|George Akropolites]]: the history. εκδ. R. J. Macrides, σ. 363 ,2007</ref> Από την στιγμή όμως που περιλαμβάνει μια πολιορκία στο Πρίλεπ, τότε δικαιολογημένα αποκαλείται μάχη της Πελαγονίας.
Ο αυτοκράτορας της Νίκαιας, [[Θεόδωρος Β' Λάσκαρης]], πέθανε το [[1258]] ενώ ήδη είχε ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ της Ηπείρου και της Νίκαιας. Ο διάδοχός του, [[Ιωάννης Δ' Λάσκαρης]], ήταν ανήλικος και μετά τη δολοφονία του αντιβασιλέα που είχε ορίσει ο Θεόδωρος, του [[Γεώργιος Μουζάλων|Γεωργίου Μουζάλωνα]], νέος αντιβασιλέας ορίστηκε ο [[Μιχαήλ Η'|Μιχαήλ Παλαιολόγος]]. Την ίδια περίοδο ο δεσπότης της Ηπείρου, [[Μιχαήλ Β' Κομνηνός Δούκας|Μιχαήλ Β' Δούκας]], συμμάχησε με το βασιλιά της Σικελίας, [[Μανφρέδος της Σικελίας|Μανφρέδο Χοχενστάουφεν]], παντρεύοντάς τον με την κόρη του την Ελένη, και με τον πρίγκιπα της Αχαΐας, [[Γουλιέλμος Β' Βιλλεαρδουίνος|Γουλιέλμο Βιλλεαρδουίνο]], παντρεύοντάς τον με την κόρη του την Άννα. Αυτή η συμμαχία στρεφόταν σαφώς κατά της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας και απειλούσε άμεσα τη [[Θεσσαλονίκη]].
Γραμμή 40 ⟶ 42 :
Ο Μιχαήλ Δούκας κατάφερε να ανακαταλάβει τα εδάφη που έχασε μόλις το [[1260]]. Η Κωνσταντινούπολη, όμως, έπεσε στα χέρια των Νικαιατών το [[1261]] δίνοντας τέλος στη [[Λατινική Αυτοκρατορία]] και επανιδρύοντας τη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινή]]. Ο Γουλιέλμος απελευθερώθηκε το [[1262]] αφού παρέδωσε στον Μιχαήλ Παλαιολόγο τα κάστρα του [[Μυστράς|Μυστρά]], της Μεγάλης Μάνης και της Μονεμβασίας.
== Παραπομπές ==
{{reflist}}
== Πηγές ==
| |||