Απαγορευτική αρχή του Πάουλι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''απαγορευτική αρχή του Πάουλι''' είναι μια από τις σημαντικότερες αρχές της [[κβαντική μηχανική|κβαντικής μηχανικής]] και της σύγχρονης [[ατομική θεωρία|ατομικής θεωρίας]]· διατυπώθηκε το 1925 από τον αυστριακό [[φυσικός|φυσικό]] [[Βόλφγκανγκ Πάουλι]] (''Wolfgang Pauli''). Σύμφωνα με αυτή, ''είναι αδύνατο να υπάρξουν στο ίδιο [[άτομο]] ή σύμπλεγμα ατόμων πάνω από δύο [[ηλεκτρόνια]] στην ίδια ενεργειακή στάθμη''<ref>{{cite book|last=Δέρβος|first=Κωνσταντίνος|coauthors=Βασιλείου Παναγιώτα|title=ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΑ ΥΛΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ|publisher=Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο|location=Αθήνα|date=2009|volume=3ο Κεφάλαιο, Οι ηλεκτρικές ιδιότητες των υλικών|accessdate=16-6-2010}}

 

Η αρχή αυτή για ένα [[άτομο]] ισοδυναμεί με την πρόταση ότι ''σε κάθε ηλεκτρόνιο αντιστοιχεί ακριβώς μία τετράδα [[κβαντικός αριθμός|κβαντικών αριθμών]] n, l, m_l , m_s''. Η απαγορευτική αρχή του Πάουλι καθορίζει δηλαδή οτι σε κάθε [[ατομικό τροχιακό]] μπορούν να τοποθετηθούν εως 2 ηλεκτρόνια με αντιπαράλληλα [[σπιν|spin]]. Επίσης καθορίζει τον μέγιστο αριθμό ηλεκτρονίων που μπορούν να τοποθετηθούν σε μια στιβάδα και σε μια υποστιβάδα. Μαζί με τον [[κανόνας του Χουντ|κανόνα του Hund]] και την [[αρχή της ελάχιστης ενέργειας]] αποτελεί τη βάση της [[ηλεκτρονιακή δομή|ηλεκτρονιακής δομής]] των ατόμων.